Γράφει ο Σπύρος Πλουμίδης
Κανονικά θα διεξάγεται η πρωινή προσευχή στα σχολεία, καθώς παρά τον θόρυβο που δημιουργήθηκε τις προηγούμενες ημέρες, δεν αναφέρεται πουθενά η κατάργησή της…
Και εδώ που τα λέμε, και πολύ καλά έκαναν και δεν την κατάργησαν. Και δεν αναφέρομαι στα θρησκευτικά πιστεύω του καθένα. Αυτά είναι προσωπική υπόθεση.
Έτσι και αλλιώς οι μαθητές θα κάνουν πολλές φορές την προσευχή τους κατά τη διάρκεια του χρόνου, με όσα θα δουν για μια ακόμη φορά στα σχολεία.
Θα σταυροκοπιούνται όταν δουν πως δεν θα έχουν βιβλία, αλλά φωτοτυπίες, όταν θα αρχίσουν τα μαθήματα και οι ελλείψεις δασκάλων και καθηγητών θα είναι μεγάλες, όταν θα ξεκινήσουν οι απεργίες στη μέση της σχολικής περιόδου, όταν θα αρχίσουν οι καταλήψεις λίγο πριν τα Χριστούγεννα…
Θα επικαλούνται τον Κύριο, όταν το σχολικό συγκρότημα θα είναι μη ασφαλές, όταν δεν θα έχει θέρμανση. Οπότε γιατί να την αφαιρέσεις την πρωινή προσευχή; Χρήσιμη είναι…
Όσο για το θέμα που άνοιξε για την αναγκαιότητά της ανάμεσα στους “θρησκόληπτους” και τους “άπιστους”; Η λύση, όπως σε όλα τα πράματα, βρίσκεται κάπου στη μέση. Χωρίς υστερίες και κραυγές από υπέρμαχους και μη.
Ας γίνει προαιρετική. Όποιος θέλει να παρίσταται στην πρωινή προσευχή και όποιος δεν θέλει θα πηγαίνει απευθείας στην τάξη και θα περιμένει τους συμμαθητές του.
Έτσι δεν απαγορεύεις σε κανένα να ασκεί τα θρησκευτικά του πιστεύω και παράλληλα δεν υποχρεώνεις κανέναν άλλο να τα κάνει με το ζόρι. Αλλά είπαμε, τα απλά είναι και τα πιο δύσκολα σε αυτή τη χώρα…