Της Άννας Παχή
Λίγοι είναι οι άνθρωποι που επηρέασαν τη δημοσιογραφία και την τηλεόραση με το θετικό, ανεξάρτητο και αλέγκρο τρόπο της Μαλβίνας. Ταλαντούχα όσο λίγοι, πολυπράγμων (ήταν επίσης συγγραφέας, σεναριογράφος και παρουσιάστρια), διέθετε κοφτερό μυαλό, κοφτερή γλώσσα κι ακόμα πιο κοφτερό χιούμορ.
Εργάστηκε σε πολλές εφημερίδες και περιοδικά, πάντα με επιτυχία καθώς δε μάσαγε ποτέ τα λόγια της και σχολίαζε τα κακώς κείμενα με το δικό της ιδιόρρυθμο τρόπο.
Η Μαλβίνα δε φοβόταν, αυτή είναι η αίσθηση που είχα πάντα για εκείνη. Δε χάιδευε αυτιά, δεν επηρεαζόταν από αξιώματα, έγραφε στα παλιά της τα παπούτσια κοινωνικές συμβάσεις, «πρέπει» και διάφορα τέτοια μικροαστικά. Πάντοτε με επιχειρήματα, χωρίς να προσβάλλει και χωρίς να χαρίζεται. Έλεγε αυτό που είχε στο μυαλό της κι αν ενοχλούσε, τόσο το χειρότερο για εκείνον που ενοχλούνταν.
Οι εκπομπές της ξεκίνησαν στην ΕΡΤ, αλλά το κρατικό κανάλι ήταν πάντα πολύ ξυλάγγουρο για να την αντέξει. Συνέχισε την τηλεοπτική της καριέρα στους ιδιωτικούς σταθμούς Seven X, Σκάι, Mega, ANT1 και Star. Βρισκόταν πάντα εντός, αλλά εκτός του κόσμου τους, όλοι την ήθελαν, κανείς δε μπορούσε να αντέξει το πολιτικό τίμημα του να την έχει. Ναι μεν, αλλά.
Κλώνοι «μεγάλων» δημοσιογράφων, υπάρχουν πολλοί. Κανένας όμως δεν τόλμησε καν να αντιγράψει τη Μαλβίνα, χρειάζονται άντερα για κάτι τέτοιο, ποιος τα έχει άραγε;
Η Μαλβίνα Κάραλη πέθανε το 2002 από καρκίνο. Ήταν ο μόνος που μπόρεσε να τη νικήσει αλλά δεν ανησυχώ. Το πιθανότερο είναι να κάθεται σε κάποιο συννεφάκι, να βλέπει τι γίνεται και να γελάει με το τόσο γεμάτο και πρόσχαρο γέλιο της. Τόσα χρόνια μετά, το κενό που άφησε είναι ακόμη μεγαλύτερο. Είπαμε, θέλει άντερα.. Εκείνη τα είχε.