Άλλη μια γυναίκα έχασε αυτές τις μέρες τη ζωή της από τον σύντροφο της. Η Γυναικοκτονία και πάλι στο προσκήνιο.
Αλήθεια, τι σημαίνει γυναικοκτονία για σας; Διάβασα – στα πάντα υπερτέλεια social media – το σχόλιο ενός άνδρα που απορεί για τον όρο, λέγοντας – και σωστά – πως και οι άντρες δολοφονούνται, δεν γίνεται τόσος ντόρος. Δεν είναι ο μόνος που έχει αυτήν την απορία. Ας το ξεκαθαρίσουμε λοιπόν:
Γυναικοκτονία είναι ο φόνος της γυναίκας από τον σύντροφο, ή πατέρα, ή αδερφό, ή ξάδερφο, ή μπατζανάκη, που της αφαιρούν τη ζωή επειδή η ίδια πήρε μια οποιαδήποτε απόφαση που εκείνοι δεν ανέχονται ή έκανε κάτι που το θεώρησαν προσβολή. Γυναικοκτονία είναι όταν σε δολοφονεί δικός σου άνθρωπος, κάποιος που αγάπησες, που εμπιστεύτηκες, που έζησες μαζί του. Δεν είναι δολοφονία που μπορεί να προκύψει όταν μια ληστεία ας πούμε, πάει στραβά. Δεν είναι η δολοφονία που μπορεί να προκύψει αν βρεθείς σε διασταυρούμενα πυρά αντίπαλων συμμοριών. Δεν είναι η δολοφονία σε ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ εγκληματιών. Είναι η δολοφονία από έναν δικό σου άνθρωπο. Δικό σου. Καταλαβαίνεις τι εννοώ;
Στην πρόσφατη περίπτωση, ο δράστης δήλωσε ως ‘ελαφρυντικό’ το ότι η γυναίκα τον απάτησε και για αυτό έπρεπε να την τιμωρήσει. «Την σκότωσα για να μάθει, δεν άξιζε να ζει» είπε ο Απόλυτος. Εκείνο που δεν είπε είναι πως η γυναίκα αυτή τον συντηρούσε και κάποια στιγμή αποφάσισε να μην τον συντηρεί άλλο. Δεν είπε πως λίγες μέρες πριν την πλάκωσε στο ξύλο σπάζοντας της το πόδι. Δεν είπε επίσης πως την παραφύλαξε, έχοντας το όπλο ανά χείρας για να την σκοτώσει, τιμωρώντας την που τον πέταξε έξω από το σπίτι ΤΗΣ αναγκάζοντας τον να πάει να δουλέψει. Φυσικά, της την έφερε και σε αυτό. Πήρε το αυτοκίνητο και την κάρτα μετρητών της και πήγε – αφού την σκότωσε – να πιει καφέ με τους φίλους του.
Κάθε γυναικοκτονία έχει ‘ελαφρυντικά’ από τον δράστη. ‘Την αγαπούσα πολύ κι εκείνη δεν με ήθελε’ , ‘ήταν πολύ όμορφη και τη ζήλευα’ (το ακούσαμε κι αυτό) ‘φοβόμουν πως θα με αφήσει’ είναι τα πιο συνηθισμένα. Η ‘απάτη’ είναι άλλο ένα σύνηθες ελαφρυντικό. Είσαι με μια γυναίκα και τολμά να σε απατήσει; Σκότωσε την να μάθει η κ@ρ*ιόλα!
Το χειρότερο δεν είναι που τα λένε. Το χειρότερο είναι πως αρκετοί από αυτούς που τα ακούνε συμφωνούν μαζί τους. Στο βαθιά χωμένο, κακούλι, στερεοτυπικό ασυνείδητο, η άποψη πως η γυναίκα φταίει για όλα, επικρατεί ακόμη. Η άποψη πως η γυναίκα είναι υποδεέστερο πλάσμα επικρατεί ακόμη. Η άποψη πως μια γυναίκα που δεν κάνει αυτό που είναι αποδεκτό, οφείλει να τιμωρηθεί, επικρατεί ακόμη.
Εκείνο που πραγματικά με κάνει και απορώ, είναι η αντίδραση των ανδρών. Δεν υπάρχει. Δεν είναι όλοι οι άντρες εν δυνάμει δολοφόνοι ή βιαστές κι όμως, αποφεύγουν να συζητούν το θέμα. Δεν μιλούν εναντίον εκείνων που αμαυρώνουν το φύλο τους. Συνήθως λένε ένα υπόκωφο ‘κρίμα’ ή κάτι ανάλογο, σκύβουν το κεφάλι κι αλλάζουν κουβέντα. Εκτός φυσικά αν συμβεί κάτι στις δ ι κ έ ς τους γυναίκες, αδερφές, μανάδες, κόρες. Τότε μπορούν να τα βάλουν με όλον τον κόσμο. Ξέρετε κάτι αγαπητοί; Είμαστε όλες κόρες κάποιου, αγαπημένες κάποιου, μητέρες και αδερφές κάποιου. Σταματήστε να αναπαράγετε το στερεότυπο της ιδιοκτησίας. Σταματήστε να πιστεύετε πως αν δεν είμαστε δ ι κ έ ς σας δεν πειράζει ότι κι αν πάθουμε. Είμαστε όλες δικές σας, όπως είστε και όλοι δικοί μας. Αν δεν το καταλάβουμε αυτό ως άνθρωποι, τότε στάχτη και μπούρμπερη.
Σκέφτομαι επίσης τι πρέπει να κάνουμε ως γυναίκες για να προστατεύσουμε τη ζωή μας. (ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ!)
-Να μην ξανακάνουμε σχέση; Διότι προκύπτει το δίλημμα: Μόνη και ζωντανή, ή με κάποιον και τον κίνδυνο να με ξεκάνει;
-Ακόμη κι αν κάνουμε, να ενημερώνουμε από πριν φίλους και γνωστούς που θα είμαστε και τι θα κάνουμε κάθε φορά, για να έχουμε ένα μίνιμουμ ασφάλειας; (Εννοώ πως αν μας βρουν σφαγμένες πουθενά, να ξέρουν ποιος ήταν ο τελευταίος που μας είδε ζωντανές). Μη μου πείτε, πολύ ωραία θα πάει αυτό.
-Να ‘γυρίσουμε’ την προτίμηση μας σε άλλες γυναίκες; (Το γράφω και σκέφτομαι πόσοι από τους άρρενες που θα το διαβάσουν θα αρχίσουν να φαντασιώνονται λεσβιακό….)
-Να αρχίσουμε να σκοτώνουμε κι εμείς; Τον άπιστο, αυτόν που δεν μας θέλει, τον ψεύτη; Πως θα σας φαινόταν αυτό; (Όχι πως δεν συμβαίνει, αλλά τα ποσοστά είναι πολύ μικρότερα. Και πάλι, η αντίδραση είναι πολύ εντονότερη, καθώς η γυναίκα πρέπει απλά να δεχτεί την απόφαση του άντρα – αφέντη με αξιοπρέπεια και να τον αφήσει ήσυχο).
Η συζήτηση για τα δικαιώματα της γυναίκας, των παιδιών, των ΑΜΕΑ, των gay, των διαφορετικών, των ζώων, δεν θα έπρεπε καν να γίνεται στην εποχή μας. Όλα αυτά θα έπρεπε να είναι λυμένα εδώ και χρόνια. Δεν είναι. Και κάτι μου λέει πως δεν θα λυθούν, τουλάχιστον όχι στο άμεσο μέλλον. (Προσέξατε για ποιών τα δικαιώματα δεν συζητάμε φαντάζομαι…)
Σκοτώστε μας λοιπόν όταν σας απορρίπτουμε, όταν δεν κάνουμε ότι θέλετε, όταν οι αποφάσεις μας δεν σας βρίσκουν σύμφωνους, ή σας βγάζουν από τη βολή σας. Σκοτώστε μας όλες. Κι ύστερα, σκοτωθείτε μεταξύ σας, δεν θα σας έχει μείνει τίποτε άλλο να κάνετε.