Της Άννας Παχή
Η Έλενα και η Μαρία συναντώνται στη «Μήδεια» του Δημήτρη Ζουγκού, σε σκηνοθεσία Αυγουστίνου Ρεμούνδου, στο θέατρο «Αγγέλων Βήμα». Παράσταση στο πλαίσιο του φεστιβάλ διαρκείας Ελληνικού θεατρικού έργου του 21ου αιώνα, υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση της Λίας Βιτάλη. Με αφορμή την παράταση των παραστάσεων, μιλούν στο iART για τους ρόλους τους και τη «Μήδεια» διαμέσου των αιώνων.
Πόσον καιρό ασχολείστε με το θέατρο;
Έλενα: Τελείωσα τη Σχολή Θεοδοσιάδη το 1996. Εργάστηκα για ένα χρόνο στο ΔΗΠΕΘΕ Λάρισας, σε κλασικά έργα και ύστερα δούλεψα με διάφορες θεατρικές ομάδες. Ασχολήθηκα με το χοροθέατρο, την τηλεόραση, συνεργάστηκα με το Γιάννη Κακλέα. Από το 2009 μέχρι το 2013 ήμουν στο καλλιτεχνικό δίκτυο «Κινητήρας». Τα δυο τελευταία χρόνια δουλεύω με τον Αυγουστίνο Ρεμούνδο και φέτος συνεργάζομαι με την καλή μου φίλη Μαρία Καραβασίλη.
Μαρία: Τελείωσα τη σχολή Πειραϊκού Συνδέσμου το 2012 κι έκτοτε έχω δουλέψει στο θέατρο Vault ως βοηθός σκηνοθέτη σε δυο παραστάσεις και σε άλλη μια όπου χόρευα φλαμένγκο, στο ίδιο θέατρο. Στη «Μήδεια» εμφανίζομαι για πρώτη φορά πάνω στη σκηνή και είμαι ευτυχισμένη που συνυπάρχω με την Έλενα Τυρέα.
Μιλήστε μας για τους ρόλους σας.
Έλενα: Είμαι η Μήδεια του Ευριπίδη και του Ζουγκού, οι οποίες εναλλάσσονται. Ξεκινά εκείνη του Ζουγκού, κατόπιν έρχεται η ευριπίδεια και κάποια στιγμή οι δυο γυναίκες ταυτίζονται. Τα ηνία παίρνει η σύγχρονη Μήδεια, προκειμένου να ολοκληρωθεί η ιστορία, στο σήμερα πια. Είναι υπέροχος ρόλος.
Η Μαρία κάνει κάτι πολύ δύσκολο. Ο ηθοποιός μιλάει βάσει κειμένου κι έχει κάπου να πατήσει. Η Μαρία ως Χορός καλείται να είναι παρούσα σε όλη τη διάρκεια της παράστασης, παρόλο που τα λόγια της είναι λιγότερα. Το καταφέρνει με λόγο και χορό, κάτι που, επαναλαμβάνω, είναι τρομερά δύσκολο. Το περιέγραψε πολύ ωραία μια θεατής, στη Μαρία βλέπουν αυτά που εγώ περιγράφω.
Μαρία: Ευχαριστώ πάρα πολύ. Στην αρχική – ας πούμε – έκδοση δεν υπάρχει το φλαμένγκο. Ο σκηνοθέτης είχε συγκεκριμένο μοτίβο στο μυαλό του, ήθελε να ενώσει Ανατολή και Δύση. Το φλαμένγκο σα χορός είναι γήινος, έχει μια μυστηριακή τελετουργία κι αυτά τα δύο είναι πράγματα που διαθέτει και η Μήδεια. Θεώρησε ότι χρησιμοποιώντας τον, εντείνει το ρόλο της. Η Έλενα με βοήθησε πολύ όπως πολύ με βοήθησε και ο Αυγουστίνος με τις οδηγίες του, την υπομονή του (γιατί δεν είμαι και πολύ εύκολος άνθρωπος) αλλά και το γεγονός ότι η συμπαίκτριά μου εκτός από εξαιρετική συνάδερφος είναι και φίλη. Η Έλενα είναι πρότυπο για μένα, τη θαυμάζω και την αγαπώ.
Έχοντας δει την παράσταση μπορώ να πω πως και οι δυο ρόλοι είναι ιδιαίτερα έντονοι και σωματικά και ψυχολογικά.
Έλενα: Δεν υπήρχε άλλος δρόμος, δε μπορούσε να γίνει καμία έκπτωση προκειμένου να βγει το αποτέλεσμα που θέλαμε. Το κείμενο είναι τόσο δυνατό, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να έχεις τις κεραίες και τον εαυτό σου ανοιχτά, να αφεθείς στο ρυθμό και στον παλμό του, μετά σε οδηγούν οι λέξεις. Η μαγεία στη δουλειά του Αυγουστίνου είναι ότι σε πάει σιγά – σιγά στο σωστό τρόπο, χωρίς φωνές, ήρεμα. Ξέρει τι θέλει από σένα και γνωρίζει και τη διαδρομή που πρέπει να ακολουθήσεις για να φτάσεις στο στόχο. Αυτό είναι και δύσκολο και δυσεύρετο.
Μαρία: Ο Αυγουστίνος είναι άνθρωπος με όραμα. Ήξερε ακριβώς τι θέλει να κάνει κι αυτό διευκόλυνε πολύ τη δουλειά μας.
Η Μήδεια πέρασε όσα πέρασε στα χρόνια του Ευριπίδη. Πέρασε όσα πέρασε στα χρόνια του Ζουγκού. Πόσο ανταποκρίνονται όλα αυτά σε ότι περνούν οι γυναίκες σήμερα;
Έλενα: Δυστυχώς το έργο είναι πολύ επίκαιρο, τραγικά επίκαιρο. Γυναίκες αναγκάζονται να ζουν σε αυτόν τον κόσμο με το κορμί πλήρως καλυμμένο. Πάρα πολλές βιώνουν ενδοοικογενειακή βία, σωματική και ψυχολογική. Η γυναίκα δεν είναι ισότιμη με τον άνδρα. Είναι συγκλονιστικό το γεγονός πως τα θέματα που θίγει ο Ευριπίδης τόσα χρόνια πριν, για την αγάπη, τον έρωτα, το μίσος, την εκδίκηση, όλα αυτά είναι και απόλυτα σημερινά. Δεν υπάρχει κάτι που να θίγουν ο Ευριπίδης και ο Ζουγκός που να μην υπάρχει στην καθημερινότητά μας.
Πως βιώνετε όλα αυτά που συμβαίνουν στη σκηνή;
Μαρία: Είναι φορές που αισθάνομαι λίγο ενοχικά. Συνήθως, οι περισσότεροι άνθρωποι απλώς παρατηρούν, κρατούν απόσταση από αυτά που συμβαίνουν και δεν παίρνουν θέση ουσιαστική. Αυτό κάνει κι ο ρόλος μου. Παρατηρεί, συνειδητοποιεί μια αλήθεια ευρύτερη, αλλά ως εκεί. Συχνά σκέφτομαι τι θα μπορούσα να κάνω εγώ σαν άνθρωπος για να αλλάξει μια κατάσταση, οποιαδήποτε ρατσιστική κατάσταση.
Έλενα: Διαβάζοντας το έργο, αποστηθίζοντάς το, υπήρξαν φορές που το ένιωθα αβάσταχτο. Σταματούσα σε ένα σημείο κι αναγκαζόμουν να αποστασιοποιηθώ πλήρως για να μπορέσω να ξαναμπώ στο ρόλο. Πέρασα από διάφορα στάδια. Την πρώτη φορά που διάβασα το κείμενο συγκλονίστηκα κι αυτό νομίζω πως παθαίνουν συχνά και οι θεατές. Η πορεία και μόνο ήταν ένα συγκλονιστικό ταξίδι κι αυτό που με βοήθησε ώστε να μπορέσω να πάω παρακάτω, ένιωσα ότι είχα χρέος να μιλήσω για όλα αυτά, να γίνω η φωνή πολλών δυστυχώς, γυναικών του σήμερα. Σε κάθε παράσταση νιώθω υποχρεωμένη να τα επικοινωνήσω και να τα μεταδώσω.
Πως αντιδρούν οι θεατές;
Έλενα: Συγκινούνται. Στο τέλος της παράστασης γίνονται μια αγκαλιά, έχω δει βουρκωμένα μάτια, έχω ακούσει αναφιλητά και όσο είμαι πάνω στη σκηνή και μετά. Ένα πράγμα που μας λένε και το θεωρώ κέρδος, είναι πως θέλουν να ξαναδιαβάσουν τη Μήδεια.
Γιατί αυτοί που μπορούν, σπρώχνουν τους άλλους στα άκρα;
Μαρία: Λόγω άγνοιας, υποθέτω. Αρνούνται να σκεφτούν πως όλοι οι άνθρωποι έχουν όρια και κάποια στιγμή αυτά τα όρια θα ξεπεραστούν.
Για τη Μήδεια, υπάρχει μια στιγμή που την ωθεί στο δρόμο χωρίς επιστροφή. Πόσο εύκολο είναι να συμβεί αυτό στον οποιονδήποτε;
Έλενα: Όταν ένας άνθρωπος βασανίζεται, εξευτελίζεται και χάνει κάθε αξιοπρέπεια, τότε σίγουρα θα έρθει η στιγμή που θα σηκώσει το κεφάλι του και με όση δύναμη του απομένει θα παλέψει για να τα πάρει πίσω όλα αυτά, με όποιο κόστος.
Μαρία: Η Μήδεια βιώνει κάτι ακραίο με συνέπεια να αντιδρά ακραία. Φαντάζομαι ότι η στιγμή που φέρνει έναν άνθρωπο στον δρόμο χωρίς επιστροφή, είναι αυτή που συγκρούεται η λογική με το παράλογο και που δεν έχει κάτι άλλο να χάσει στο παιχνίδι της ζωής. Όταν έχει χάσει τα πάντα, ακόμα και τον ίδιο του τον εαυτό, κάτι δύσκολο σε νορμάλ πλαίσια αλλά εύκολο σε συνθήκες όπως αυτές που βιώνει η Μήδεια. Άλλωστε είμαστε εν δυνάμει τα πάντα.
Η παράσταση αρέσει στο κοινό, για αυτό παρατείνεται. Που θεωρείτε πως οφείλεται αυτό;
Μαρία: Είναι απλό. Ένα εξαιρετικό κείμενο συνάντησε έναν υπέροχο σκηνοθέτη με όραμα και γνώσεις, που ήξερε πώς να καθοδηγήσει τις ηθοποιούς του. Μία συγκλονιστική Έλενα Τυρέα! Το είδες και ξέρεις. Όλο αυτό «ντύθηκε» απλά, με νόημα και κατά την γνώμη μου μαγικά, από τα σκηνικά και τα κοστούμια της Τόνιας Αβδελοπούλου και «φωτίστηκε» ακόμα περισσότερο από την υπέροχη δουλειά του Βαγγέλη Μούντριχα. Πολύτιμη βοήθεια η Νίνα Ντούνη, βοηθός του Αυγουστίνου και φυσικά η Νικολέτα Γιαννούλη, που απαθανάτισε αυτές τις στιγμές. Είμαστε ομάδα με την ουσιαστική έννοια της λέξης και αυτό νομίζω είναι το κλειδί για την επιτυχία γενικά, πολύ περισσότερο τώρα, στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να ευχαριστήσω έναν μέλος της ομάδας μας που έχει ιδιαίτερη σημασία για μένα, τη θαυμάζω απεριόριστα για το ήθος και το ταλέντο της! την δασκάλα μου του φλαμένγκο και φίλη, Ηλέκτρα Χρυσάνθου που επιμελήθηκε τα στοιχεία φλαμένκο της παράστασης. Την ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για την πολύτιμη συμβολή της.
Έλενα: Είναι μια νέα πρόταση. Από τη μια έχουμε ένα εξαιρετικό σύγχρονο κείμενο, γραμμένο σε τροχαϊκό μέτρο (και αυτό από μόνο του το κάνει πολύ ενδιαφέρον) το οποίο καταφέρνει να εξελίξει με αριστοτεχνικό τρόπο το μύθο της Μήδειας του Ευρυπίδη και να τη φέρει στο σήμερα. Και από την άλλη, μια σκηνοθεσία που παντρεύει την αρχαία τραγωδία με το σύγχρονο θέατρο.
Σε ποιά είδη θα θέλατε να δοκιμαστείτε στο μέλλον;
Μαρία: Στην κωμωδία.
Έλενα: Ονειρεύομαι και αναζητώ συνεργασίες , κείμενα, ρόλους κι ανθρώπους που θα με πάνε ένα βήμα παραπέρα. Που έχουν όραμα, αγαπούν με πάθος τη δουλειά τους και δεν σταματούν, παρά τις αντιξοότητες, να ονειρεύονται.
Τα μελλοντικά σας σχέδια;
Μαρία: Δεν υπάρχουν προς το παρόν, είμαι πολύ μέσα στη «Μήδεια» ακόμα.
Έλενα: Θέλουμε η Μήδεια να ταξιδέψει. Έχουμε κάνει ήδη κάποιες κινήσεις για παιχτεί η παράστασή μας σε φεστιβάλ στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Την Πέμπτη, 19 Μαΐου θα είμαστε στη Λάρισα, στο πλαίσιο του φεστιβάλ «Θεατρική άνοιξη 2016».
Ποιο είναι το αγαπημένο σας γλυκό;
Μαρία: Καταΐφι. Προφιτερόλ. Γλυκά του κουταλιού, γλυκά ταψιού. Όλα τα γλυκά.
Έλενα: Μέλι, σε οποιαδήποτε μορφή του.
Η παράσταση «Μήδεια» θα παίζεται στο «Αγγέλων Βήμα» μέχρι τις 31 Μαΐου.
Ταυτότητα Παράστασης:
Κείμενο: Δημήτρης Ζουγκός
Σκηνοθεσία: Αυγουστίνος Ρεμούνδος
Κοστούμια – Σκηνικά: Τόνια Αβδελοπούλου
Σχεδιασμός φωτισμού: Βαγγέλης Μούντριχας
Διδασκαλία χορογραφίας Φλαμένγκο: Ηλέκτρα Χρυσάνθου
Βοηθός σκηνοθέτη: Νίνα Ντούνη
Φωτογραφίες: Νικολέτα Γιαννούλη
Video- Trailer: Νικήτας Χάσκας
Αφίσα: Αλέξανδρος Βενιέρης
Ερμηνεύουν: Έλενα Τυρέα (Μήδεια), Μαρία Καραβασίλη (Χορός)
Στοιχεία Παράτασης:
Νέα έναρξη: Δευτέρα 9 Μαΐου 2016
Ημέρες και Ώρες παράστασης: Δευτέρα και Τρίτη στις 21.30
Παραστάσεις έως 31 Μαΐου 2016
Αγγέλων Βήμα, Σατωβριάνδου 36, Ομόνοια
Δείτε την κριτική της παράστασης εδώ
Διαβάστε τη συνέντευξη του σκηνοθέτη Αυγουστίνου Ρεμούνδου εδώ