Της Άννας Παχή
Έχω μπροστά μου πατατάκια, έχω κλείσει τα τηλέφωνα, κι ετοιμάζομαι να παρακολουθήσω on line ένα επεισόδιο της αγαπημένης μου σειράς, όταν «πλαφ» μου σκάει στη μούρη μια διαφήμιση για τον π@6τσο. Δεν είναι η πρώτη φορά και συνήθως δε δίνω σημασία, αλλά τώρα τα νούμερα μαγνητίζουν το τσακίρικο βλέμμα μου: «Κάντε την τριάντα πόντους».
Ξέρω πως οι κομμώτριες και οι άνδρες έχουν ένα θέμα με την αντίληψη του πόντου, πήρα λοιπόν μια μεζούρα κι είδα πόσοι είναι τριάντα πόντοι. Απόρησα. Άντε και το έχεις, ρε φίλε, που θα το βάλεις αυτό το πράμα; Ξέρω, η απάντηση πολλών ανδρών θα ήταν «έλα να σου δείξω» αλλά, σοβαρά τώρα, θα πρέπει η άλλη να είναι δυόμιση μέτρα και αν τα καταφέρεις να μπεις.
Πέραν αυτού, αν είναι τριάντα πόντοι σε στύση, δε θα είναι καμιά εικοσαριά σε κανονικές συνθήκες; Που το κουβαλάς; Ή το κρύβεις ανάμεσα στα πόδια σου, με κίνδυνο να σκάσει διότι θέλει και αέρα το κάτω κεφάλι, ή το τοποθετείς δεξιά ή αριστερά και κυκλοφορείς με εξόγκωμα που έχει δική του φωνή: «κοίτα με». Είσαι σίγουρος ότι το θέλεις; Στην αρχή μπορεί να κολακεύεσαι. Μετά καταλαβαίνεις πως ό λ α τα βλέμματα πέφτουν εκεί. Οι αντιδράσεις θα ποικίλλουν. Κάποιοι θα σε κοιτούν με θαυμασμό, ναι. Κάποιοι όμως θα σε φθονούν και θα προσπαθήσουν να στη φέρουν με άλλους τρόπους για να ισοφαρίσουν. Επαγγελματικά, κοινωνικά, οικονομικά. Όσο για τις γυναίκες, ναι, σε κάποιες αρέσει το πολύ μεγάλο μέγεθος. Κάποιες πιστεύουν πως δεν έχει σημασία πόση την έχεις, αλλά πως τη χρησιμοποιείς. (Τα προκαταρκτικά δεν εξαντλούνται σε ένα γρήγορο φιλί ενώ κατόπιν αρχίζεις να εμβολίζεις τη σύντροφό σου, έχει μαλλιάσει η γλώσσα των σεξολόγων να το λένε, εμπέδωσέ το επιτέλους.) Κάποιες θα τρομάξουν και θα το βάλουν στα πόδια. Επίσης, καθώς οι άνθρωποι αρέσκονται στο να βάζουν ταμπέλες, θα υπάρξουν πολλοί που θα σκεφτούν πως ένας άνθρωπος με τόσο μεγάλο όργανο είναι σίγουρα εθισμένος στο σεξ.
Πρόκειται για ηλίθιο αλλά στερεοτυπικό συνειρμό: Την έχει μεγάλη – τη χρησιμοποιεί συνέχεια – κάνει πολύ σεξ (με παρέα ή μόνος του) – κάνει μόνο σεξ. Κανείς δε γουστάρει τους εθισμένους. Κι αυτά είναι μερικά μόνο από όσα θα σου τύχουν. Είσαι διατεθειμένος να τα περάσεις;
Το μεγάλο μέγεθος για κάποιον ανεξήγητο λόγο θεωρείται προσόν. Η αστική μυθολογία θέλει τα αγοράκια να κάνουν διαγωνισμό για να δουν ποιος είναι πιο μεγάλος. Λες και παίζει ρόλο ή λες και έχει κάποιος λόγο σε αυτό, πέρα από τη φύση. Θεωρείται σύμβολο ανδρισμού, ικανότητας, επιτυχίας. Μπούρδες.
Δεν ξέρω που στηρίζεται αυτή η δοξασία. Ίσως πρόκειται για κάποιο αταβιστικό, ξεχασμένο, πρωτόγονο ένστικτο που το dna μας δεν έχει καταφέρει να λησμονήσει. Το καλό σεξ δεν έχει να κάνει με μεγέθη, αλλά με χημεία πρώτα από όλα. Τρυφερότητα, εφευρετικότητα, ανακάλυψη, παιχνίδι. Τίποτα από αυτά δε σχετίζεται με το μέγεθος. Κι επειδή οι γυναίκες μιλάνε, μόνο μια έχω ακούσει που να το θέλει «μεγάλο» αλλά κάποια στιγμή που της έτυχε διέλυσε τη σχέση μετά από δυο – τρία ραντεβού, καθώς κατέληξε πως δεν ήθελε να πάθει καμιά ζημιά και να τραβολογιέται στα νοσοκομεία. (όχι, το να σου φτάνει μέχρι το λαιμό, δεν είναι ωραία αίσθηση, ούτε απολαυστική).
Το αντίστοιχο συμβαίνει με τις γυναίκες και το στήθος. Όλες θέλουμε μεγάλο μπούστο, το θεωρούμε σύμβολο θηλυκότητας και γοητείας. Μπορεί να έχει να κάνει με τη μυθολογία της Μεγάλης Μητέρας, που σε όλα τα αγάλματα απεικονίζεται με διαστάσεις θαλάσσιου ελέφαντα για να τονίσει την καρπερότητα. Οι πλαστικοί χειρουργοί έχουν θησαυρίσει με τις σχετικές αυξητικές. Όταν όμως σε τραβάνε προς τα κάτω, ή είναι τόσο μεγάλα που όλοι σε κοιτούν στο στήθος αντί στα μάτια, πίστεψέ με, σιχτιρίζεις την ώρα και τη στιγμή. Το μεγάλο στήθος θέλει μεγάλη στήριξη, τρελά λεφτά σε σουτιέν, ενώ «πέφτει» πιο γρήγορα και από το μήλο του Νεύτωνα. Και καλά αν ταιριάζει με το σωματότυπό σου. Αν όμως όχι; Αν είσαι 1,60 κι έχεις το στήθος της Ντόλλυ Πάρτον; (Εκπληκτική καλλιτέχνις, φοβερή στιχουργός, πήρε Όσκαρ τραγουδιού κι όλοι τη θυμούνται για το στήθος της. Ωραίο, ε;) Αν προβάλλει στις γωνίες πριν από σένα; Γίνεται το σήμα κατατεθέν σου και ξέρουμε πολύ καλά πόσο δύσκολα φεύγουν οι ρετσινιές. Να μην πω για τα σχόλια. (Δε μιλάμε για περιπτώσεις ένθεν κι ένθεν όταν συντρέχουν ιατρικοί λόγοι, μην παρεξηγηθούμε κιόλας.)
Γενικά μιλώντας, η αντίληψη του μεγέθους, όπως και της ομορφιάς είναι σχετική. Κάτι μεγάλο ή ωραίο για κάποιον, είναι μικρό ή άσχημο για κάποιον άλλον και τούμπαλιν. Οπότε, δε βγάζεις άκρη κι ευτυχώς διότι αλλιώς όσοι ξέφευγαν του ιδανικού θα έμεναν με το πουλί στο χέρι, κυριολεκτικά μιλώντας για τους άνδρες, μεταφορικά για τις γυναίκες.
Αγαπητά αγόρια: Τριάντα πόντοι είναι πολλοί. Δε βολεύονται. Δεν κουμαντάρονται. Δεν κρύβονται. Δε χωράνε στο τέλος – τέλος. Κι αυτά που βλέπετε στις τσόντες, μοιάζουν με τις φωτογραφίες των μοντέλων στα περιοδικά. Δεν είναι αληθινά. Θες να βάλεις την άλλη κάτω και να τη στύψεις; Κάντο. Έχεις πράγματα να χρησιμοποιήσεις. Τα δικά σου.