Της Άννας Παχή

Ο Παναγιώτης σκέφτηκε να δώσει βιβλία που δε χρειαζόταν πια σε ανθρώπους που τα έχουν ανάγκη. Ανθρώπους που μένουν στο δρόμο, σε νοσοκομεία, σε διάφορα ιδρύματα, σε φυλακές. Έτσι, ξεκίνησε να τα μοιράζει με το ποδήλατό του. Η δράση αυτή που ψάχνει να βρει υποστηρικτές και μιμητές, παρουσιάζεται την Κυριακή, 23 Απριλίου και Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου, στον πολυχώρο «Πόλις», στο Ηράκλειο Αττικής, σε μια γιορτή με βιβλία, μουσική και ποδήλατα. Ο Παναγιώτης μίλησε στο iART για αυτήν του την ιδέα. Γνωρίστε τον μεταφορέα – ποδηλάτη, πάρτε τα βιβλία που δεν θέλετε πια, κι ελάτε την Κυριακή στις 19:00 μ.μ. στο «Πόλις» να μοιραστείτε όχι μόνο τα βιβλία σας, αλλά και κάτι πιο πολύτιμο…

Πως σου ήρθε η ιδέα να μεταφέρεις βιβλία με το ποδήλατο; 

Συμμετείχα στην emfasis, ΜΚΟ που κάνει πραγματικά σπουδαία δουλειά και επουλώνει κάθε είδους  πληγές ανθρώπων που σπίτι τους είναι ο δρόμος. Μέσα απ’ αυτή την εμπειρία και στις επαφές που είχα με τον κόσμο είδα από αρκετούς να έχουν βιβλία και να είναι ένα απ’ τα λιγοστά αντικείμενα που κουβαλούν συνήθως μαζί τους. Βλέποντας αυτή την εικόνα προχωρήσαμε στην δημιουργία του «Αρραγείς Λέξεις». Το πιο εύκολο πράγμα ήταν η επιλογή του μέσου μεταφοράς της δράσης. Όντας αστικός ποδηλάτης ήταν μονόδρομος, για λόγους ευκολίας αλλά και συναισθηματικούς. Δεν επιβαρύνει το περιβάλλον και δίνει την δυνατότητα να κινούμαστε σχετικά γρήγορα και να παρκάρουμε οπουδήποτε χρειαστεί.

Ποιό ήταν το πρώτο βιβλίο που μετέφερες; 

Αν θυμάμαι καλά το πρώτο βιβλίο που χαρίσαμε (στις τσάντες του ποδηλάτου έχω συνήθως 10 με 15 βιβλία) ήταν οι «Αδερφοφάδες»  του Νίκου Καζαντζάκη.

Ποιός ήταν ο πρώτος αποδέκτης; 

Ένας άστεγος που ζει στο κέντρο. Έχει εξελιχθεί μάλιστα σ’ έναν απ’ τους καλύτερους «πελάτες» μας αφού τον έχουμε προμηθεύσει με άλλα εννιά. Ο συγκεκριμένος έχει και έναν μικρό αποθηκευτικό χώρο και τα τοποθετεί εκεί, το αναφέρω γιατί συνήθως τα υπάρχοντα ενός ατόμου που ζει στον δρόμο γεμίζουν με το ζόρι μια σακούλα του super market.

Πως αντέδρασε το περιβάλλον σου όταν τους είπες τι θα κάνεις; 

Στην αρχή το μοιράστηκα με ελάχιστα άτομα τα οποία ήταν διστακτικά προς την επιτυχία του εγχειρήματος. Δεν κρύβω ότι κι εγώ τις πρώτες μέρες ένιωθα αγχωμένος με την εξέλιξη και την πορεία της ιδέας. Τον πρώτο καιρό που δεν υπήρχαν μηνύματα για προσφορές βιβλίων, το περιβάλλον μου με υποστήριξε και μου ζήτησε να κάνω υπομονή. Στον δεύτερο μήνα όλα είχαν πάρει τον δρόμο τους.

Ποιοί ήταν οι πρώτοι σου υποστηρικτές; 

Κάποιοι καλοί φίλοι και η βιβλιοθήκη μου. Ποτέ δεν θα ξεχάσω την στιγμή του πρώτου μηνύματος που έλαβα από έναν άγνωστο άνθρωπο που ήθελε να με βάλει στο σπίτι του, να συζητήσουμε και να μου δώσει τα βιβλία του.

Που θα ήθελες να φτάσει; 

 Λέω συνεχώς πως στόχος της δράσης είναι να σταματήσει το συντομότερο, ακόμη και αύριο το πρωί. Για να γίνει αυτό βέβαια πρέπει πρώτα να μην υπάρχει κανείς στον δρόμο, πράγμα που δυστυχώς φαίνεται πως θ’ αργήσει να γίνει. Μέχρι να συμβεί αυτό, θα προσπαθούμε να εντοπίσουμε όσο πιο πολλούς ανθρώπους γίνεται που έχουν ανάγκη απ’ την συντροφιά ενός βιβλίου.

Τι αποκομίζεις εσύ από αυτήν τη δράση; 

Τα κέρδη είναι πολλά για όποιον συμμετέχει. Γνωρίζεις και μιλάς με ανθρώπους, που οι περισσότεροι από μας θεωρούν αόρατους, επειδή έχουν την ατυχία να περάσουν στον δρόμο ένα κομμάτι της ζωής τους. Παίρνεις χαρά, προσφέροντας στον διπλανό σου. Το πιο σημαντικό για μένα όμως είναι ότι το βράδυ που πέφτεις για ύπνο αισθάνεσαι την ψυχή σου λίγο πιο ήσυχη.

Τι ευελπιστείς να “κερδίσουν” οι άλλοι από αυτήν; 

Οι ωφελούμενοι της δράσης αποκτούν μια συντροφιά μέσω του βιβλίου (συνήθως ζουν μόνοι), ταξιδεύουν με το νου σε τόπους μακρινούς και πιο όμορφα φτιαγμένους. Παίρνουν πράγματα που ευελπιστώ να είναι ένα καλό εφόδιο για την συνέχεια,  όταν ξεπεράσουν αυτή την δύσκολη καμπή της ζωής τους.

(Τα βιβλία δίνονται όχι μόνο σε αστέγους αλλά και σε νοσοκομεία, ιδρύματα και φυλακές. Ακόμη και σε όποιον έχει ανάγκη από ένα βιβλίο αλλά όχι τα χρήματα να το αγοράσει)

Περισσότερα για την εκδήλωση της Κυριακής εδώ