Η επιστροφή / The Revenant

Του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιάριτου. Με τους Λεονάρντο ΝτιΚάπριο, Τομ Χάρντι, Ντόμναλ Γκλίσον
Δραματική 2015, ΗΠΑ, 156’.

Ολόκληρη η «Επιστροφή» είναι ένα κατόρθωμα, από τη στιγμή που συστήνει τον Λεονάρντο ΝτιΚάπριο να ξεκινά, μαζί με άλλους σκληροτράχηλους συνοδοιπόρους, την αποστολή του στον ποταμό Μιζούρι, κόντρα στα στοιχεία της φύσης και τις επιθέσεις από τους ιθαγενείς, μέχρι τον περιβόητο τραυματισμό του από μια μητέρα-αρκούδα και την ασύλληπτη ανάσταση, ανάκαμψη και εκδίκησή του. Και είναι ένα κατόρθωμα όχι μόνο λόγω του βαθμού δυσκολίας στην παραγωγή και την εκτέλεση, αλλά για το όραμα του Αλεχάντρο Γ. Ινιάριτου γενικότερα, για το πώς στροβιλίζεται και σε στροβιλίζει μέσα στην ιστορία, για τον σεβασμό που δείχνει στην ιστορία των αδικημένων. Επίτευγμα είναι και η ερμηνεία του ΝτιΚάπριο, για την οποία ό,τι κι αν έχετε ακούσει… ισχύει: η φωνή του βγαίνει από τα έγκατα του είναι του, το βλέμμα, οι ρυτίδες, ακόμα και το χιόνι στα μούσια εκφράζουν όσα δεν λέει το στόμα του, η έντασή του τρυπά την οθόνη. «Είμαστε όλοι βάρβαροι», ακούγεται κάποια στιγμή στην ταινία. Η «Επιστροφή» τιμά τον βάρβαρο μέσα μας.

Steve Jobs

Του Ντάνι Μπόιλ. Με τους Μάικλ Φασμπέντερ, Κέιτ Γουίνσλετ, Σεθ Ρόγκεν
Δραματική 2015. ΗΠΑ/Μ.Βρετανία. 122’.

Περισσότερο μια ταινία του σεναριογράφου Ααρον Σόρκιν παρά του σκηνοθέτη Ντάνι Μπόιλ (όχι ότι αυτό είναι κακό), το «Steve Jobs» ορίζεται από δύο καταλυτικά στοιχεία: τον χαρακτηριστικό διάλογο-πολυβόλο του πρώτου και την εξαιρετική ερμηνεία του Μάικλ Φαμπέντερ. «Δεν πρόκειται για δυαδικό σύστημα», λέει κάποιος στον -σαρωτικό μέσα στην ευφυΐα και το πείσμα του- Τζομπς. «Μπορείς να είσαι ταυτόχρονα και τίμιος και χαρισματικός». Ο Φασμπέντερ περπατά πάνω στο όριο μεταξύ Θεού και κάφρου, με μια άνεση που είναι τρομακτική αν σκεφτεί κανείς και το μέγεθος του θρύλου (και που είχε λειτουργήσει τόσο αρνητικά στην καλύτερα-να-την-ξεχάσουμε ταινία με τον Αστον Κούτσερ), αλλά και του σεναρίου που είχε να διαχειριστεί. Βοηθά ότι είναι στρατηγικά δομημένη η ιστορία: δεν πρόκειται για μία ακόμα βιογραφική αναδρομή, αλλά για τρία πολύ συγκεκριμένα χρονικά πλαίσια, κάποια λεπτά πριν από την παρουσίαση τριών διαφορετικών προϊόντων (Mcintoch, NeXT και iMac). Ο Μπόιλ εστιάζει ακριβώς σ’ αυτά, τιμώντας τον Σόρκιν και κατά συνέπεια τον Τζομπς, με τον ρυθμό και τη δυναμική που τους αξίζει. Μπορεί ο Αμερικανός πρωτοπόρος να μην «ήξερε καθόλου τη ζωή», ή μπορεί να την ήξερε καλύτερα απ’ όλους (αν κρίνει κανείς από την κληρονομιά που αφήνει πίσω του). Το σύστημα σίγουρα δεν είναι δυαδικό, δεν είναι καν σύστημα. Είναι ο Στιβ Τζομπς.

iakovos

Ιάκωβος ο ψεύτης / Jakob, der Lügner

Του Φρανκ Μπάιερ.
Με τους: Βλαστιμίλ Μπρόντσκι, Ερβιν Γκεσόνεκ
Δραματική, 1974, Ανατολική Γερμανία/Τσεχοσλοβακία, 100’.

Η πρώτη ταινία από την Ανατολική Γερμανία που προτάθηκε για Οσκαρ (1977), βασισμένη στο μυθιστόρημα του Γιούρεκ Μπέκερ (καμιά εικοσαετία μετά έγινε ριμέικ με τον Ρόμπιν Γουίλιαμς), αφηγείται την ιστορία ενός άντρα σε στρατόπεδο συγκέντρωσης που εφευρίσκει διάφορες ιστορίες για να εμψυχώσει τους συγκρατούμενούς του.

Koκορόκι: Ο ήρωας της φάρμας / Un gallo con muchos huevos

Των Γκαμπριέλ και Ροντόλφο Ρίβα-Παλάσιο Αλατρίστε.
Κινούμενα σχέδια, 2015, Μεξικό, 98’.

Από τον Ρόκι Μπαλμπόα στον Κοκορόκι το κοτοπουλάκι: animation από το Μεξικό για ένα μικρό και αδύναμο κοκοράκι που μετατρέπεται σε γενναίο κόκορα όταν ο μεγαλοαγρότης της περιοχής απειλεί το σπίτι και την οικογένειά του.

Οι ήρωες του κακού / Los Héroes del Mal

Του Σόε Μπεριατούα.
Με τους Χόρχε Κλεμέντε, Μπεατρίς Μεντίνα
Δραματική, 2015, Ισπανία, 98’.

Τρεις έφηβοι έρχονται κοντά εξαιτίας της διαφορετικότητάς τους. Μαζί θα ανακαλύψουν τη σεξουαλικότητα, την παρανομία, αλλά και τη βία. Οι δυο όψεις του bullying…