Της Άννας Παχή

Οι ηρωικές φιγούρες κάθε πολέμου δεν άφησαν ποτέ αδιάφορη τη μεγάλη οθόνη. Πόσω μάλλον τη δική μας που διαθέτει υλικό να φάνε κι οι κότες. Αγώνες, προδοσίες, έρωτες, λαμογιές, από όλα έχει ο μπαχτσές. Μπορεί να μεγαλώσαμε, πάντα όμως γυρνάμε σε αυτές, νιώθοντας, είτε το παραδεχόμαστε είτε όχι, το μεγαλείο αλλά και τη βλακεία που δέρνει τη φυλή μας.

Επέτειος της Επανάστασης του 1821 (όχι ακριβώς, καθώς είχε ξεκινήσει νωρίτερα από τις 25 Μάρτη, αλλά ας όψεται το παπαδαριό), ξαναθυμόμαστε τις ταινίες αυτοθυσίας, συνεχών αγώνων και απαράδεκτων κομμώσεων. Χρόνια πολλά και του χρόνου!

Μπουμπουλίνα

Το 1959 η υπέροχη Ειρήνη Παππά αναλαμβάνει το ρόλο της καπετάνισσας Λασκαρίνας Μπουμπουλίνας, στην παραγωγή της Φάρος Φιλμ. Η σκηνοθεσία ήταν του Κώστα Ανδρίτσου και το σενάριο των Κώστα Ασημακόπουλου και Νέστορα Μάτσα. Έπαιζαν επίσης οι Ανδρέας Μπάρκουλης, Διονύσης Παπαγιαννόπουλος και πολλοί άλλοι. Δεν την πολυβλέπουμε, ίσως επειδή είναι αισθητικά εξαιρετική.

 

Η λίμνη των Στεναγμών

Δεύτερη ταινία για την Ειρήνη Παππά το 1959, αυτή τη φορά σε σκηνοθεσία και σενάριο Γρηγόρη Γρηγορίου. Η Γιαννιώτισσα κυρά – Φροσύνη παρότι παντρεμένη και μάνα, ερωτεύεται το Μουχτάρ, γιο του Αλή πασά. Έλα όμως που ερωτεύεται την ίδια κι ο Αλή.. όταν δε δέχεται να υποκύψει στον έρωτά του, ο Αλή Πασάς την πνίγει στη λίμνη των Ιωαννίνων μαζί με άλλες 17 Γιαννιώτισσες. Η Ευφροσύνη Βασιλείου υπήρξε πραγματικό πρόσωπο και όντως πνίγηκε μαζί με τις συντοπίτισσές της κατ’ εντολήν του Αλή. Οι πραγματικοί λόγοι όμως για αυτή τη μαζική δολοφονία παραμένουν μυστήριο. Ως ταινία πάντως, είναι καλή.

 

Η Έξοδος του Μεσολογγίου

Παραγωγή του 1965 σε σκηνοθεσία Δημήτρη Δούκα και σενάριο Γιάννη Καψάλη, αφηγείται τις τελευταίες μέρες του Μεσολογγίου, πριν την ηρωική έξοδο των ανθρώπων του. Δεν τρελαίνεσαι, για αυτό ίσως δεν παίζεται ποτέ στην τηλεόραση, παρά το αξιόλογο καστ: Μάνος Κατράκης, Ίλυα Λιβυκού, Δάφνη Σκούρα, Τάκης Εμμανουήλ, Μαλαίνα Ανουσάκη  και η Άννα Ιασωνίδου στο ρόλο της τρελαμένης από την πείνα και το θανατικό. Το αναφέρουμε για ιστορικούς καθαρά λόγους…

 

Μαντώ Μαυρογένους

Από τις λίγες γνωστές ηρωίδες του Αγώνα, η Μαντώ ενσαρκώθηκε από την υπέροχη Τζένη Καρέζη, σκηνοθετημένη από τον Κώστα Καραγιάννη, το 1971. Το μεγάλο της έρωτα,  πρίγκιπα Υψηλάντη έπαιξε ο Πέτρος Φυσσούν. Από τα πιο αταίριαστα ζευγάρια που πέρασαν ποτέ από το πανί. Τέλος πάντων, η ταινία έχει το γούστο της. Αξέχαστη η τελευταία ατάκα της Μαντώς – Τζένης, όταν τη ρωτούν τι προσέφερε στον Αγώνα: «Τίποτα».

 

Οι Σουλιώτες

Οι εν λόγω φουστανέλες εμφανίστηκαν στα σινεμά το 1972,σε παραγωγή – ποιού άλλου; – του Τζέιμς Πάρις και σκηνοθεσία Δημήτρη Παπακωνσταντή. Βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Μιχάλη Περάνθη, η ταινία περιγράφει τη ζωή και τα έργα της –ίσως- πιο ηρωικής φυλής της φυλής μας. Χρήστος Πολίτης, Κάτια Δανδουλάκη, Στέφανος Στρατηγός, Αλέκα Κατσέλη, Γιάννης Κατράνης και πολύς κόσμος ακόμη.  Κορυφαία σκηνή, όταν ο Λαυρέντης Διανέλος φωνάζει «Γιούριααααααααααα!» πριν ακόμη ανατινάξει το Κούγκι.

 

Η δίκη των δικαστών

Οι φορές που έχει μεταδοθεί αυτή η ταινία του 1972 μετρώνται στα δάχτυλα ενάμιση χεριού. Ίσως επειδή αναφέρεται  σε μια από τις χειρότερες πράξεις του ελληνικού κράτους,  εκείνη της παντελώς άδικης κατηγορίας των Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και Γεώργιου Πλαπούτα για προδοσία. Ακόμη και οι πέτρες γνώριζαν την αθωότητά τους. Κεντρικά πρόσωπα οι Αθανάσιος Πολυζωΐδης και Γεώργιος Τερτσέτης, δικαστές σε αυτήν την παρωδία που αρνήθηκαν να συνυπογράψουν την καταδίκη των αγωνιστών. Σενάριο και σκηνοθεσία του Κώστα Γλυκοφρύδη, παραγωγή Φίνος Φιλμς, πρωταγωνιστεί ο Νίκος Κούρκουλος και στο ρόλο του Θεόδωρου, ο Μάνος Κατράκης. Αρκεί, νομίζω.

 

Παπαφλέσσας

Καλά τώρα. Ο Παπαφλέσσας είναι για την 25η Μαρτίου, ότι κι ο μπακαλιάρος: Α-πα-ραί-τη-τος. Ταινία του  1971 γυρισμένη κατά τη διάρκεια της Χούντας, είναι ίσως η μόνη που δείχνει τη λαμογιά του ήρωα. Σκηνοθεσία Ερρίκος Ανδρέου, σενάριο Πάνου Κοντέλη και υπέροχη μουσική του Κώστα Καπνίση.  Υπερπαραγωγή, κομπάρσοι, άλογα, κανόνια, με εξαιρετικά κουστούμια του Διονύση Φωτόπουλου και απαράδεκτες περούκες, διαθέτει εξαιρετικές ατάκες, συγκινητικές στιγμές και όποιος πει ότι δεν ανατριχιάζει όταν ο Κολοκοτρώνης εμψυχώνει τους φοβισμένους Έλληνες, ή όταν ο Ιμπραήμ φιλά τον Παπαφλέσσα, λέει ψέματα.

 

Υ.Γ. Έχετε προσέξει πως η Αλίκη Βουγιουκλάκη δε γύρισε ΠΟΤΕ ταινία για το 1821;;;