Οι δημοτικές και περιφερειακές εκλογές που ζήσαμε αποκάλυψαν όχι μόνον ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός, – αυτό φάνηκε στις πυρκαγιές που κατέκαψαν τη χώρα, στις πλημμύρες που ‘βούλιαξαν’ εκατομμύρια στρεμμάτων, στις δολοφονίες, στους θανάτους, στην ακρίβεια – αλλά και ότι οι υπήκοοι του δεν δίνουν πεντάρα για αυτήν τη γύμνια.  

Όταν η αποχή από τις κάλπες ξεπέρασε το 50%, το θεωρώ άτοπο, για να μην πω γελοίο, να μιλά κανείς για νίκη. Για αυτούς που το κάνουν, καταλαβαίνω πως το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να ‘βγουν’, έστω και με τιμή κάτω του κόστους. Άρα, δεν εργάζονται για μένα – και κάθε εμένα – αλλά για τον εαυτό τους. Οπότε δεν είναι πολιτικοί, αλλά πολιτικάντηδες. Τι αξία μπορεί να έχει αυτό, για να πανηγυρίζουν; Εκτός αν η χαρά τους οφείλεται στην επιβεβαίωση της συνείδησης πως οι υπήκοοι είναι απλά ζώα και τίποτε άλλο. Τι ικανοποίηση παίρνεις όμως, όταν είσαι ο ‘αρχηγός’ ενός κοπαδιού και μάλιστα κοπαδιού αποχαυνωμένου; (Είναι πολλά τα λεφτά Άννα, θα παραφράσει κάποιος τον Μαύρο και θα έχει δίκιο….) 

Η ζωή στη χώρα μας για τους περισσότερους είναι αφόρητη, κυρίως λόγω της ακρίβειας των πάντων που στερούν από τον απλό κόσμο τα βασικά όπως η τροφή, η ζέστη, η υγεία και τα απαραίτητα όπως μια ψυχαγωγία, μια εκδρομή, μια διασκέδαση.  

Στο Βόλο βγήκε πάλι ο κος Μπέος. Οι πολίτες επιβράβευσαν την παντελή έλλειψη έργων που θα γλύτωνε τα σπίτια και τις περιουσίες τους – αυτές οι περιουσίες πια… – αλλά και τον απαράδεκτο τρόπο του να μιλά και να φέρεται. Όταν σιγήσουν οι μετεκλογικές ιαχές θα αρχίσουν πάλι να κατηγορούν το κράτος που δεν τους δίνει. Αποζημιώσεις, επιδόματα, φοροαπαλλαγές… Ο αυτοκρατορίσκος τους όμως θα είναι εκεί, να μοιράζει χαστούκια, τσαμπουκά και βρισίδια.  (Και δεν θέλω να σκέφτομαι πως πάνε και ψηφίζουν εκεί κάτω….)

Ο κος Μπέος επιτέθηκε στον κο Κασσελάκη με χυδαιότητα, λόγω του σεξουαλικού προσανατολισμού του. Και χειροκροτήθηκε για αυτό από τους οπαδούς του. Δεν υπάρχουν λόγια να χαρακτηρίσουν ούτε τα λόγια του μεν, ούτε τη χαρά των δε.  Να υπενθυμίσουμε πως είμαστε στο 2023. Επανάληψη: Είμαστε στο 2023.

Ο ίδιος ουρανοκατέβατος κος Κασσελάκης ασχολείται με το παιχνίδι της εικόνας, αντί να τους χώσει όλους εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ να δουν τι θα κάνουν για να γίνουν μια υπολογίσιμη πολιτική δύναμη, αντί αλλού να πατάνε, αλλού να βρίσκονται και περί αλλοτρίων να τυρβάζουν. Επίσης, για καλό το λέω, θα πρέπει να εντρυφεί λίγο σε νομικά θέματα πριν αρχίζει να λέει ότι του έρθει στο μυαλό.  

Το ΚΚΕ προτρέπει τους δικούς του να ρίξουν λευκό ή άκυρο. Το πρώτο πηγαίνει υπέρ του κυβερνώντος κόμματος. Ξέρουν κάτι εκεί στον Περισσό που οι υπόλοιποι αγνοούμε; Και τι διάολο πολιτική είναι αυτή; Έχουμε καταλάβει πως δεν θέλει να κυβερνήσει, πως αρέσκεται στο συγκεκριμένο ποσοστό του, αλλά τουλάχιστον, να μη μας ζαλίζει τον έρωτα και να ‘αφήσει’ τους ψηφοφόρους του να ψηφίσουν κατά συνείδηση. (Αυτό πάλι, να υπακούς στην ‘γραμμή’ του κόμματος πάση θυσία, τι ακριβώς δείχνει;;;) Νόμιζα πως το ΚΚΕ είναι δημοκρατικό κόμμα, ελπίζω πως δεν κάνω λάθος.  

Για το, ΚΙΝΑΛ νομίζω λέγεται, δεν έχω τι να πω. Άοσμο, άχρωμο και άγευστο. Ψιτ, παιδιά, το ΠΑΣΟΚ πέθανε μαζί με τον Ανδρέα, ή φτιάξτε κάτι πραγματικά νέο ή βρείτε κάποια άλλη απασχόληση.  

Όσο για τη Νέα Δημοκρατία, μπορεί να πανηγυρίζει όσο θέλει. Οι πρόσφατες εκλογές (και οι βουλευτικές και οι τωρινές) έδειξαν πως είναι ο Ανώτατος Αυτοκράτορας της Ψωροκώσταινας (γιατί αυτό είμαστε, ας το παραδεχτούμε επιτέλους) και μπορεί να κάνει ότι γουστάρει. Περικοπές, υποκλοπές, ξεπουλήματα, σκάνδαλα, δεν είναι αρκετά να μας ξεκουνήσουν από την μάχη του πληκτρολογίου και την άνεση του καναπέ μας. Ο καναπές βέβαια δεν τρώγεται, αλλά θα χρησιμεύσει όταν θα λυγίσουν τα γόνατα μας από την πείνα και θα σκεπαζόμαστε με τρεις κουβέρτες το χειμώνα για να ζεσταθούμε.  

Θα μου πεις τώρα: ‘Και τι προτείνεις κυρία μου, που τα μηδενίζεις όλα;’ Προτείνω αυτό που πρότεινα πάντα: Ψήφισε ότι διάολο θέλεις, αλλά ψάξτο λίγο πρώτα το ρημάδι. Σε κάθε κόμμα υπάρχουν σωστοί άνθρωποι, απλώς δεν τους ξέρεις επειδή θαμπώνεσαι από τα καθρεφτάκια των φελλών. Ψάξε να τους βρεις, να τους γνωρίσεις. Μην μένεις στο τι μπορεί να κάνει κάποιος για σένα, δες τι μπορεί να κάνει για όλους. Επειδή, αν δεν το κάνει για όλους, δεν θα το κάνει ούτε για σένα, βλάκα. Σταμάτα να απαξιώνεις πράγματα που σε επηρεάζουν, ναι, την καθημερινή ζωή εννοώ, και δείξε τι μπορείς να κάνεις για το γενικό ΚΑΛΟ, όχι μόνο για την πάρτη σου.  

Προσωπικά, αναμένω να μας ξεράσει ο πλανήτης μέσα στα επόμενα δέκα – δεκαπέντε χρόνια, εάν πριν δεν ξεσπάσει ο Γ’ Παγκόσμιος, εάν δεν πέσει στην αυλή μας καμιά αδέσποτη μπόμπα, εάν δεν μας δολοφονήσει κάποιος επειδή έτσι του ήρθε. Εάν δεν γίνουν όλα αυτά, θα ήθελα να ζήσω αυτά τα δέκα – δεκαπέντε χρόνια όσο γίνεται πιο άνετα. Εάν όχι δεν πειράζει, θα γίνω κι εγώ απολίθωμα για τα πλάσματα του μέλλοντος που θα κάνουν ανασκαφές.  

 

Τελειώνω με τα λόγια του αγαπημένου Τομ Ρόμπινς:  

“Γιατί τι άλλο είναι η πολιτική στο κάτω κάτω, αν όχι η μανιακή ανάγκη των πολιτικών να ελέγχουν αντικείμενα και να παίρνουν αποφάσεις για άλλους ανθρώπους;”  

“Φυσικά όσο υπάρχουν πρόθυμοι οπαδοί θα υπάρχουν και οι ηγέτες που θα τους εκμεταλλευτούν”. 

Και….  

‘Όσο δεν φοβάσαι δεν μπορεί να σου κουμαντάρει κανείς τη ζωή. Να το θυμάσαι αυτό. Η κόλαση είναι να φοβάσαι. Ο παράδεισος είναι να αρνείσαι να φοβηθείς’. 

(από το βιβλίο ‘Ο Χορός των Επτά Πέπλων’ εκδόσεις Aquarius, εξαιρετικά επίκαιρο…. )  

ΥΓ: Να πάτε να ψηφίσετε, έστω και τώρα. Ντροπή πια.