Η Μακρόνησος είναι τόπος ιστορικής μνήμης, όχι διοργάνωσης εμπορικών events. Είναι τόπος όπου άνθρωποι βασανίστηκαν και υπέφεραν σωματικά και ψυχολογικά.
Πολλοί τσάκισαν, πολλοί πέθαναν για τις πολιτικές τους πεποιθήσεις. Δεν είναι τυχαίο που οι άνθρωποι που πέρασαν από εκεί -και ζουν ακόμη-δεν μιλούν με ευκολία για το κολαστήριο αυτό. Όσο για το “μενού”, πρόκειται για κίνηση εντυπωσιασμού και φανερώνει τη χειρότερη ηθική κατάντια που μπορεί να υπάρξει. Είναι ντροπή ακόμη και ο υπαινιγμός. Η ελευθερία στην έκφραση είναι ιερή, το ίδιο ιερός οφείλει να είναι και ο σεβασμός. Ούτε είναι δυνατόν να ισοπεδώνονται όλα και να εμπορεύεται οποιοσδήποτε την ιστορία ενός λαού για να “κάνει ντόρο” κρυμμένος πίσω από το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης.
Υπάρχει διαφορά μεταξύ ελευθερίας και ασυδοσίας. Όποιος δεν την καταλαβαίνει να πάει να τη μάθει.
Αντιγράφουμε την είδηση από το TVXS:
Εκλεκτά μεζεδάκια τάισε τους καλεσμένους του σε εκδρομή που διοργάνωσε στη… Μακρόνησο το αθηναϊκό βιβλιοπωλείο Free Thinking Zone. Το πακέτο με το φαγητό – που ετοίμασε γνωστό ξενοδοχείο της Κηφισιάς – όμως, συνοδευόταν από κάρτα υπό τον τίτλο «Μενού εξορίστου». Κι αυτό έπρεπε να περιλαμβάνει – κατά τη γνώμη του βιβλιοπωλείου – κρέας, ψάρι και μαρμελάδα. Όλα αυτά έγιναν στο νησί των βασανιστηρίων, στην μαρτυρική Μακρόνησο. Οι αντιδράσεις παραπάνω από σφοδρές. Οργισμένες.
Η απίστευτη πρωτοβουλία του βιβλιοπωλείου ελήφθη με αφορμή την παρουσίαση ενός βιβλίου και όπως ενημέρωνε το ίδιο το Free Thinking Zone στη σελίδα του στο Facebook η εκδρομή θα ήταν «μια συγκλονιστική εμπειρία ενάντια στη συλλογική λήθη του διχασμού που κάθε νεοέλληνας πρέπει να ζήσει για να ξέρει».
Μόνο που αυτοί που έζησαν την «συγκλονιστική εμπειρία» της εκδρομής μάλλον απέτυχαν να μάθουν κάτι. Γιατί όσοι την έζησαν πραγματικά τη θυμούνται κάπως έτσι:
«Αισθανόσουνα εκεί ότι είσαι τίποτα. Ήσουν μόνος σε μια ερημιά, σε ένα βράχο επάνω, στην ερημιά, ήταν σκηνές πολλές αλλά δεν τις έβλεπες και ήταν μακριά η μια με την άλλη. Ήσουν τελείως μόνος. Και ξαφνικά, καθώς κοιμόσουνα, έβλεπες φλόγες, είχανε πετρέλαιο και βάζανε φωτιά στην σκηνή, εκεί που κοιμόσουν» Μίκης Θεοδωράκης
Στη συνέχεια το βιβλιοπωλείο ανέβασε στο facebook μια σειρά από φωτογραφίες από την εκδρομή που διοργάνωσε στη Μακρόνησο. Κυριαρχεί φυσικά αυτή με το «gourmet menu» των εξορίστων. Και πέρασε στις ευχαριστίες:
«Ευχαριστούμε το Amaryllis Kifissia για το “προσαρμοσμένο” στις συνθήκες μενού και για την έρευνα του μενού της εξορίας. Ευχαριστούμε το Travel and do για την εξαιρετική διοργάνωση. Ευχαριστούμε όλους εσάς για τα 16 χλμ πεζοπορίας κάτω από τον ήλιο, την υπομονή σας, την επιμονή σας στην αλήθεια και τη γνώση».
Στις οργισμένες αντιδράσεις που ξέσπασαν το Free Thinking Zone απάντησε: «Ο καθένας έχει το δικαίωμα να έχει τη δική του άποψη, αρκεί να συμφωνεί με τη δική μου» Η Δίκη, Φράντς Κάφκα. (σ.σ. Η φράση που αποδίδεται στον Κάφκα δεν υφίσταται καν).
Προφανώς το Free Thinking Zone διαμόρφωσε τη δική του άποψη ξεχνώντας την ιστορία.
Μερικά από τα σχόλια των χρηστών του facebook κάτω από το «μενού εξορίας»
Χριστίνα κοίτα ρε συ τι ωραία που περνούσε ο παππούς μας στην εξορία κι αυτός ο αχάριστος αποφάσισε να δραπετεύσει από κει κολυμπώντας… ντροπή του… Τι να πω; Μεγάλη «πετυχεσιά» το event σας… Ξερνάω…
Λέτε λοιπόν ότι είναι θέμα ΑΠΟΨΗΣ ότι η Μακρόνησος δεν ήταν ριζόρτ που σέρβιρε κρέας δυο φορές τη βδομάδα και ψάρι άλλες δύο από κέιτερινγκ της Κηφισσιάς. ΑΠΟΨΗ ότι βασανίστηκαν άνθρωποι εκεί χωρίς κανένα διχασμό, υπήρχαν νικητές και ηττημένοι και οι πρώτοι επεδίωξαν την φυσική και πνευματική εξόντωση των δεύτερων. (…) Το θέμα της άποψης μπορεί να τεθεί μόνο υπό ένα πρίσμα στη θλιβερή ανάρτηση σας: πράγματι κάποιοι βασανίστηκαν και πέθαναν στην Μακρόνησο για τις απόψεις τους. Τα υπόλοιπα ΔΕΝ είναι αποψη.
Έχει και φιόγκο με κόκκινη κορδέλα και το λογότυπο της εταιρείας κέτερινγκ. Θα μετρήσω μέχρι το δέκα για να μην ξεφύγω…
Μοίρασαν γεύματα εξορίστων της Μακρονήσου, με φιογκάκια σε εστέτ νοτιοβαλκάνιους. Να φανταστώ, ότι στο Άουσβιτς, θα έβγαζαν σέλφι σαν τον Καιάδα μπροστά στα κρεματόρια, έτσι;
Τα όρια του φιλελευθερισμού: «Μενού Εξορίας».
Ναι, το είδαμε και αυτό. Να πούμε με το καλό και ένα γεύμα a la άλλων στρατοπέδων συγκέντρωσης ή θα θεωρηθεί ανώριμη κριτική της «ελεύθερης, καινοτόμου σκέψεως»;
Να σας εξηγησω λιγο τι βλεπετε και στη φωτογραφια. Ειναι ενα lunch box, φτιαγμενο απο ξενοδοχειο της Κηφισιας, εμπνευσμενο απο το μενου (λολ) που ετρωγαν οι βασανισμενοι στην Μακρονησο. Υπηρξε μερος υπηρεσιων που ελαβαν καποιοι σε εκδρομη που διοργανωσε το Free Thinking Zone στην μαρτυρικη Μακρονησο, για να βοηθησει ενα ματσο ανοητους να καταλαβουν τι σημαινει διχασμος. Μονο που, ανοητοι, στην Μακρονησο δεν υπηρξε διχασμος. Υπηρξαν βασανιστες και βασανιζομενοι, θυτες και θυματα. Υπαρχει ενα οριο στο τι προτιθεμαι να ανεχτω στα πλαισια της κοινωνικης ειρηνης, και οι ανθρωποι πισω απο την γελοια αυτη εκδρομη το ξεπερασαν. Υπαρχει οριο κυριοι στον αναθεωρητισμο!!!
Κρίμα που δεν ζει ο παππούς μου, θα πήγαινα και θα του έλεγα «παππού πήγα εκδρομή στη Μακρόνησο, σου έφερα και το καρτελάκι με την ρετρό κορδέλα να αναπολήσεις το μενού». Εμετός.