Γράφει ο Κώστας Αναγνωστόπουλος
Πριν από 40 χρόνια, στις 10 Ιανουαρίου, πέθανε ο σπουδαιότερος, ίσως, τραγουδιστής του μπλουζ. Ο Howlin’ Wolf, ο άνθρωπος που έδωσε άλλη διάσταση στον ηλεκτρικό ήχο του Σικάγου και έμεινε στην ιστορία της μουσικής για την σκληρή βαθιά και εκφραστική φωνή του.
Κάποτε ο Sam Phillips, ιδρυτής της θρυλικής Sun Records, που είχε κάνει δίσκους με ονόματα όπως Elvis Presley, Johnny Cash, BB King και Jerry Lee Lewis, είχε απαντήσει όταν τον ρώτησαν αν υπάρχει κάποιος που θα ήθελε να του κάνει δίσκο: «μόνο ένας, ο Howlin’ Wolf». Όταν τον είχε ακούσει για πρώτη φορά, είχε πει:«Αυτό είναι για μένα. Αυτό είναι όπου η ψυχή του ανθρώπου που ποτέ δεν πεθαίνει».
Το όνομα που του έδωσαν οι δικοί του ήταν Chester Arthur Burnett (από τον Πρόεδρο Chester Arthur Alan) και μεγάλωσε μέσα στη φτώχεια στο White Station του Μισισίπι. Το παρατσούκλι “Wolf”, του το έδωσε ο παππούς του, ο οποίος του έλεγε ότι αν ήταν άτακτος, «ο λύκος θα ερχόταν να τον πάρει» και γι’ αυτό το λόγο, ο μικρός που ήταν σκανδαλιάρης μιμούνταν το ουρλιαχτό του λύκου.
Ως νεαρός, εντυπωσιάστηκε από τους λαρυγγισμούς του μεγάλου τραγουδιστή του Μισισίπι Charley Patton και τη βαριά φωνή του, αλλά επειδή δεν μπορούσε να τους κάνει, «το γύρισε στο ουρλιαχτό του λύκου και ήταν μια χαρά» έλεγε ο ίδιος.
Ο Wolf, ήταν θηριώδης, με ύψος 2 μέτρα και βάρος 140 κιλά, και τρόμαζε με το παρουσιαστικό του. Μία εμφάνιση που έδενε με την εκπληκτική έκφραση της βαριάς φωνής και την ιδιαίτερη τεχνική του, αλλά και με τα ουρλιαχτά του λύκου που έβγαζε στα τραγούδια του.
Το όνομα του το έκανε στο Σικάγο, όπου βρήκε το πρόσφορο έδαφος στην «Chess Records», για να μετατρέψει το παλιού τύπου μπλούζ σε ηλεκτρικό, βοηθώντας τον Willie Dixon και τον Muddy Waters, στη νέα μουσική πρόταση. Τραγούδησε κομμάτια του Dixon, καθώς και άλλων μουσικών, τα οποία πάντα διασκεύαζε ο ίδιος στο ύφος που ήθελε.
Το συγκρότημα του αποτελείτο από μουσικούς πρώτης κατηγορίας, συμπεριλαμβανομένων των Tampa Red, Willie Johnson και T-Bone Walker, και κυρίως τον Hubert Sumlin, ο οποίος ήταν κιθαρίστας του για 23 χρόνια. Ο Howlin’ Wolf, έπαιζε πολύ καλή φυσαρμόνικα, που είχε μάθει από τον Sonny Boy Williamson II, όμως όλες οι μουσικές του γνώσεις έμπαιναν πειθαρχημένα και χωρίς υπερβολές στη δική του μουσική, που στηριζόταν στη ένταση της φωνής και στο δυνατό ηλεκτρικό ήχο. Η φυσαρμόνικα, έμπαινε στα κομμάτια για λίγο, σαν μικρή συνοδεία και σύνδεση, σε όσα από αυτά έκρινε απαραίτητη την παρουσία της.
Όταν τον ρωτούσαν γιατί ασχολείται με το μπλουζ, η απάντηση ήταν αφοπλιστική: «Για διασκέδαση». Ο Howlin’ Wolf πέθανε στις 10 Ιανουαρίου του 1976, σε ηλικία 65 ετων.