Βρεθήκαμε στο θέατρο “Αλκμήνη” όπου παρουσιάζεται η παράσταση ‘Ο Μπέμπης’, μεταφορά από το ομώνυμο βιβλίο της Βίλυς Σωτηροπούλου.
Μια οικογένεια που στα σπάργανα της κρύβει πολύ πόνο αφού ο πατέρας βρίσκεται στην φυλακή και η μητέρα έχει φέρει στον κόσμο τέσσερα παιδιά, τα οποία δεν ζουν στις πιο ιδανικές συνθήκες.
Μια καταγγελία για ανάρμοστη συμπεριφορά της μητέρας απέναντι στα παιδιά θα φέρει τα πάνω κάτω στις ψυχούλες τους. Τα χωρίζουν, βρίσκονται σε διαφορετικά ιδρύματα και οι ημέρες περνούν δύσκολα για αυτά. Η μητέρα τους άφαντη, άφαντη και κάθε πιθανή θετική εξέλιξη.
Κεντρικός αφηγητής της παράστασης, ο πιο μικρός της παρέας, ο Μπέμπης.
Η ηθοποιός Ροζαμάλια Κυρίου (Μπέμπης), που ενσαρκώνει με επιτυχία το μικρό αγόρι, κάνει το κοινό άλλοτε να γελάσει με τους μορφασμούς του μικρού παιδιού και την γλώσσα που χρησιμοποιεί κι άλλοτε να δακρύσει, με τις περιγραφές για τα προβλήματα που βίωνε η οικογένεια να είναι τόσο γλαφυρές.
Η παράσταση είναι ένα πανέξυπνο εγχείρημα. Δεν έχω διαβάσει το βιβλίο που ομολογώ ότι το έψαξα αμέσως όταν γύρισα.
Πάντα βλέπουμε τις καταστάσεις που βιώνουν τα κακοποιημένα παιδιά μέσα από την οπτική σκοπιά των μεγάλων και ποτέ από τα αθώα μάτια ενός παιδιού που ζει και μεγαλώνει σε ένα παραβατικό και δηλητηριασμένο περιβάλλον το οποίο το θεωρούν φυσιολογικό, γιατί πολύ απλά δεν έχουν ζήσει σε φυσιολογικές συνθήκες. Κάθε τι που βιώνουμε από μικροί το θεωρούμε ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ!
Τα χρόνια περνούν και τα μάτια του Μπέμπη μας βλέπουν διάφορα περίεργα και πάρα το γεγονός ότι έζησε άσχημες στιγμές μπορεί να αναγνωρίζει το καλό από το κακό. Το καλό είχε όνομα, το έλεγαν Φώφη (εξαιρετική η Αντιγόνη Δρακουλάκη), η αδερφή του μικρού μας ήρωα, τα χάδια της βάλσαμο στην ψυχούλα του και η θύμηση της ελπίδα. Τα αδέρφια όμως χωρίζουν…
Τα χρόνια θα περάσουν αλλά η Φωτεινή δεν θα σταματήσει να ψάχνει για τον αγαπημένο της μπέμπη.
Δεν θα αποκαλύψω περισσότερα. Σπεύστε γιατί έχουν μείνει λίγες παραστάσεις.
Είναι μια παράσταση που μιλά στις ψυχές όλων μας. Μας θυμίζει ότι οι παιδικές ψυχές τρέφονται από την αγάπη και μεγαλώνουν με προσωπικές θυσίες. Γιατί τα παιδιά δεν είναι αντικείμενα…
Κατερίνα Κονίτσα Σωπύλη
Πληροφορίες για την παράσταση http://www.iart.gr/mpempis-sto-theatro-alkmini/