Ήταν μεγάλη η πρόκληση για εμένα να γράψω για κινηματογράφο. Μέχρι τώρα, το θέατρο και τα βιβλία απασχολούσαν την πένα μου.
Βλέποντας όμως την ταινία του νέου σκηνοθέτη –ηθοποιού και σεναριογράφου, Ιούλιου Καίσαρα Αθανασίου «Rawmantic View», ένιωσα υποχρέωσή μου να γράψω για την νέα αυτή δουλειά.
Η ταινία μας παρουσιάζει τον Άλεξ έναν φοιτητή με ευαισθησίες που προσπαθεί να βοηθήσει κάποιους δικούς ανθρώπους να ξεφύγουν από μια συμμορία.
Αρχικά την βρήκα λίγο αργή. Έπειτα όμως, όταν η ιστορία άρχισε να δένει είχε πολύ ενδιαφέρον. Δίπλα στον νέο ηθοποιό η Μπέσυ Μάλφα, ο Σπύρος Μπιμπίλας και ένα υπέροχο καστ.
Θεωρώ την συμμετοχή καταξιωμένων ηθοποιών σε δουλείες νέων που κάνουν τα πρώτα τους βήματα μεγάλη υπόθεση. Δεν είναι τυχαίο ότι, ηθοποιοί σαν τους προαναφερόμενους πήραν μέρος σε μια νέα ταινία ενός νέου δημιουργού.
Το σενάριο το βρήκα άρτιο, δίχως κενά. Η σκηνοθεσία ίσως θα μπορούσε να είναι καλύτερη αλλά δεδομένου ότι μιλάμε για νέους ηθοποιούς η προσπάθεια ήταν εξαιρετική.
Είναι μια πολύμορφη ιστορία που δεν σε αφήνει να πάρεις ανάσα. Σου δίνει αρχικά τα κύρια πρόσωπα και έπειτα τα συνδέει με τέτοιο τρόπο ώστε και ο θεατής γίνεται μέρος της ταινίας, ψάχνει και αγωνιά μαζί με τους πρωταγωνιστές.
Τα μηνύματα που μεταφέρει κάνουν το έργο ακόμα πιο ενδιαφέρον. Στην αρχή μίσησα την Μαρίνα. Θα καταλάβετε το γιατί. Στις ημέρες μας είναι πολύ σημαντικό να βγαίνουν μηνύματα που διδάσκουν τις χαμένες αξίες.
Η ανάγκη μπορεί να σε μπλέξει σε μονοπάτια άγρια και δολοφονικά, όπου δεν βρίσκεται εύκολα ο δρόμος της διαφυγής.
Είναι μια ταινία γεμάτη μνήματα , εικόνες, και δράση. Περιμένω με μεγάλη αγωνία το δεύτερο μέρος.
Η Μπέσυ Μάλφα και ο Σπύρος Μπιμπίλας είναι καθοριστικά πρόσωπα όσον αφορά το ‘’δέσιμο’’ της υπόθεσης. Έχει αέρα Χόλιγουντ και οι ανατροπές φτάνουν την αγωνία στο ζενίθ.
Καλή επιτυχία και καλοτάξιδη, να πάει όσο μακριά έχει φανταστεί ο δημιουργός.
Καλή θέαση.