Στις περισσότερες φωτογραφίες που ελήφθησαν τον 19ο αιώνα και στις αρχές του 20ού, οι άνθρωποι σχεδόν ποτέ δεν χαμογελούν. Γιατί άραγε;
Η ιστοσελίδα Vox επιχειρεί να απαντήσει στο ερώτημα, ανατρέχοντας στην ιστορία των πρώτων ημερών της φωτογραφίας και προσεγγίζει το θέμα, παραθέτοντας τέσσερις λόγους που κρατούσαν τους ανθρώπους «παγωμένους» στον φωτογραφικό φακό.
Εκείνες τις εποχές όλοι θεωρούσαν δεδομένο ότι δεν έπρεπε να χαμογελούν όταν πόζαραν για το φωτογραφικό τους πορτρέτο. Και μια εξήγηση έχει να κάνει με το ότι οι χρόνοι έκθεσης ήταν μεγάλοι κι έτσι, δεν γινόταν να στέκονται για αρκετή ώρα με ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό τους. Ήταν, δηλαδή, θέμα τεχνολογίας αλλά και αντοχής, καθώς η φωτογραφία μόλις έκανε τα πρώτα της βήματα.
Μια άλλη θεωρία θέλει τη φωτογραφία να επηρεάζεται από τη ζωγραφική. Οι άνθρωποι εκείνων των εποχών πίστευαν ότι η φωτογραφία αντικαθιστούσε τη ζωγραφική σαν μια προηγμένη τεχνολογία. Και συνεπώς, εξακολουθούσαν να έχουν την ιδέα ότι το φωτογραφικό πορτρέτο αποτελούσε μια σούπερ «ειδική» αναπαράσταση ενός προσώπου.
Μια τρίτη εξήγηση έχει να κάνει με το ότι η φωτογραφία θεωρήθηκε ως «πέρασμα» στη αθανασία. Οι μελλοντικές γενιές θα μπορούσαν να κοιτάξουν πίσω και επομένως, χρειαζόταν να επιδειχθεί η μέγιστη σοβαρότητα. Ένα χαμόγελο θα χάλαγε την καθωσπρέπει κατάσταση.
Και μια τέταρτη θεωρία βρίσκεται σε κατάλοιπα της βικτωριακής εποχής, όπου τότε δεν ήταν λίγοι εκείνοι που σκέφτονταν πως τα χαμόγελα αποτελούσαν προνόμιο των «ηλιθίων»!
Πηγή: Snoopit24