Γράφει ο Σπύρος Πλουμίδης
Το ότι η πένα του Αρκά είναι καυστική μάλλον δεν περιμένατε από εμάς για να το μάθετε. Στον “προφήτη” του, όμως, στην κυριολεξία τσακίζει κόκκαλα.
Χτυπάει ευθέως όλα τα κακώς κείμενα της φυλής μας και κάπου εκεί αρχίζουν οι αντιδράσεις από αρκετό κόσμο, ο οποίος δεν δείχνει να γελάει με την, ομολογουμένως, χοντρή σάτιρα του αγαπημένου σκιτσογράφου.
“Δεν είμαστε όλοι έτσι”, “μην τα τσουβαλιάζεις”, “σε μεγάλη εκτίμηση έχεις τους έλληνες” και άλλα τέτοια σχόλια συνωστίζονται κάτω από τα σκίτσα του στο διαδίκτυο.
Κάποιοι θίγονται και είναι αρκετοί, επιβεβαιώνοντας πλήρως τον “προφήτη”.
Γιατί ο Αρκάς ασφαλώς και δεν τσουβαλιάζει, ασφαλώς και δεν τα βάζει με όλους, ασφαλώς βέβαια και δεν μισεί τους έλληνες.
Ο “προφήτης” κατακεραυνώνει τον όχλο. Τον όχλο που δεν σκέφτεται, τον όχλο που δεν έχει λόγο και κριτική σκέψη, τον όχλο που θέλει πάντα έναν “προφήτη” να του πει τι θα κάνει, ώστε μετά με ασφάλεια να τον στήσει στον τοίχο σε περίπτωση αποτυχίας και να βγει και πάλι λάδι.
Έναν όχλο άμοιρο ευθυνών που πάντα του φταίνε οι άλλοι για το κατάντημά του.
Έναν όχλο που κακά τα ψέματα αποτελεί ένα μεγάλο κομμάτι και του ελληνικού λαού. Δεν είμαστε οι μόνοι, πάνω κάτω όλοι οι λαοί έτσι είναι, αν αυτό μας παρηγορεί.
Οπότε αυτοί που παρεξηγούν και παρεξηγούνται με τον “προφήτη”, ας σκεφτούν μήπως αποτελούν κομμάτι αυτού του όχλου. Και ας προσπαθήσουν να βγουν από αυτόν…