memories

Της Άννας Παχή

Συνεχίζουμε το αφιέρωμα στα γλυκά κι αθώα (εντάξει, μερικά όχι και τόσο αθώα) «φαντάσματα» της παιδικής κι εφηβικής μας ηλικίας καθώς πολλά έμειναν απ’ έξω στο πρώτο άρθρο.

Αστυνόμος Σαΐνης: Ο ντετέκτιβ που έκανε τον επιθεωρητή Κλουζώ να μοιάζει με Αϊνστάιν. Ο γκαφατζής αστυνόμος με τα (τότε) high tech βοηθήματα και τις σουρρεαλιστικές κραυγές: «Εμπρός καλά μου πόδια!», «Εμπρός καλά μου χέρια!» που έγιναν σύνθημα, μας κράτησε συντροφιά με τις τρελές περιπέτειές του για χρόνια. Την κατάσταση έσωζε πάντα η ανιψιά του Πένυ που έλυνε τα μυστήρια και κρατούσε τον καλόκαρδο θείο της μακριά από το Δαφνί.

[vsw id=”fmjlJC52ZTE” source=”youtube” width=”800″ height=”450″ autoplay=”no”]

Κάντυ – Κάντυ: Μια πρώτης τάξεως σαπουνόπερα που τα είχε όλα: Εγκαταλελειμμένα παιδιά, ορφανοτροφείο, αδιέξοδους έρωτες, μυστηριώδεις φύλακες άγγελους, σκοτωμούς, πόλεμο, τραγικά παιχνίδια της μοίρας και μια πρωταγωνίστρια τσαμπουκαλού, καλόκαρδη και ανεξάρτητη που ζάλιζε τους πάντες με τις φουντωτές κοτσίδες της. Η ορφανή Κάντυ περνάει τον παθών της τον τάραχο από την κακιά Ελίζα, ενώ την ερωτεύονται σωρηδόν όσοι γνωρίζει. Η σειρά έκανε πάταγο στην Ελλάδα κι ακόμα θυμάμαι τους ανέλπιδους έρωτες Κάντυ – Άντονυ (που πέθανε) Κάντυ – Τέρρυ (που θυσιάστηκε για να μείνει κοντά στην ανάπηρη Σουζάνα) και Κάντυ – Άλμπερτ. Δεν ξέρω με ποιόν κατέληξε, στάθηκε αδύνατο να βρω ολόκληρο το τελευταίο επεισόδιο, όποιος γνωρίζει να επικοινωνήσει παρακαλώ. Όπως και το όνομά της, η Κάντυ – Κάντυ κρατά γλυκά αλλά και γερά τη θέση της στο πάνθεον των παιδικών μας χρόνων.

[vsw id=”vuK1WzNcaZQ” source=”youtube” width=”800″ height=”450″ autoplay=”no”]

Ροζ Πάνθηρ: Εμπνευσμένο από την ταινία του Blake Edwards, το ροζουλί αιλουροειδές, γεμάτο μυστήριο και στυλ γέμιζε γέλιο τα πρωινά μας με τις αστείες ιστορίες του. Παλαβοί διαρρήκτες, ο ακόμα πιο παλαβός επιθεωρητής Κλουζώ παραμένουν αξεπέραστοι, όσο και το μουσικό θέμα του Henry Mancini… Αξέχαστη η σκηνή που ο ροζ πάνθηρας τρέχει πίσω από το κόκκινο αεροδυναμικό αυτοκίνητο. Απολαύστε το πρώτο επεισόδιο…

[vsw id=”Sdb29jibxlk” source=”youtube” width=”800″ height=”450″ autoplay=”no”]

Ο κήπος με τα αγάλματα: Μια παρέα πιτσιρικάδων ανακαλύπτοει αρχαία αγάλματα σε ένα σκουπιδότοπο. Τα κρύβουν σε έναν κήπο όπου παίζουν και μιλάνε μαζί τους, δημιουργώντας ιδιαίτερες σχέσεις, μέχρι που η κακή Αρχαιολογική Υπηρεσία τα παίρνει και τους αφήνει ρέστους. Ήταν πολύ ωραία σειρά για αυτό και είχε φανατικούς θαυμαστές. Ωραία νοήματα, ωραίοι διάλογοι, βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο της Ελένης Σαραντίτη.

[vsw id=”p-moeRuOAuU” source=”youtube” width=”800″ height=”450″ autoplay=”no”]

Ο θησαυρός της Βαγίας: Βιβλίο της Ζωρζ Σαρρή αυτή τη φορά. Έξι νεαροί τουρίστες στην Αίγινα, ανακαλύπτουν ένα μυστήριο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου που αφορά σε ένα θησαυρό. Περνούν το καλοκαίρι τους προσπαθώντας να λύσουν το μυστήριο και να βρουν το θησαυρό. Μελετούν ιστορία και μυθολογία ώσπου στο τέλος τα καταφέρνουν. Η σειρά, όπως και το βιβλίο είναι εξαιρετικά.

[vsw id=”k19FTyUe_xc” source=”youtube” width=”800″ height=”450″ autoplay=”no”]

Ο χρόνος κυλά και από παιδιά γινόμαστε έφηβοι:

Μαγκάιβερ: Πόσοι και πόσοι δε θέλησαν να γίνουν μηχανικοί και εφευρέτες εξαιτίας του. Αστυνομική επί της ουσίας σειρά, όπου ο ήρωας αντί για όπλα χρησιμοποιούσε το μυαλό του και ότι έβρισκε πρόχειρο κάθε φορά. Γνώριζε Φυσική, Χημεία, Μηχανική κι ένα σωρό άλλα πράγματα που τον έβγαζαν πάντα από δύσκολες καταστάσεις. Απίστευτες πατέντες παρέλασαν από την οθόνη κι επηρέασαν πολύ κόσμο, ειδικά το Φώτη του «Παρά πέντε». Πανέξυπνο σενάριο, δράση και γοητευτικός πρωταγωνιστής. Πώς να μην κολλήσεις;

Ο Άνθρωπος από την Ατλαντίδα: Δεν ήταν ευρέως γνωστό, λίγα επεισόδια παίχτηκαν αλλά όσοι το είδαν δεν το ξέχασαν ποτέ. Ο Πάτρικ Ντάφυ υποδυόταν έναν επιζώντα της θρυλικής Ατλαντίδας που κολυμπούσε σαν ψάρι και μπορούσε να αναπνέει κάτω από το νερό. Είχε και μεμβράνες στα χέρια. Ουάου! Για πολλά παιδιά της εποχής, ήταν η απόδειξη ύπαρξης της μυθικής ηπείρου.

[vsw id=”Smj78NAme9M” source=”youtube” width=”800″ height=”450″ autoplay=”no”]

Space 1999: Η πρώτη σειρά επιστημονικής φαντασίας που είδα για αυτό είναι και η αγαπημένη μου. Βρετανικής παραγωγής, μινιμαλιστικής αισθητικής, είχε και μια εξωγήινη μέσα. Μετά από έκρηξη του φεγγαριού, οι άνθρωποι που δούλευαν εκεί πάνω ‘χάνονται’ στο διάστημα και προσπαθούν να βρουν το δρόμο τους. Θα το ξαναδώ..

[vsw id=”uLAsBzOOhLQ” source=”youtube” width=”800″ height=”450″ autoplay=”no”]

Battlestar Galactica: Μετά την καταστροφή των Δώδεκα Αποικιών από τα ρομπότ Cylons, οι εναπομείναντες άνθρωποι προσπαθούν να φτάσουν στο μυθικό πλανήτη Γη προκειμένου να εξασφαλίσουν την ύπαρξή τους. Οδηγός, το cool διαστημόπλοιο Galactica Σειρά με χιούμορ, δράση κι έναν ολίγον από λαμόγιο πρωταγωνιστή.

[vsw id=”vzyHxYxc-Mo” source=”youtube” width=”800″ height=”450″ autoplay=”no”]

Star Trek: Ίσως έχουν ειπωθεί όλα για αυτή τη σειρά που έχει φανατικούς φίλους όσο και φανατικούς εχθρούς. Ο Σποκ μας γνέφει ανέκφραστος από τη γέφυρα του Enterprise. Εκεί, στα σύνορα του διαστήματος.

[vsw id=”hdjL8WXjlGI” source=”youtube” width=”800″ height=”450″ autoplay=”no”]

Οι Άγγελοι του Τσάρλυ: Είναι τρεις: Η Κέλυ, η Σαμπρίνα και η Κρις. Τρεις κουκλάρες – ιδιωτικοί ντετέκτιβ ήταν οι πρώτες εφηβικές μας φαντασιώσεις και είδωλα, με επικεφαλής τη Φάρα Φόσετ. Η μυστηριώδης φωνή του Τσάρλυ, ο γκαφατζής βοηθός του Μπόσλεϋ και οι γοητευτικές αστυνομικίνες μας κρατούσαν ξύπνιους μέχρι αργά. Πολύ αργά. Άξιζε όμως.

[vsw id=”OVtVru9KXao” source=”youtube” width=”800″ height=”450″ autoplay=”no”]

Οι Ντιούκς: Έτσι γνωρίσαμε τον αμερικάνικο Νότο. Μέσα από ένα εντυπωσιακό αυτοκίνητο με ονοματεπώνυμο (Στρατηγός Λη) και τα καυτά σορτσάκια της Ντέιζυ. Τα ξαδέρφια Λουκ και Μπο, μαζί με τη Ντέιζυ και το θείο τους Τζέσι, έφερναν τα πάνω κάτω στην κομητεία Χάζαρντ, βάζοντας σε μπελάδες τον ηλίθιο σερίφη Ρόσκο και τον κάκιστο Μπος Χογκ. Πολύ αργότερα βγήκε και ταινία, αποδεικνύοντας πως μερικά πράγματα καλύτερα να μην τα πειράζεις. Ίιιιχουουου!

[vsw id=”AtG0BN4FKZQ” source=”youtube” width=”800″ height=”450″ autoplay=”no”]

Fame: Η σειρά θρύλος, ξεπήδησε από τη μεγάλη οθόνη μετά την επιτυχία της ομώνυμης ταινίας του Alan Parker γνωρίζοντας καθολική αποδοχή. Η ταλαντούχα παρέα του School of the Arts μας καθήλωσε για πέντε χρόνια. Μουσική, χορός, εφηβικοί έρωτες, εντυπωσιακά νούμερα και ενδιαφέροντες χαρακτήρες μας πήραν τα μυαλά και μας σήκωσαν. Ακόμα και τώρα βλέπεται πολύ πολύ ευχάριστα.

[vsw id=”tze87LfeOtY” source=”youtube” width=”800″ height=”450″ autoplay=”no”]

Ο Ιππότης της Ασφάλτου: Κατά γενική ομολογία, πρωταγωνιστής της σειράς δεν ήταν άλλος από τον ΚΙΤ το αυτοκίνητο που μιλούσε, οδηγούσε, αστειευόταν και διέθετε ολόκληρο οπλοστάσιο εναντίον των κακών. Ο David Hasselhoff ήταν απλώς ο οδηγός.

[vsw id=”7cQGbXIzhqk” source=”youtube” width=”800″ height=”450″ autoplay=”no”]

Η Βιονική Γυναίκα: Νοητή συνέχεια του Βιονικού άντρα, η Lindsey Wagner μετά από ένα φοβερό ατύχημα αποκτά βιονικά πόδια, χέρι και αυτί. Από δασκάλα γίνεται μυστικός πράκτορας, λύνει μυστήρια και συλλαμβάνει κακούς τινάζοντας αγέρωχα τη λαμπερή της χαίτη.

Υ.Γ.: «Ο άνθρωπος των έξι εκατομμυρίων δολαρίων» με τον Lee Majors στο ρόλο του αστροναύτη που τσακίζεται και με τη βοήθεια της τεχνολογίας γίνεται σούπερ ήρωας δεν προβλήθηκε στην Ελλάδα αλλά όλοι γνωρίζαμε την ύπαρξή του από τη Μανίνα και το Αγόρι, περιοδικά της εποχής…

[vsw id=”4Wd6IuVya4M” source=”youtube” width=”800″ height=”450″ autoplay=”no”]

Να μην αφήσουμε παραπονεμένο το life style:

Dallas: Το μεγαλειώδες ερώτημα «ποιος πυροβόλησε τον Τζέι Αρ» βρήκε τη θέση του στα πανανθρώπινα ερωτήματα του σύμπαντος. Η ζωή και τα έργα της οικογένειας Γιούιν που ενώ πνίγονταν στα λεφτά και το πετρέλαιο την έβρισκαν να σκάβουν ο ένας το λάκκο του αλλουνού πέρα από τις νοικοκυρές, καθήλωνε κι εμάς τα αγνά προ-εφηβάκια. Όλα τα λεφτά ο Larry Hagman φυσικά..

[vsw id=”4vZNWdFd1UM” source=”youtube” width=”800″ height=”450″ autoplay=”no”]

Dynasty: Το έπος της οικογένειας Κάρρινγκτον και των παρακλαδιών της Κόλμπυ έδωσε το στυλ των ‘80s ανεβάζοντας τις υπερμεγέθεις βάτες στην πρώτη θέση. Μοιχείες, εξώγαμα, διαζύγια, ξεμαλλιάσματα. Έπος… Η Τζόαν Κόλλινς κατοχύρωσε μια για πάντα τον τίτλο της τέλειας Σκύλας. Οι καυγάδες της με την Κρίσταλ θα μείνουν πάντα επικοί..

[vsw id=”f5pyrQXOvrY” source=”youtube” width=”800″ height=”450″ autoplay=”no”]

Shogun: Πριν ο Τομ Κρουζ συναντήσει τον τελευταίο σαμουράϊ, ο Ρίτσαρντ Τσάμπερλαιν ως άλλος Μάρκο Πόλο περιπλανιέται στην Ιαπωνία και παίρνει τον ανώτατο τίτλο του Σογκούν αποπλανώντας και μια υπέροχη γιαπωνεζούλα. Άλλος ένας φλογερός έρωτας, διανθισμένος με πολιτικά παιχνίδια, μάχες και χαρακίρι.

[vsw id=”v4c0MOoLUI4″ source=”youtube” width=”800″ height=”450″ autoplay=”no”]

Τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας: Ο αμαρτωλός έρωτας του πατρός – καρδινάλιου Ραλφ Ντε Μπρικασάρ και της απλής θνητής Μέγκυ, έκανε πολλές φορές τα μάτια μας να δακρύσουν. Η δεύτερη μεγάλη επιτυχία του Richard και αυτή που τον καθιέρωσε στο μυαλό μας. Γνωρίσαμε τη μακρινή Αυστραλία, φουσκώσαμε από περηφάνια καθώς κάποιες σκηνές γυρίστηκαν και στην Ελλάδα και γέμισε το μάτι μας λιβάδια και πρόβατα. Και έρωτα, βεβαίως – βεβαίως.

[vsw id=”b6YOTOxm62Y” source=”youtube” width=”800″ height=”450″ autoplay=”no”]

Βόρειοι και Νότιοι: Δυο παλικάρια γνωρίζονται στη στρατιωτική σχολή του Ουέστ Πόιντ και γίνονται φίλοι για πάντα, μέχρι που ξεσπά ο αμερικάνικος εμφύλιος. Η φιλία δοκιμάζεται, έρωτες γεννιούνται και πεθαίνουν, μάχες

[vsw id=”5591x_OGPes” source=”youtube” width=”800″ height=”450″ autoplay=”no”]

Και πάλι, πολλά έμειναν απ’ έξω. Η σειρά Magnum με τον Tom Selleck, το Φάλκον Κρεστ, κλώνος του Ντάλλας και της Δυναστείας, το Τόλμη και Γοητεία που όταν πρωτοπροβλήθηκε άδειαζαν οι δρόμοι, και τόσα άλλα… Πάντως, είναι απορίας άξιο πόσες ωραίες σειρές βλέπαμε όταν είχαμε μόνο δυο κανάλια. Ίσως πάλι, τις θεωρούμε ωραίες γιατί τις συνδέουμε με τα παιδικά και εφηβικά μας χρόνια. Όπως και να έχει, μας άρεσαν. Οι θεωρητικές αναλύσεις μπορούν να περιμένουν…