Στις σκεπές των βαγονιών ταξιδεύουν οι εργάτες στο Μπαγκλαντές, προκειμένου να γλυτώσουν τα χρήματα του εισιτηρίου, που στοιχίζει από 7 έως 50 λεπτά…
Για τους φτωχούς κατοίκους αυτής της χώρας τα ναύλα είναι ακριβά. Η μόνη λύση για το καθημερινό ταξίδι για να πάνε στις δουλειές τους, είναι να ανέβουν στις σκεπές των τρένων, διακινδυνεύοντας ακόμη και τη ζωή τους, καθώς είναι συχνά τα ατυχήματα.
Η σιδηροδρομική γραμμή στις πεδινές περιοχές του Μπαγκλαντές, καλύπτει σχεδόν 3.000 χιλιόμετρα και συνδέει την πρωτεύουσα Ντάκα με τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας την Τσιταγκόνγκ και την Καλκούτα.
Ο σιδηρόδρομος, σε μεγάλο βαθμό, κατασκευάστηκε από τους Βρετανούς και ξεκίνησε να λειτουργεί γύρω στα 1860, περισσότερα από εκατό χρόνια πριν από την ανεξαρτησία του Μπανγκλαντές. Σήμερα, αυτά τα τρένα μεταφέρουν πάνω από σαράντα εκατομμύρια επιβάτες ετησίως.
Ο Μπακλαντεσιανός φωτογράφος GMB Akash (Ακάς), που έκανε το σχετικό ρεπορτάζ, διαπίστωσε ότι η πλειονότητα αυτών των επιβατών, προέρχονται από τη χαμηλόμισθη εργατική τάξη, που δεν αντέχει να πληρώσει το κόμιστρο. Ανάλογα με το πόσο μακριά ζουν από την πόλη, μερικοί άνθρωποι ταξιδεύουν μέχρι 350 χιλιόμετρα πάνω στη διαβρωμένη μεταλλική στέγη, ανάμεσα στα βαγόνια, ή σε προεξοχές στο πλάι της αμαξοστοιχίας.
Οι συνθήκες γίνονται ακόμα πιο δύσκολες, λέει ο Ακάς, κατά τη διάρκεια του χειμώνα ή με βροχή, καθώς η σκεπή του τρένου γίνεται πιο ολισθηρή. Κάτι που διαπίστωσε και ο ίδιος όταν ανέβηκε για να τραβήξει τις φωτογραφίες. «Όταν ξεκίνησε το τρένο», περιγράφει, «τα πόδια μας ταρακουνήθηκαν και αυτόματα προσπαθούσαμε να κρατηθούμε από κάπου, αλλά δεν υπήρχε τίποτα»…
Πηγή: Snoopit24