gamos

Υπάρχει ένας άντρας στη ζωή σου για τον οποίο ποτέ δεν θα είσαι απόλυτα σίγουρη για τα αισθήματα του… Το θέμα είναι, εσένα σου αρκεί αυτό;

Της Κατερίνας Ιορδανίδη

Όλες σίγουρα θα έχουμε να μοιραστούμε μια δακρύβρεχτη ιστορία για τον έναν (ή μπορεί και περισσότερους, ποτέ δεν ξέρεις) για τον οποίο ήμασταν διατεθειμένες να δώσουμε – δεν θα πω τα πάντα, είναι κλισέ, τέλος πάντων πολλά περισσότερα από όσα “Εκείνος”.

ΚΑΙ ΝΑΙ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΧΙ

Ο “Εκείνος” προφανώς θα παρουσιαζόταν με τα παρακάτω χαρακτηριστικά, τέλειος στην αρχή, λίγο μυστήριος, λίγο θέλω και δεν θέλω, είμαι διαθέσιμος αλλά όχι και όσο θες, βρε κούκλα μου. Αυτός που σου δίνει την εντύπωση δηλαδή ότι είναι εκεί αλλά ταυτόχρονα ότι δεν είναι κιόλας! Δεν θα πει ψέματα, αλλά ούτε και όλη την αλήθεια, δεν θα σου υποσχεθεί ποτέ τίποτα αλλά μπορεί να κάνει πολύ περισσότερα από όσα δεν υποσχέθηκε, επειδή απλώς μπορεί!

Εσύ στην αρχή είσαι χαλαρή, λες στον εαυτό σου “τώρα γνωριστήκαμε” αλλά στη συνέχεια αρχίζουν τα αναπάντητα ερωτήματα… Μήπως δεν με θέλει; Μήπως έχει άλλη; Μήπως έχει ΑΛΛΕΣ; Με βρίσκει άσχημη, αυτό είναι! Μήπως με θέλει μόνο για το κρεβάτι; (όχι απαραίτητα κακό αλλά άλλη συζήτηση) Και γενικώς μήπως, μήπως, μήπως… Όσο εκείνος λοιπόν σου δίνει την εντύπωση ότι σε γράφει, τόσο εσύ τον σκέφτεσαι και όχι μόνο, αλλά αναλύεις μόνη σου, με τις φίλες σου κ.ο.κ κάθε λέξη ή οποιοδήποτε άλλο σημάδι που δείχνει ότι σε θέλει. Άρα έχεις γεμίσει τον εγκέφαλό σου με “Εκείνον”.

ΑΡΧΙΣΑΝ ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ

Όπως όλες λοιπόν έτσι και εγώ μπλέχτηκα σε μία παρόμοια ιστορία. Γνωριστήκαμε εντελώς τυχαία, μέσω της δουλειάς μου. Την πρώτη φορά που βγήκαμε ξεπέρασε τις προσδοκίες μου, μπορώ να πω.  Ήταν αστείος, γοητευτικός, φαινόταν χαρούμενος, προσιτός, με λίγα λόγια: O καλύτερος τύπος που είχα βγει ποτέ! Η επόμενη βδομάδα κύλησε το ίδιο υπέροχα. Πολλά τηλεφωνήματα, συνεχώς μηνύματα στο facebook, φαγητό, σινεμά, γνώρισα κάποιους από τους φίλους του. Ο καιρός περνούσε πολύ όμορφα ώσπου κάποια στιγμή μετά από περίπου 3 μήνες μου είπε πως είχε σκοπό να μετακομίσει σε μία επαρχιακή πόλη και ότι δεν ήθελε να μπει σε mood σχέσης.

ΤΟΣΟ ΟΣΟ

Τότε αρχίζω να καταλαβαίνω πως ό,τι επιχειρήματα και να είχα  έπεφταν σε ένα τοίχο, σε ένα γυάλινο τζάμι για την ακρίβεια, το οποίο έχει τοποθετήσει ανάμεσα μας. Τον βλέπω, αλλά δεν μπορώ να τον αγγίξω. Με φέρνει κοντά του αλλά όχι τόσο κοντά. Συνήθως πιστεύω πως αυτό γίνεται με ανθρώπους που δεν θέλουμε στη ζωή μας και έτσι αρχίζω να είμαι σίγουρη πλέον για το ποια είναι τα αισθήματά του για μένα.

Όχι ότι είχαμε δεθεί και πολύ απλώς υπήρχε μία αμοιβαία συμπάθεια, κάτι τρυφερό ανάμεσά μας, που τότε δεν ήθελα να χάσω. Κάποια στιγμή μου είχε πει ότι όλοι θα ζήλευαν την ιδιαίτερη κατάστασή μας, το γεγονός ότι δεν μας δεσμεύει κάτι. Αραιά τηλεφωνήματα, να βρισκόμαστε όποτε βολεύει τον καθένα, χωρίς να είμαστε ο ένας η προτεραιότητα του άλλου φυσικά, χαλαρό πρόγραμμα και τα κλασικά της ΜΗ ΣΧΕΣΗΣ. Όσο ήμασταν μαζί ήταν όλα τέλεια από τη στιγμή όμως που χωριζόμασταν ήμασταν σαν δύο άγνωστοι.

cityΜ’ ΑΓΑΠΑΕΙ, ΔΕΝ Μ’ ΑΓΑΠΑΕΙ

Μετά από πολλή σκέψη, ατελείωτες ώρες επανάληψης Sex and the City, μελέτη και έρευνα σε περασμένους έρωτες και φυσικά μετά από πολλά ον – οφ σε αυτή τη “σχέση” αποφάσισα να του μιλήσω. Του είπα ακριβώς πως ένιωθα και ότι ήθελα να έχουμε κανονική σχέση γιατί το ενδιάμεσο με είχε κουράσει, δεν μου άρεσε καθόλου το ότι εξαφανιζόταν και εμφανιζόταν χωρίς να συμβαίνει τίποτα. Η απάντηση «Είμαι μάγος! Εξαφανίζομαι – εμφανίζομαι!» ήταν πέρα από κάθε γυναικεία φαντασία φυσικά. Στη συνέχεια αποφάσισε να μου μιλήσει σοβαρά αναλύοντας μου τους λόγους για τους οποίους δεν ήθελε δεσμεύσεις. Εκτός από το ότι θα μετακόμιζε μου έριξε και ένα μερίδιο ευθύνης για λάθος χειρισμούς  μου σε διάφορα θέματα (είχε δίκιο σε κάποια από αυτά). Προσπάθησα να του αποδείξω τα αντίθετα από ό,τι κακό πίστευε για εμένα αλλά δυστυχώς (για εκείνον, για εμένα… ποιος ξέρει;) δεν είναι άνθρωπος ο οποίος πείθεται εύκολα. Τελειώσαμε απολύτως φυσιολογικά, χωρίς τσακωμούς, κλάματα και ιστορίες, όπως συμβαίνουν στις σχέσεις.

Δεν βρεθήκαμε ποτέ από κοντά να μιλήσουμε και γενικά κρατήσαμε μία πολύ… σουηδική στάση, τύπου “καλά να περνάς ο,τι και αν κάνεις, έχω να θυμάμαι από σένα τα καλύτερα” και τα συναφή.

ΑΚΟΥ ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΜΟΥ

Μετά από τη γνωριμία μου με αυτόν τον άνθρωπο κατέληξα στο εξής συμπέρασμα, που είναι κάτι αυτονόητο βέβαια, απλώς δεν μπορούσα να το δω κατά τη διάρκεια της ιδιαίτερης κατάστασής μας. Όποιος σε θέλει δεν διστάζει να στο δείξει, όποιος θέλει να είναι πραγματικά μαζί σου δεν θα το κρύψει, θα είναι εκεί, θα το λέει και μέσα από τις πράξεις του θα το βλέπεις παντού ότι σε θέλει. Επίσης όταν εσύ βρίσκεσαι σε φάση που προσπαθείς να αποκωδικοποιήσεις ένα βλέμμα, ένα μήνυμα, διάφορα μισόλογα τύπου “σε θέλω αλλά δεν σε θέλω”, όταν πιάνεις τον εαυτό σου να διστάζει να πάρει ένα τηλέφωνο ή να σκέφτεσαι ότι το παράκανες με τα μηνύματα (και έχουν περάσει 6 μήνες “σχέσης”) αυτό σημαίνει ότι δεν χρειάζεται να περιμένεις μήπως αλλάξει κάτι προς το καλύτερο γιατί πολύ απλά δεν θα αλλάξει.

Ξέρεις ότι δεν τον έχεις σταθερά στη ζωή σου. Ο ίδιος έρχεται και φεύγει, όποτε αισθανθεί την ανάγκη. Και όποτε αισθανθεί ότι πάει να δεσμευτεί λίγο παραπάνω από όσο αντέχει, τότε ξεκινούν πάλι τα ίδια με εσένα να αναρωτιέσαι, τι σόι σχέση είναι αυτή που έχεις…

Ουσιαστικά το παιχνίδι αυτό δεν θα το κερδίσεις ποτέ, μπορείς αν θέλεις να το ζήσεις χωρίς να επενδύσεις σε τεράστιες προσδοκίες. Το ζεις, κι όταν τελειώσει, τελείωσε. Αν πάλι δεν είναι του χαρακτήρα σου τέτοιου είδους ρίσκα, το μόνο που θα σε ωφελήσει είναι η φυγή και η αναζήτηση ξεκάθαρων ανθρώπων. Είναι ωραίες οι πολύπλοκες καταστάσεις, δίνουν τροφή για σκέψη άλλωστε, αλλά στα απλά κρύβεται η μαγεία!

Όποιος σε θέλει βρίσκει λόγους, όποιος δεν σε θέλει βρίσκει αιτίες.