Panorama
Ο Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος προσφέρει σε εκείνους που θα διαβούν την είσοδο του θεάτρου «Τζένη Καρέζη» μια εμπειρία από εκείνες τις σπάνιες, που τις ζεις μέσα σου και τις κουβαλάς έκτοτε παντού εντός σου.
«Ο Μέγας Ιεροεξεταστής», ένας τιτάνιος (όχι ως προς το μέγεθος αλλά ως προς τη σημασία και τις αναγνώσεις του) μονόλογος, γραμμένος από τον μέγιστο Ντοστογιέβσκι, θα μπορούσε να δώσει τροφή για πολλά μυθιστορήματα κι ακόμη περισσότερες σκέψεις.
Ο Χριστός κατεβαίνει ξανά στη γη, όπου μετά τον ενθουσιασμό του πλήθους ακολουθεί η σύλληψή του από τον αιωνόβιο σχεδόν Μέγα Ιεροεξεταστή. Ο τελευταίος τον επισκέπτεται για να του ανακοινώσει πως θα τον σκοτώσουν. Ξανά. Ο ιερωμένος αρχίζει να μιλά και ξεδιπλώνει την ιστορία του ανθρώπου, του θεού, της εξουσίας.. Θυμώνει, απολογείται, εξομολογείται, απειλεί, συντρίβεται…
Είναι δύσκολο να περιγράψω αυτό που είδα, θα προσπαθήσω όμως. Αναρωτιόμουν πως είναι δυνατόν ένας ηθοποιός που κάθεται, να δίνει την εντύπωση πως οργώνει τη σκηνή. Πως είναι δυνατόν να παίζει με το βλέμμα, τις κινήσεις των χεριών, λίγα φώτα με τέτοιον τρόπο που να νομίζεις πως μιλά αποκλειστικά σε σένα;
Η δε φωνή του είναι απλά συγκλονιστική. Το εύρος της χροιάς της είναι τέτοιο που ακόμη κι αν συνέχιζε να ακούγεται απλώς, μέσα στο σκοτάδι, θα έφτανε. Όταν συμπληρώνεται από την μορφή και την κίνησή του, νιώθεις απλά το μεγαλείο του καλλιτέχνη.
Η αίθουσα ήταν σχεδόν γεμάτη αλλά δεν ακουγόταν ανάσα. Ο Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος κατάφερε να διδάξει τι ακριβώς είναι το θέατρο και τι μπορεί να σου προσφέρει επί της ουσίας, τόσο ως ερμηνευτής, όσο και σαν σκηνοθέτης.
Είναι κρίμα που η παράσταση τελειώνει σήμερα. Θα πρότεινα στους συντελεστές να το ξανασκεφτούν. Όσο για σας, προλαβαίνετε. Είναι παράσταση που δεν θα ξεχάσετε ποτέ.
Περισσότερες πληροφορίες εδώ.