Της Άννας Παχή
Από πού να το πιάσεις και που να το αφήσεις. Όσοι ψάχνουν για δουλειά τα τελευταία χρόνια, έρχονται αντιμέτωποι με το τέρας που λέγεται «μικρή αγγελία».
Στην κατηγορία ελαφρής ξεφτίλας, βρίσκονται οι άνδρες. Για να βρει κάποιος δουλειά τη σήμερον ημέρα, πρέπει οπωσδήποτε να έχει υπηρετήσει τη μαμά – πατρίδα. Αν έχει αναβολή λόγω σπουδών, ας πούμε, και θέλει να εργαστεί, δε μπορεί. Σε περίπτωση που τελείωσε τις σπουδές του κι έχει περιθώριο μέχρι να φορέσει τα χακί, αποκλείεται να βρει δουλειά για να ζήσει. Σε όλες μα όλες τις αγγελίες, ζητούν «εκπληρωμένες στρατιωτικές υποχρεώσεις». Αν δε φυλάξεις σκοπιά πρώτα, δουλειά δε βρίσκεις, τέλος. Οφείλεις να πας στο γραφείο σκληραγωγημένος και με εμπειρία γόπινγκ.
Αν πρόκειται για δουλειά courier, πρέπει ο ενδιαφερόμενος να έχει δικό του μηχανάκι, διότι στις περισσότερες των περιπτώσεων η εταιρεία ή δεν παρέχει, ή αυτό που παρέχει, σε πάει τσιφ στον Άγιο Πέτρο. Μια ματιά στους συμπαθείς deliverάδες και ταχυμεταφορείς θα σας πείσει δια του λόγου το αληθές. Το δίπλωμα οδήγησης δεν είναι αρκετό, οι περισσότεροι πρέπει να έχουν πτυχίο πανεπιστημίου, απαραίτητο για όσους κυκλοφορούν στην πόλη. Τριάντα αγγελίες κοίταξα, και στις τριάντα το μηχανάκι πρέπει να είναι του υπαλλήλου. Πουθενά δεν αναφερόταν ποιος πληρώνει τα έξοδα του μηχανακίου, εννοείται.
Όσοι ενδιαφέρονται να δουλέψουν στη διαφήμιση, εννιάμισι φορές στις δέκα πρέπει να ξεχάσουν το βασικό μισθό. Μόνο με ποσοστά και συνήθως, χωρίς τα έξοδα μετακίνησης. Να μάθουν να μην ξοδεύουν βενζίνη, οι σπάταλοι. Αναφέρω αγγελία του διαδικτύου: «Μεγάλη διαφημιστική εταιρεία ζητεί συνεργασία με απόφοιτο ΑΕΙ ή ΤΕΙ για το τμήμα Marketing. Απαραίτητη προϋπόθεση δίπλωμα δικύκλου. Σταθερός μισθός και ΙΚΑ». Η διαφήμιση, από όσο ξέρω με το φτωχό μου το μυαλό, σχεδιάζεται σε γραφείο, ή τραπέζι, ή κάπου με μια στέγη τέλος πάντων. Η απαραίτητη προϋπόθεση με μπέρδεψε λίγο… Η ίδια εταιρεία ζητά και δυο κοπέλες με πτυχίο Marketing και την ίδια προϋπόθεση.
Βασικό προσόν επίσης σε όλες τις ειδικότητες, είναι η εμπειρία. Δεν πληρώνεται βέβαια, δεν υπολογίζεται πουθενά, αλλά πρέπει να υπάρχει. Ο μισθός είναι ο βασικός του ανειδίκευτου. Οι αγγελίες στις οποίες δεν απαιτείται προϋπηρεσία, είναι για πρακτική άσκηση. Κάποτε παρακαλούσες τις εταιρείες να πάρουν κάποιον για πρακτική, τώρα βάζουν οι ίδιες αγγελία. Άλλοι καιροί, άλλα ήθη. Με αυτόν τον τρόπο έχουν πάντα καινούριο προσωπικό, το οποίο δεν πληρώνουν. Το γεγονός πως με αυτόν τον τρόπο κανείς δε θα μάθει τη δουλειά, μένοντας πάντα στο επίπεδο εκπαίδευσης, δεν απασχολεί κανέναν. Προφανώς πρόκειται για εργασία που περιλαμβάνει φωτοτυπίες, καφέδες και μοίρασμα της αλληλογραφίας. Τσάμπα, πάντα.
Η συμπαθής τάξη των σερβιτόρων, μέχρι τώρα ξεροστάλιαζε και περίμενε τον κάθε περίεργο να αποφασίσει τι διάολο θα φάει ή θα πιει, γνωρίζοντας πως τουλάχιστον είχε να περιμένει ένα φιλοδώρημα. Τώρα, αν κρίνουμε από τις αγγελίες, είναι στη διακριτική ευχέρεια του ιδιοκτήτη αν θα κρατήσει το φιλοδώρημα, ή όχι. Δέκα στις δέκα αγγελίες αναφέρουν στις «παροχές» της δουλειάς και τα tips. Ξεχάστε αυτά που ξέρατε, μάγκες.
Όμως, το μεγάλο δράμα, ως συνήθως, το αντιμετωπίζουν οι γυναίκες και δη οι γραμματείς. Απαραίτητη προϋπόθεση σε όλες μα όλες τις αγγελίες, είναι το «εμφανίσιμη». Κανείς βέβαια δεν προσδιορίζει τι σημαίνει αυτό. Τι πα να πει εμφανίσιμη; Υπάρχουν συγκεκριμένες αναλογίες; Κιλά; Ποιο είναι το κριτήριο για να θεωρηθεί μια γυναίκα εμφανίσιμη; Στο κάτω – κάτω, δεν είναι η ομορφιά που καθορίζει τις επαγγελματικές δεξιότητες της κάθε μιας, ή μήπως όχι; Αν είναι έτσι, υπάρχουν άλλες, πιο προσοδοφόρες δουλειές από τη γραμματεία, ας πούμε, που είναι ο πιο πολύπαθος κλάδος. Να μην ξεχνάμε επίσης πως τα γούστα ποικίλλουν. Σε άλλους αρέσουν οι αδύνατες, σε άλλους οι γεματούλες. Δώστε μας ένα μπούσουλα παιδιά, να ξέρουμε πώς να εμφανιζόμαστε για να μη χάνουμε το χρόνο μας.
«Χωρίς οικογενειακές υποχρεώσεις». Αν είσαι παντρεμένη κι έχεις παιδιά, αποχαιρέτα το το εργασιακό περιβάλλον. Βέβαια, ακόμη κι αν είσαι ανύπαντρη, μπορεί να έχεις μάνα, πατέρα, αδέρφια, ανίψια, ξαδέρφια. Δε φύτρωσες, έχεις οικογένεια. Τι σημαίνει λοιπόν αυτό; Πως για να προσληφθείς θα πρέπει να είσαι ορφανή; Τι καλό μπορεί να κάνει αυτό στη δουλειά σου; Είδαμε τη σχετική «προϋπόθεση» και σε αγγελία για καμαριέρα. Τέλειο..
Αγγελία από σχετικό ιστότοπο: ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ιδιαιτέρα, εμφανίσιμη, καλλίγραμμη, ευχάριστη, χωρίς οικογενειακές υποχρεώσεις, ζητείται άμεσα, από επιχειρηματία για επαγγελματικά ραντεβού και ταξίδια, παρέχεται υψηλός μισθός, bonus, αποστολή βιογραφικών με φωτογραφία στο e-mail: …. τιμή 1.000€
Καλλίγραμμη; Ταξίδια; Δηλαδή θα τον συνοδεύεις όπου διάολο πηγαίνει, θα είσαι με μια βαλίτσα στο χέρι και θα σου δίνει ένα χιλιάρικο; Καθαρό ή με κρατήσεις, δε διευκρινίζει. Πάντως, ειδικά αυτό το «καλλίγραμμη» δε με προδιαθέτει θετικά, ομολογώ. Αν προσέξατε, δε ζητά κανένα από τα τυπικά προσόντα μιας γραμματέως.
Άλλο παράδειγμα: «Γραμματειακή Υποστήριξη ζητείται με τουλάχιστον τριετή προϋπηρεσία σε πολυεθνικό περιβάλλον. Προϋποθέσεις: Απόφοιτη πανεπιστημίου, έως 32 ετών, άριστη γνώση αγγλικής γλώσσας, Η/Υ, MS Office, διαχείριση προγραμμάτων CRM. Επιθυμητή γνώση Ιταλικής και Γερμανικής γλώσσας, άριστη ικανότητα επικοινωνίας. Αποστολή βιογραφικού στο …..: τιμή 650 ευρώ.»
Εδώ, παίρνουμε την πτυχιούχα, που ξέρει τρεις γλώσσες, το παλούκι που λέγεται CRM κι έχει τουλάχιστον μια τριετία στην πλάτη της, για 650€. Σε πολυεθνική κιόλας που σίγουρα θα την ξεζουμίσει και θα την κάνει να πει το δεσπότη Παναγιώτη από τις υπερωρίες και τα σούρτα – φέρτα. Πολύ ωραία.
Άλλο αμίμητο: «Γραμματέας ζητείται από εταιρεία εισαγωγών. Πτυχίο ΑΕΙ, πέντε χρόνια προϋπηρεσία σε αντίστοιχη θέση, Αγγλικά, Γαλλικά και Τσέχικα, έως 25 ετών». Εδώ δεν ταιριάζουν οι ημερομηνίες, ρε φίλε. Ας υποθέσουμε πως η κοπέλα μπήκε στο Πανεπιστήμιο στα 18 και τελείωσε στα 4 χρόνια. Είναι λοιπόν 22 ετών. Αν βρήκε δουλειά αμέσως μετά τις σπουδές της, όταν κλείσει πενταετία θα είναι 27. Εκτός αν δούλευε ως γραμματέας ενώ σπούδαζε και σε αυτήν την περίπτωση αποκλείεται να πήρε πτυχίο έγκαιρα. Δε βγαίνουν τα νούμερα, νούμερο. (Δε θα μιλήσω καν για τις τρεις γλώσσες. Άκου, Τσέχικα! )
Η αλήθεια είναι πως όλες πλέον οι αγγελίες είναι μούφα. Με την ανεργία που υπάρχει, όλοι, σε κάθε εταιρεία και γραφείο έχουν κάποιο γνωστό, φίλο ή συγγενή που είναι άνεργος. Έλα όμως που ο νόμος υποχρεώνει να βγαίνει αγγελία για κάθε θέση. Έτσι, οι ταλαίπωροι των γραφείων Προσωπικού ζητάνε ότι τους κατέβει στο κεφάλι, προκειμένου να περιορίσουν τη χαρτούρα που θα τους έρθει και να ανοίξουν το δρόμο στον κολλητό του συναδέλφου ή του αφεντικού που θα πάρει τη θέση.
Το χειρότερο όμως είναι το γεγονός πως η συντριπτική πλειοψηφία των αγγελιών είναι σεξιστικές, προσβλητικές, ρατσιστικές και παραβιάζουν κατάφωρα την – στα λόγια έστω – ισότητα των ανθρώπων. Φυσικά, κανενός το αυτί δεν ιδρώνει. Για τη διαφήμιση των Jumbo και το “χτύπα σαν άντρας” που ήταν και λίγο cult έγινε της τρελής το μαλλί. Για το δικαίωμα στην εργασία, το οποίο φαίνεται να έχουν μόνο οι όμορφες, ανύπαντρες και με IQ στο Θεό γυναίκες, ουδεμία κουβέντα. Για την «πρακτική άσκηση» που σημαίνει δωρεάν χαμάλης, τίποτα. Για τους νέους που οφείλουν να δείξουν και το απολυτήριο του στρατού μαζί με τα πτυχία τους, μούγκα στη στρούγκα.
Τι κάνεις λοιπόν εσύ ο/η άνεργος/η; Τίποτα. Συνεχίζεις να στέλνεις το βιογραφικό σου αφού το σταυρώσεις και του κάνεις και κανά ευχέλαιο, μήπως και βρεις τελικά καμιά δουλειά. Ξέρεις στο πίσω μέρος του μυαλού σου, πως η επόμενη δουλειά σου, αν βρεις, θα είναι από γνωστό. Όπως γίνεται πάντα εξάλλου. Εντάξει, σκας και κανά χαμόγελο με τη βλακεία των ανθρώπων. Αν δεν το ρίξεις και λίγο στην πλάκα, θα βρεθείς στο Δαφνί. Δεν υπάρχει λόγος, άσε που είναι δύσκολο, κι εκεί θέλει μέσον για να μπεις…