Είναι, φαίνεται, μέσα στη φύση των πραγμάτων ν’ αλλάζουν. Δύσκολο πράγμα, όταν είτε με τη θέλησή σου είτε και χωρίς αυτήν τα πάντα γύρω ανατρέπονται και πρέπει να προσαρμοστείς σε μια νέα πραγματικότητα. Να ισορροπήσεις για άλλη μία φορά… Κι αυτό θα γίνει ξανά και ξανά επειδή όλα αλλάζουν και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να το αποφύγεις.
Οι αλλαγές στη ζωή μας συμβαίνουν καθημερινά. Όταν αρχίζει μια καινούρια μέρα κάθε πρωί, έτσι ξεκινά κι ένας καινούριος κύκλος συμβάντων.
Γεγονότα όπως καινούριες γνωριμίες, νέες θέσεις εργασίας, αλλαγή κατοικίας, μετεγκατάσταση σε άλλη πόλη ή χώρα, και από την άλλη χωρισμοί, ασθένειες, θάνατοι, απώλειες μικρές ή μεγάλες είναι κανόνας στη ζωή…
Στις ανθρώπινες διαστάσεις αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα στατικά, θεωρούμε ότι τίποτε δεν θα έπρεπε να αλλάζει, και δυσανασχετούμε όταν συμβαίνει αυτό.
Ξεχνάμε πως είμαστε μέρος του σύμπαντος και όπως τα πάντα σ’ αυτό έτσι κι εμείς, και οι ζωές μας, ακολουθούμε ευλαβικά τους νόμους του.
Αυτό συμβαίνει όταν συνειδητά απομονώνουμε τον μικρόκοσμό μας από τον υπόλοιπο κόσμο και αλαζονικά υπερτονίζουμε την σπουδαιότητά του.
Είναι φυσιολογικό ως ένα βαθμό, κάθε όν, είτε άνθρωπος είτε οποιοδήποτε άλλο είδος, να θεωρεί εαυτόν κέντρο του σύμπαντος. Αυτή η αίσθηση αυξάνει το αίσθημα αυτοπροστασίας και συμβάλλει στην επιβίωση του ατόμου και κατ’ επέκταση, στην επιβίωση του είδους.
Όμως σε αυτή την πλάση κανένα σύστημα δεν είναι απομονωμένο και ξεκομμένο από τα υπόλοιπα. Τα πάντα αλληλοεπηρεάζονται και αλληλεπιδρούν. Έχει να κάνει με τον νόμο διατήρησης της ενέργειας. Η ενέργεια είναι ένα μέγεθος που δεν χάνεται. Ό,τι και να γίνει το ποσόν της ενέργειας που περικλείεται σ’ ένα σύστημα παραμένει σταθερό. Μπορεί να αλλάζει μορφή, π.χ. από θερμική σε κινητική, στο σύνολό της όμως παραμένει αμετάβλητη. Συνέπεια αυτού του νόμου είναι όπου υπάρχει δράση, να υπάρχει και αντίδραση.
Όταν σε μία σχέση το ένα μέλος πιέζεται υπέρμετρα από το άλλο, αναμενόμενο είναι ότι θα ανταποδώσει την πίεση, κι αυτό θα οδηγήσει σε αναταραχή και πιθανώς ανατροπή της σχέσης αυτής.
Όταν καταπονούμε το σώμα μας με κακή διατροφή και έλλειψη άσκησης κάποια στιγμή θα ασθενήσει.
Όταν κακοποιούμε το φυσικό μας περιβάλλον, να είμαστε σίγουροι πως στην κατάλληλη στιγμή θα ανταποδώσει τα ίσα.
Για εκείνους που παραπονιούνται συνέχεια για την έλλειψη ποιότητας ή και για την κακία των ανθρώπων, να θυμούνται ότι έχουμε από τους άλλους, εκείνη την συμπεριφορά που διεγείρουμε. Αν θέλουμε τα καλύτερα ένστικτά τους, θα πρέπει να δείξουμε κι εμείς την ανάλογη στάση. Ένα ειλικρινές χαμόγελο μπορεί να αλλάξει όχι μόνο την ημέρα αλλά και όλη μας τη ζωή!
Φροντίζοντας την υγεία μας σωματική και πνευματική, θα έχουμε καλύτερη ποιότητα ζωής, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Έχουμε ανάγκη το περιβάλλον, μέσα σ’ αυτό και από αυτό ζούμε, πρέπει να το σεβόμαστε με ήπιες δράσεις, έτσι θα εξακολουθήσει να μας ανταποδίδει τα προς το ζην.
Η ιδέα πίσω από αυτές τις σκέψεις είναι ότι υπάρχουν αλλαγές που μπορούμε να επηρεάσουμε και αλλαγές που δεν μπορούμε.
Άλλοτε τις προκαλούμε εμείς και άλλοτε συμβαίνουν ερήμην μας.
Το σύμπαν θα εξακολουθεί να κινείται αενάως, ήλιοι θα γεννιούνται και θα πεθαίνουν, με τον ίδιο τρόπο η ζωή αρχίζει και τελειώνει. Αυτό δεν μπορούμε να το αλλάξουμε με κανένα τρόπο.
Μπορούμε όμως να δούμε τα πράγματα αλλιώς!
Ο εγκέφαλος μαθαίνει να βλέπει τα πράγματα με έναν συγκεκριμένο τρόπο, αλλάζει μόνο αν τον επανεκπαιδεύσουμε.
Αν για παράδειγμα αλλάξουμε την οπτική γωνία ή την απόσταση, αυτόματα αλλάζει και η εντύπωση.
Ασκούμε θετικές δράσεις για να έχουμε θετικές αντιδράσεις.
Κι αν δεν μπορούμε να προσαρμοστούμε ή να επηρεάσουμε το περιβάλλον στο οποίο ζούμε, πάντα μπορούμε να το αλλάξουμε!
Οι αλλαγές δεν είναι απαραίτητα κακό πράγμα. Συμβαίνουν και θα πρέπει να τις καλωσορίζουμε όταν έρχονται, είναι πρόκληση για δράση και προσδίδουν ενδιαφέρον στη ζωή μας.
Χωρίς αυτές, η ζωή θα ήταν εξαιρετικά βαρετή και απελπιστική γιατί δεν θα υπήρχε η ελπίδα για κάτι καλύτερο!
Φυλλάνδρα