Μια παράσταση που συνδυάζει πρόζα με τραγούδια και μουσική είναι πάντα ενδιαφέρουσα. Πόσο μάλλον όταν παρουσιάζονται οι ζωές σημαντικών Ελληνίδων που διέπρεψαν στο τραγούδι, σημαδεύοντας η κάθε μια την εποχή της.
Η Κατερίνα Γκατζόγια υποδύεται αυτές τις ιδιαίτερες, πληθωρικές προσωπικότητες και αποδεικνύει για άλλη μια φορά το ταλέντο της. Αστή που παρατά τα πάντα για το όνειρο της, μποέμ που βλέπει τον κόσμο κάπως διαφορετικά, βασανισμένη – σε μια σπαρακτική ερμηνεία – αποφασισμένη να κατακτήσει τα θέλω της. Θα καταλάβετε τι εννοώ όταν την δείτε.
Τα τραγούδια της παράστασης, είναι διαλεγμένα ένα – ένα κι αντιπροσωπεύουν όχι μόνο τις ηρωίδες του έργου, αλλά τόσο την εποχή που πρωτοακούστηκαν, όσο και τις δεκαετίες που ακούγονται ακόμη.
Θεωρώ την σκηνοθεσία της Μαρίας Κατσιώνη απόλυτα ταιριαστή με το concept, αισθαντική, ανάλαφρη και συγκινητική, ανάλογα με τις ανάγκες του κειμένου. Η επιλογή των τραγουδιών όχι μόνο συνόδευαν τη δράση, αλλά λειτούργησαν ως συνδετικός κρίκος του τότε με το τώρα, αλλά και μεταξύ των θεατών. Στην αρχή ‘κρατηθήκαμε’, ως σωστοί ενήλικοι που παρακολουθούν μια παράσταση, προς το τέλος όμως, γίναμε όλοι μια παρέα που τραγουδούσε αγαπημένους στίχους, κάπως σαν να μοιραζόμασταν τις αναμνήσεις, τις ζωές μας. Υπέροχες στιγμές.
Μπορείτε να απολαύσετε ‘Δυο σταγόνες κονιάκ’ για άλλες δυο παραστάσεις. Ελπίζω να το κάνετε.
Πληροφορίες για την παράσταση εδώ