Της Άννας Παχή
«Ο τρομοκράτης ζει για τον τρόμο και όχι για την αλλαγή που λέει στον εαυτό του ότι επιδιώκει. Πίσω από την κουρτίνα ενός σκοπού, καλύπτει την επιθυμία του να σκοτώνει και να καταστρέφει. Αυτό που θέλει είναι η καταστροφή, όχι η δημιουργία».
Louis L’ Amour
Η ευκολία της ταμπέλας είναι μια από τις μεγαλύτερες απειλές αυτού του κόσμου. Η τσουβαλοποίηση ανθρώπων μέσω της φυλής, του φύλου, της θρησκείας είναι η πιο βολική πρακτική για να βγάζεις την ουρά σου απέξω, να αποδίδεις ευθύνες παντού αλλού εκτός από τον εαυτό σου και να νιώθεις “ανώτερος” που δεν είσαι σαν κι αυτούς. Είσαι χειρότερος όμως, και το ξέρεις.
Οι πρόσφατες τρομοκρατικές επιθέσεις δε θα είναι οι τελευταίες. Είναι η θύελλα που θερίζει ο “πολιτισμένος” κόσμος μετά την επί δεκαετίες σπορά ανέμων. Είναι οι συνέπειες των πολέμων για το πετρέλαιο, τα εξωτικά λιμάνια, τους στρατηγικούς στόχους. Πολλοί προσπαθούν να αναλύσουν το φαινόμενο των τζιχαντιστών, όπως προσπαθούν να αναλύσουν και αυτό του φασισμού. Ίσως όμως η αλήθεια να είναι πολύ πιο απλή.
Ποιοί είναι οι τζιχαντιστές; Είναι άνθρωποι που πέρασαν τα παιδικά τους χρόνια ζώντας μέσα στον πόλεμο που εξαπέλυαν οι μεγάλες δυνάμεις στον αγώνα τους για επικράτηση. Είναι τα παιδιά που είδαν τα σπίτια τους να εκρήγνυνται, τους γονείς τους να σκοτώνονται, τα αδέρφια τους να κομματιάζονται. Είναι τα παιδιά που δεν πήγαν ποτέ σχολείο, δε χόρτασαν ποτέ φαγητό. Είναι τα παιδιά που δεν τα αγκάλιασε ποτέ κανείς. Είναι τα θύματα που βρήκαν καταφύγιο στο φανατισμό, στο μότο «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Ίσως γιατί είναι το μόνο που εξηγεί αυτά που πέρασαν τα ίδια. Ίσως γιατί το μόνο που έμαθαν είναι πως να επιβιώνουν μέσα σε βόμβες, σε χαλάσματα και μοναξιά. Ίσως γιατί δεν έμαθαν ποτέ να ζουν.
Φανατικοί υπάρχουν σε όλες τις θρησκείες. Η κάθε μία έχει προκαλέσει ποτάμια αίματος για να παγιωθεί. Φυσικά, δε φταίνε οι θρησκείες αλλά αυτοί που τοποθετούνται ως κεφαλές της κάθε μιας. Από τα εγκλήματα των ειδωλολατρών κατά των πρώτων χριστιανών, από τα εγκλήματα κατά των Εθνικών από τους χριστιανούς αργότερα, την Ιερά Εξέταση έως τους Σταυροφόρους, από τον εξισλαμισμό των πληθυσμών της παλαιάς Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, τα φριχτά παιδομαζώματα, τους φούρνους όπου οι Ες Ες έκαιγαν τους Εβραίους μέχρι το σημερινό ρατσισμό απέναντι στο διαφορετικό, η Ιστορία είναι γεμάτη αιματοβαμμένες σελίδες.
Όλοι δηλώνουν “συγκλονισμένοι” από την τελευταία τρομοκρατική επίθεση στην Κωνσταντινούπολη, όπως δήλωναν “συγκλονισμένοι” από τις αντίστοιχες στο Παρίσι, από την καταστροφή των Δίδυμων Πύργων στην Αμερική. Ναι, η τρομοκρατία ήρθε πια και στη δική μας αυλή, που περίμενες να πάει δηλαδή; Πίστευες στα αλήθεια πως θα μείνει εσαεί στα αφιλόξενα εδάφη του Αφγανιστάν και του Πακιστάν; Πίστευες πως οι φανατικοί ισλαμιστές θα περιορίζονταν στη Συρία και σε όλα αυτά τα εξωτικά μέρη της Ανατολής που γνωρίζεις μόνο μέσα από τα δελτία ειδήσεων; Αν το πίστευες, έκανες λάθος.
Ξέχασες την τρομοκρατία που εξαπέλυσαν – και εξαπολύουν ακόμη – τα «πολιτισμένα» κράτη; Δεν ήταν τζιχάντ η γενοκτονία των Ινδιάνων από τους αποικιοκράτες Ευρωπαίους; Πόσοι πολιτισμοί χάθηκαν για χάρη του κέρδους και της δύναμης; Δεν ήταν τζιχάντ αυτό που έγινε στους λαούς της Αφρικής; Ατέλειωτα καράβια μετέφεραν σκλάβους σε Αμερική και Ευρώπη, ανθρώπους που σκλαβώθηκαν επειδή δεν είχαν όπλα να αμυνθούν, επειδή είχαν την ατυχία να ζουν σε εύφορα εδάφη, γεμάτα πολύτιμους λίθους που κοσμούν τα δαχτυλίδια αρραβώνων σε όλον τον κόσμο;
«Συγκλονίζεσαι» επίσης που ανάμεσα στα μέλη των φανατικών τζιχαντιστών βρίσκονται και άνθρωποι που ζούσαν στον «πολιτισμένο» κόσμο. Λες «μα είναι δυνατόν;» Ναι, βλάκα μου, είναι. Δεν είναι τζιχάντ η επικράτηση του κέρδους ως η μόνη αξία; Δεν είναι τζιχάντ να σου παίρνουν το σπίτι για ένα κομμάτι ψωμί, δεν είναι τζιχάντ να δουλεύεις για ψίχουλα; Δεν είναι τζιχάντ να σε κοροϊδεύουν όλοι, να προσπαθούν να σε ξεζουμίσουν, να σε κάνουν υποχείριο, να γίνεις ένας νόμιμος σκλάβος; Ο άνθρωπος είναι αδύναμο ζώο. Γεμάτο ανασφάλειες και κόμπλεξ, το ένστικτο της αυτοσυντήρησης μπορεί να λειτουργήσει με πολλούς τρόπους. Πόσοι είναι εκείνοι που έχουν αποσυρθεί σε μοναστήρια πόσοι έχουν προσχωρήσει σε παραθρησκευτικές οργανώσεις, πόσοι αλήθεια; Αυτοί, γιατί δε σε συγκλονίζουν;
Κι ας αφήσουμε τις κοινωνικές προεκτάσεις στις οποίες έτσι κι αλλιώς δεν τα πολυκαταφέρνεις, έτσι που έχεις αφήσει τον εγκέφαλό σου να γίνει πολτός. Που τα βρίσκουν τα όπλα τους οι τζιχαντιστές, μπορείς να μου πεις; Ποιος τους τα δίνει αν όχι η «πολιτισμένη» δύση; Πόσον καιρό τους τα δίνει, ξέρεις; Πότε πρόλαβαν και εκπαιδεύτηκαν, που τους έγινε η πλύση εγκεφάλου κάνοντάς τους όλους εν δυνάμει καμικάζι αυτοκτονίας; Έχεις κάτσει να σκεφτείς τι σημαίνει για κάποιον να αδιαφορεί για το θάνατο προκειμένου να υπηρετήσει το θεό που πιστεύει;
Εσύ θα το έκανες; Ναι, μπορεί να πούλαγες την ψυχή σου για το καινούριο κάμπριο της BMW (γιατί για το καινούριο iPhone 1453 την έχεις ήδη πουλήσει), τη ζωή σου όμως; Τη μικρή, μίζερη ζωούλα σου; Αυτήν που περιφέρεις από δω κι από κει, γκρινιάζοντας για αυτά που γίνονται για σένα χωρίς εσένα, χωρίς βέβαια να κουνάς το δαχτυλάκι σου να αλλάξεις τον εαυτό σου πρώτα από όλα, άσε τον κόσμο, δε χρειάζεται να τον σώσεις εσύ, θα σωθεί από μόνος του. Δυο τρεις εκρήξεις ηφαιστείων, μερικοί τυφώνες και τσουνάμια αρκούν για να σε βγάλουν από το χάρτη και να μείνει ο πλανήτης μόνος του με λουλουδάκια και πουλάκια που έχουν περισσότερο μυαλό από σένα.
Κι έχεις και τους ηγέτες που περπάτησαν καμαρωτά τότε, στο Παρίσι, σε ανθρώπινη αλυσίδα. Είναι οι ίδιοι ηγέτες που στέλνουν όπλα, φιμώνουν κανάλια, ξοδεύουν λεφτά για να παραμείνουν στην εξουσία, βγάζουν πύρινους λόγους υπέρ της ελευθερίας των λαών κι ύστερα πετάνε ένα μνημόνιο σε χώρες όπως η δική σου και σου περνάνε τη θηλιά στο λαιμό χωρίς να το πάρεις χαμπάρι. Ηγέτες που έκαναν τον κόσμο ένα απέραντο καζίνο μέσω των τραπεζών.. Μόνο η μπάνκα κερδίζει κι αν πέσει κανένα νόμισμα κάτω από το τραπέζι θα είναι επίτηδες, για να τρέξεις εσύ να το πάρεις να νιώσεις έξυπνος, τυχερός και να μη γκρινιάζεις. Προσωρινά τουλάχιστον.
Η κρίση, όπως πολύ καλά γνωρίζεις κι ας μην το παραδέχεσαι, είναι κρίση αξιών, όχι οικονομική. Όταν εσύ δε σέβεσαι τη θρησκεία του άλλου γιατί ο άλλος να σεβαστεί τη δική σου; (αλήθεια, πόσες χριστοπαναγίες έχεις ρίξει μέχρι τώρα;;;).Όπως όλα, έτσι και η σάτιρα έχει βγει εκτός ορίων. Η κοροϊδία, η σκληρότητα, το ξεκατίνιασμα ονομάζεται σάτιρα και καθαρίζεις. Οι δυο τελευταίοι πρόεδροι της Γαλλίας – και όχι μόνο φυσικά – δεν ξέρουν που να πρωτοβάλουν το πουλί τους. Στη Γερμανία η καγκελάριος διεξάγει οικονομικό πόλεμο και κανείς δεν νοιάζεται να τη σταματήσει. Η Αγγλία λάμπει δια της απουσίας της, την ενδιαφέρει να μάθει ποιανού γιος είναι ο Χάρι ή ο άλλος, θα σε γελάσω. Τώρα μάλιστα που βγήκε κι από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ξέχασέ την. Η Αμερική έχει τα δικά της προβλήματα, το εσωτερικό της σπαράσσεται και οι μισοί πολίτες της είναι αναλφάβητοι και ψοφολογάνε. Ο κόσμος αντί να γίνεται καλύτερος γίνεται χειρότερος, που νομίζεις πως θα πάει αυτό;
Όταν το μόνο που κοιτάς είναι να επωφεληθείς ε σ ύ, γιατί σε ενοχλεί που κάνει κι ο άλλος το ίδιο; Κι εδώ η απάντηση είναι απλή: Γιατί νομίζεις πως ε σ ύ ειδικά θα τη γλυτώσεις. Αν σε ρωτήσει κάποιος, γιατί να τη γλυτώσεις ειδικά εσύ, δε θα ξέρεις να του απαντήσεις. Δεν υπάρχει απάντηση. Απλά έτσι θέλεις να γίνει. Θα σε στενοχωρήσω αλλά πάλι λάθος κάνεις. Είμαστε όλοι μαζί, στο ίδιο καζάνι είτε σου αρέσει, είτε όχι. Όσο πιο νωρίς το καταλάβεις αυτό, τόσο καλύτερα. Ίσως κουνήσεις λίγο τον κώλο σου και δεις λίγο παραπέρα από τη μύτη σου. Ίσως.
Θα μου πεις, είναι λύση οι σκοτωμοί; Σαφέστατα όχι. Όμως η βία έχει πολλές μορφές. Όταν ανέχεσαι τη μια μορφή στην πραγματικότητα τις ανέχεσαι όλες. Όσο κι αν λες πως σε «συγκλονίζουν». Δεκάρα δε δίνεις. Αν δίνεις, σταμάτα να ανέχεσαι.
Άντε γεια.