Γράφει ο Ανδρέας Μπαζαίος

Τι να πεις στον άνθρωπο που αγαπάς και ξέρεις ότι δεν είναι καλά; Τι είναι αυτό που δεν θα του φανεί τετριμμένο και σαχλό;

Η ζωή είναι μεγάλη πουτάν@ και παίζει άσχημα παιχνίδια.

Άλλοι λίγο, άλλοι πολύ και άλλοι πάρα πολύ, έχουν νιώσει στο πετσί τους την άσχημη πλευρά της.

Έτσι ο καθένας έφτιαξε την κοσμοθεωρία του, σύμφωνα με τα βιώματά του.

Κάποιοι, πιο τυχεροί, κατάφεραν να ξεφύγουν, έστω και για λίγο, και να πάρουν την πολυπόθητη ανάσα. Ίσως, αυτοί να είναι που θα σε παρακινήσουν να απολαύσεις τη ζωή σου, επειδή είναι μικρή κλπ.

Κάποιοι άλλοι, όμως, δεν είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν την όμορφη και ανέμελη πλευρά της ζωής.

Πως προσεγγίζεις αυτούς τους ανθρώπους και πως τους εξηγείς ότι η ζωή είναι ωραία και μικρή;

Τι να πεις σε κάποιον που δεν πήρε ποτέ ανάσα σε όλη τη του ζωή;

Πως του μιλάς, γνωρίζοντας ότι οι δυσκολίες του διαδέχονται η μια την άλλη;

Στάσου δίπλα μου

Αν πραγματικά τον αγαπάς, απλά στέκεσαι δίπλα του. Το πιθανότερο είναι, ότι δεν θα σου ζητήσει τίποτα. Έχει μάθει, άλλωστε, να παλεύει μόνος του μια ζωή.

Δεν χρειάζονται πολλά λόγια, ούτε κλισέ και αποφθέγματα.

Η παρουσία σου, η κατανόηση και μια μεγάλη αγκαλιά, είναι αρκετά. Μια καλημέρα και ένας καλός λόγος.

Αν δεν μπορείς να μπεις στη θέση του, μην προσπαθήσεις να τον παρηγορήσεις.

Απλά να είσαι εκεί.

Στάσου δίπλα στον άνθρωπο που αγαπάς και αφουγκράσου τις ανάγκες του.

Όταν σου ανοίξει την “πόρτα” του, θα δεις έναν κόσμο μαγικό, φτιαγμένο από αγάπη και όνειρα που δεν είχες φανταστεί ποτέ και θα γεμίσει τη ζωή σου με νόημα.