Γράφει ο Σπύρος Πλουμίδης

Πρωταπριλιά σήμερα και σύμφωνα με το έθιμο μπορούμε να λέμε άνετα και χωρίς ενοχές ψέματα. Λες και τις υπόλοιπες μέρες η ειλικρίνεια βασιλεύει και περιμένουμε την πρώτη ημέρα του Απρίλη για να βγάλουμε όλα τα απωθημένα μας.

Σύμφωνα με την ιστορία το έθιμο αυτό αποτελεί παράδοση των Κελτών, οι οποίοι αυτή την ημέρα ξεκίνησαν την αλιεία γιατί καλυτέρευε ο καιρός. Τις περισσότερες φορές βέβαια γύρναγαν με άδεια χέρια, αλλά έλεγαν ψέματα για μια μεγάλη και πολυπληθή ψαριά.

Μια δεύτερη εκδοχή θεωρεί τη Γαλλία ως «μητέρα» αυτού του εθίμου. Και αυτό γιατί μέχρι και το 1564 η πρωτοχρονιά των Γάλλων γιορτάζονταν την 1η Απριλίου. Αυτό άλλαξε επί ηγεμονίας του βασιλιά Καρόλου του 9ου, όμως δεν άρεσε σε όλους τους Γάλλους.

Έτσι κάποιοι συνέχιζαν να γιορτάζουν την παλιά ημερομηνία, ενώ οι υπόλοιποι έστελναν πρωτοχρονιάτικα δώρα εκείνη την ημέρα, για να τους πειράξουν. Με το πέρασμα του χρόνου αυτό το πείραγμα μετατράπηκε σε έθιμο.

Και στην Ελλάδα δεν ήταν άγνωστο όμως και έγινε ευρέως γνωστό την περίοδο των Σταυροφοριών. Σύμφωνα με τον λαογράφο Δημήτρη Λουκάτο, το ψέμα της Πρωταπριλιάς είναι «ένα σκόπιμο ξεγέλασμα των βλαπτικών δυνάμεων που θα εμπόδιζαν την αγροτική παραγωγή»…

Στον καιρό του Ίντερνετ βέβαια το ψέμα είναι μια καθημερινή υπόθεση και δεν περιμένει πρωταπριλιές. Συνεχώς ψευδείς ειδήσεις, ψευδή αποκλειστικά και αμέτρητα troll που λέμε στη γλώσσα του διαδικτύου.

Και η καθημερινή μας ζωή βέβαια είναι γεμάτη ψέματα. Στις διαπροσωπικές μας σχέσεις, στον κοινωνικό περίγυρο, στην εργασία, παντού. Μικρά και μεγάλα σε καθημερινή βάση. Ακόμη και στον ίδιο μας τον εαυτό…

Απλά σήμερα μπορούμε να τα λέμε άφοβα, χωρίς «τύψεις»…