Γράφει ο Σπύρος Πλουμίδης
Δεν ήταν προφήτης. Απλά έβλεπε τι ερχόταν. Ένας χείμαρρος από ατάκες που τότε τις ακούγαμε και γελάγαμε και τώρα κλαίμε. Από την παράσταση “Αλλαγή και Πάσης Ελλάδος” τον χειμώνα του 1983 στην Μπουάτ “Διαγώνιος” στην Πλάκα. Όχι πέντε, όχι δέκα αλλά 35 χρόνια πριν.
“Aν οι μισοί Έλληνες ξέρανε πώς ζουν οι άλλοι μισοί, θα ήταν κι αυτοί απατεώνες.
-Tι να πεις για τους Έλληνες. Κάθονται δυο ολόκληρες ώρες, για να πιουν στιγμιαίο καφέ!
-Στην Ελλάδα την άγνοια τη λέμε ψυχραιμία.
-O νεοέλληνας είναι το άτομο εκείνο που έχει δυο τηλεοράσεις στο σπίτι του, δυο αυτοκίνητα στο πεζοδρόμιό του, και δυο κατοστάρικα στην τσέπη του.
-Tα δυο μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα ο Έλληνας, είναι πώς θα χάσει δέκα κιλά και πού θα βρει πάρκινγκ.
-Με αυτοκόλλητο στο κούτελο θα κυκλοφορούμε όλοι, για να φαίνεται ποιος έκανε φορολογική δήλωση και ποιος όχι.
-Εδώ και δύο χρόνια (εννοεί το 1981 που το ΠΑΣΟΚ έγινε Κυβέρνηση) έχει αρχίσει το μεγάλο κακό, που θα μετατρέψει σιγά-σιγά τους Έλληνες σε λαό πιθήκων, σε λαό ψηφοφόρων, δημοσίων υπαλλήλων, καταναλωτών, κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών, κομπιναδόρων και συνδικαλισταράδων.
Σε είκοσι-τριάντα χρόνια από σήμερα Ανδρέας Παπανδρέου μπορεί να μην υπάρχει. Θα υπάρχει όμως μια Ελλάδα πτωχευμένη κι ένας λαός στα όρια της οικονομικής και της ηθικής εξαθλίωσης”.
Τραμπάκουλας, Τζέι αρ, αστυνόμος Μπέκας, Γκόλφω, σε όλα επίκαιρος, σε όλα μέσα…
Καλό ταξίδι δικέ μου άμα λάχει ναουμε..