Γράφει η Άννα Παχή

Τέλειωσαν τα ριάλιτι οπότε έπρεπε να βρούμε κάτι να ασχοληθούμε μέχρι την επανάληψή τους. Το βρήκαμε. Η Αυτού Μεγαλειότης, Σακούλα! Η πλαστική, η φτηνιάρα, η κιτς. Που αν είναι γεμάτη σου χαράζει τις παλάμες, αν είναι λιγότερο γεμάτη, στριφογυρίζει και μπερδεύεται στα πόδια και στην τσάντα σου.

Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος ξεκατινιάσματος ξεκινά πολύ νωρίτερα. Γνωρίζαμε όλοι ότι κάποια στιγμή – σύντομη – οι σακούλες των super market θα χρεωνόντουσαν. Η έλευση γνωστού σουπερμαρκετικού κολοσσού που είχε αυτήν τη νοοτροπία από την πρώτη στιγμή που άνοιξε στη χώρα μας, μας ξένισε αρχικά, τη συνηθίσαμε στην πορεία.

Η χρέωση της πλαστικής σακούλας ξεσήκωσε – φυσικά – σάλο. Από τα αστεία gif του Internet σε ενδελεχείς οικονομικές αναλύσεις, το μέγα ερώτημα των ημερών είναι πλέον: Γιατί να την πληρώνουμε;

Για να δούμε λοιπόν:

Ότι είναι τσάμπα, έχουμε αποδείξει ως λαός ότι δεν το εκτιμάμε, αντιθέτως το γράφουμε στα παλιά μας τα παπούτσια, ή το πετάμε σηκώνοντας απαξιωτικά το φρύδι. Οι δωρεάν αυτές πλαστικές σακούλες, που πολλοί έπαιρναν με τις δεκάδες από τα super market, για να τις χρησιμοποιήσουν για τα σκουπίδια τους, έχουν κρυφτεί – συχνά για χρόνια – αχρησιμοποίητες σε συρτάρια και ντουλάπια.

Βρίσκονται παντού. Σε δρόμους, πλατείες, παραλίες. Αφήνονται στον άνεμο σαν το φτερό της γνωστής άριας και ταξιδεύουν εκεί που δεν έχει πατήσει πόδι ανθρώπου. Σου ’ρχονται στη μούρη όταν φυσάει. Τις συναντάς δίπλα σου να κολυμπούν ανέμελες τα καλοκαίρια. Λιώνουν κάτω από τις ρόδες του αυτοκινήτου σου στην Εθνική, ή ακροβατούν στην άκρη του καπώ και αναρωτιούνται «να πέσω στο παρπρίζ ή να μην πέσω»;

Ποτέ μέχρι τώρα η πλαστική σακούλα δεν απόλαυσε τέτοια δημοσιότητα. Έγινε πρώτη μούρη, πρώτο θέμα. Από παρακατιανή, δεδομένη και εντελώς απαξιωμένη, έγινε ΣΤΑΑΑΑΑΡΡΡΡ.

Βλέπω εκείνους που θυμώνουν για το καινούριο κόστος της κι αναρωτιέμαι γιατί δεν έχουν θυμώσει τόσο και με άλλα κόστη. Της καθημερινής ζωής, ας πούμε.

Βλέπω εκείνους που λένε “ας φτιάξουν τα υπόλοιπα κι ας μένει η σακούλα στο τέλος”. Θα συμφωνούσα ευχαρίστως, έλεγα το ίδιο όταν απαγορεύτηκε το τσιγάρο στους δημόσιους χώρους. Χμμμμμμ… δεν απαγορεύεται και τόσο… Κι όπως μου είπε κάποιος τότε, “ας αρχίσουμε από τα μικρά, αφού δε μπορούμε να διορθώσουμε αμέσως τα μεγάλα”.

Βλέπω κι εκείνους που μιλούν για την υποκρισία αναφορικά με το πλαστικό της σακούλας και εκείνο των συσκευασιών. Δίκιο έχουν. Όμως, κουτσά – στραβά οι συσκευασίες όλο και ανακυκλώνονται σε ένα βαθμό. Ας τον πάμε ένα επίπεδο παραπέρα.