Ένα τριήμερο με θέμα την Τουρκία στο Θέατρο Εμπρός, γεμάτο ταινίες, μουσικές, συζητήσεις, περφόρμανς και πολλά άλλα. Το φεστιβάλ είναι κατά κύριο λόγο κινηματογραφικό, αφού θα προβληθούν πάνω από 15 μικρού ή μεγάλου μήκους ταινίες, κάποιες μυθοπλασίας και κάποια ντοκιμαντέρ, όλες πρόσφατες και όλες με αγγλικούς και ελληνικούς υπότιτλους.

Κάθε μία από τις 3 μέρες, πέραν των προβολών που ξεκινούν το απόγευμα, έχει και ένα ξεχωριστό πρωινό πρόγραμμα. Από δωρεάν μαθήματα Τουρκικών για αρχάριους, μέχρι έναν ποιητικό περίπατο στα οθωμανικά κτήρια της Αθήνας, ή έναν Τούρκο μάγειρα που ανοίγει την κουζίνα του για να μοιραστεί τις συνταγές αλλά και τις ιστορίες του, όποια δράση κι αν διαλέξει κανείς θα «κοιτάξει δίπλα» με έναν άλλο τρόπο.

Τα απογεύματα, το πρόγραμμα ξεκινά μετά τις 5:30, ενώ ανάμεσα στις κινηματογραφικές προβολές παρεμβάλλονται συζητήσεις με τους σκηνοθέτες που θα έρθουν για το φεστιβάλ, και με μέλη κινηματογραφικών ομάδων που σχηματίστηκαν στην Τουρκία μετά τα γεγονότα του Γκεζί. Στο φεστιβάλ περιλαμβάνονται ακόμα δύο μικρές διαλέξεις-περφόρμανς, ενώ το Σάββατο και την Κυριακή οι βραδιές κλείνουν με ζωντανές μουσικές εμφανίσεις: το Σάββατο ο Τζιχάν Τούρκογλου με το σάζι του και την Κυριακή το ντουέτο οθωμανικής μουσικής beraber.

Και όλα αυτά, όπως πάντα, με δωρεάν είσοδο.

———
Στο αρχείο της Libby Sacer βρέθηκαν επιστολές που μαρτυρούν ότι η ίδια είχε πραγματοποιήσει τουλάχιστον τρία ταξίδια στην Τουρκία στις αρχές της δεκαετίας του ’70.

“Η επίσκεψή μου σ’ αυτή την […] γη με κράτησε πολύ απασχολημένη. Τελικά έμεινα πολύ περισσότερο απ’ όσο είχα υποθέσει αρχικά. […] Ο τόπος που γεννήθηκε η προγιαγιά μου είναι πολύ πιο μαγικός απ’ όσο φανταζόμουν. Ωστόσο, όπως με είχες προειδοποιήσει, είναι δύσκολο να είσαι γυναίκα εδώ.”

Στις επιστολές αυτές μιλάει με θαυμασμό για τη χώρα, τον πολιτισμό και τις πολλές διαφορετικές κουλτούρες (Κούρδοι, Εβραίοι, Έλληνες, Αρμένιοι, Αχπάζιοι, Αλβανοί , Άραβες, Ασσύριοι, Βόσνιοι, Κιρκάσιοι, Γεωργιανοί, Χεμσίν, Λαζούς, Τατάροι, Πομάκοι, Ρομά) που συναντά. Η μίξη Δύσης και Ανατολής αναδύει έναν κοσμοπολιτισμό που την γοητεύει. Στην Κωνσταντινούπολη περνά χρόνο με τον φίλο της James Baldwin, που της γνωρίζει τον Yaşar Kemal. Ο συγγραφέας και η Λίμπι έρχονται γρήγορα κοντά κι εκείνος την βοηθά να δει όσα κρύβονται κάτω από το «μαγικό χαλί» της Ανατολής. Οι μεγάλες αντιφάσεις, ο ρόλος του Στρατού, η θέση των γυναικών, η καταπίεση των μειονοτήτων, οι διώξεις και τα βασανιστήρια, η φτώχεια αλλά και τις ελπίδες του τόπου αρχίζουν να κάνουν την εμφάνισή τους στα γράμματα της Λίμπι μετά τη γνωριμία της με τον Γιασάρ Κεμάλ. Η σχέση της μαζί του δεν φαίνεται να κρατάει πολύ, όμως παραμένουν φίλοι ως το τέλος της ζωής τους.

“Ε το ξεπέρασα όταν συνειδητοποίησα ότι οι διαφυλετικές σχέσεις δεν είναι αποδεκτές σ’ αυτό το μέρος του κόσμου[..] Δεν έχει μείνει πικρία ανάμεσα σ’ εμένα και τον Γιασάρ. Θα μείνει πάντα στη μνήμη μου ως κάποιος που έχω αγαπήσει.”

Με αφορμή αυτό το υλικό-παρακαταθήκη, το Libby Sacer Foundation* αποπειράται ένα πορτραίτο της Τουρκίας σήμερα. Κινηματογραφιστές, καλλιτέχνες, μουσικοί και ακτιβιστές συμπληρώνουν μια εικόνα της Τουρκίας, και ταυτόχρονα συνδέονται, επικοινωνούν, μοιράζονται μαζί μας όσα θα μένουν πάντα έξω από τα δελτία ειδήσεων…