Της Άννας Παχή
Σύμφωνα με το ημερολόγιο, όχι. Θέλουμε ακόμα ένα μήνα και κάτι. Σύμφωνα όμως με γνωστό παιχνιδάδικο, μερικούς Δήμους και πολλά καταστήματα, ετοιμαστείτε να ακούσετε κάλαντα οσονούπω.
Η μόδα του πρώιμου στολισμού είναι σχετικά πρόσφατη. Παλαιότερα (μη ρωτήσετε πόσο παλαιότερα), τα χριστουγεννιάτικα στολίδια κατέβαιναν θριαμβευτικά από το πατάρι, συνοδεύοντας το χριστουγεννιάτικο δέντρο, στο τέλος του πρώτου δεκαήμερου του Δεκέμβρη. Είχες γύρω στις εικοσιπέντε μέρες (και νύχτες) μπροστά σου να χαρείς τα παντός είδους εποχιακά τσουμπλέκια.
Τα τελευταία χρόνια, με το που μπαίνει ο Νοέμβρης μπαίνουν και τα Χριστούγεννα. Στην αρχή πάθαινα μια χρονική σύγχυση. Έβλεπα τις βιτρίνες – λατέρνες και νόμιζα πως ταξίδευα στο χωροχρονικό συνεχές. Μετά συνήθισα.
Τα Χριστούγεννα είναι η καλύτερη εποχή του χρόνου, μακράν. Κάτι παθαίνουμε (οι περισσότεροι) και χαιρόμαστε άνευ λόγου και αιτίας. Προφανώς, αυτό οφείλεται στην πλύση εγκεφάλου που έχουμε υποστεί. Τόσες ζαχαρωμένες ιστορίες, ταινίες, ποιήματα δε μπορεί, κάποιο κουσούρι αφήνουν. Βέβαια, τα Χριστούγεννα είναι ωραία από μόνα τους. Είναι πολύχρωμα μέσα στη χειμωνιάτικη γκριζίλα. Γεμάτα ονομαστικές γιορτές – χώρια τα γενέθλια – που σε κάνουν νούμερο ένα ύποπτο για ζάχαρο, άσε που ξεποδαριάζεσαι να πας στη γιορτή του ενός και του αλλουνού. Είναι γιορτή αγαπησιάρικη, που δεν περιορίζεται στους ερωτευμένους. Τα Χριστούγεννα γίνονται και τα περισσότερα θαύματα: Τσιγγούνηδες γλυκαίνουν, τσακωμένοι ξαναμιλούν, αστέρια πέφτουν από τον ουρανό και παίρνουν σώμα και μορφή, ο Άγιος Βασίλης ξοφλά τα χρέη του σε ενήλικες που έμειναν ρέστοι από δώρα όταν ήταν μικροί και άλλα πολλά ευχάριστα.
Όμως, για τα Χριστούγεννα θα μιλήσουμε όταν έρθουν. Ο ΝΟΕΜΒΡΗΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ! Είναι μήνας που συνδέει τις ζέστες του Οκτώβρη με τα κρύα του Δεκέμβρη κι όσα έπονται. Μήνας που εισέρχεσαι σιγά – σιγά στο χειμώνα. Καθαρίζεις το σπίτι, το στρώνεις, φοράς πια μόνο χειμωνιάτικα, περνάς τις πρώτες ιώσεις και τέλος πάντων, προπονείσαι για την τελευταία εποχή του χρόνου.
Αντιλαμβάνομαι πως όλοι βιάζονται να έρθει ο χριστουγεννιάτικος καταναλωτισμός, αλλά το δώρο Χριστουγέννων (για όσους λίγους τυχερούς το παίρνουν) ΔΕΝ έχει καταβληθεί! Οπότε, όσο λαχταριστή κι αν είναι η βιτρίνα σου φίλε καταστηματάρχη, μέχρι να πέσει στην τσέπη το πιθανότερο είναι να έχουν ξεχαστεί τα δικά σου λαμπάκια. Όσοι πρέπει να πάρουν δώρα για εορτάζοντες και παιδιά, ΔΕΝ τα παίρνουν από τώρα, πώς να το κάνουμε δηλαδή.
Το ίδιο συμβαίνει και στους δρόμους. Κάποιοι Δήμοι άναψαν τα χριστουγεννιάτικα λαμπάκια. Κατεβαίνεις τη Β. Σοφίας, βλέπεις όλα αυτά τα κεριά γύρω σου και ψάχνεις να βρεις από πού θα πεταχτούν τα καλικαντζαράκια.
Γενικά η εποχή μας βιάζεται, εδώ και χρόνια, για αυτό κι έχουμε σκοντάψει στο λάκκο με τα σκ!@%. Όπως ένας κούκος δε φέρνει την άνοιξη, έτσι και τα χιλιάδες λαμπιόνια δεν πρόκειται να σπρώξουν το ημερολόγιο (αν και πολύ θα το ήθελα).
Θες να στολίσεις; Στόλισε, δε στο απαγορεύει κανείς. Αν η χαρά σου εξαρτάται από φωτάκια και πλαστικές νεράιδες, με γειά σου και χαρά σου. Μην πεις μετά όμως πως τα βαρέθηκες, θα φας κουραμπιεδιά στο κεφάλι που θα πάει σύννεφο. Με αμύγδαλο μέσα ο κουραμπιές, να πονέσεις.