Της Πέννυς Κροντηρά
Η μουσική της σε ξεσηκώνει και σε «ταρακουνά» βγάζοντας τα συναισθήματά σου στην επιφάνεια. Είναι ροκ και μας αρέσει. Η Ευρυδίκη όλα αυτά τα χρόνια συνεχίζει να παραμένει στο φως ερχόμενη κάθε φορά να ταράξει το χώρο της μουσικής με νέες επιτυχίες. Στις 17 Απριλίου θα μπορέσουμε να την απολαύσουμε σε ένα δυνατό λάιβ στην Αρχιτεκτονική. Ακολουθεί η καινούργια παράσταση που ετοιμάζει με τον Δημήτρη Μαλισσόβα με τίτλο ON MY OWN και το καινούργιο άλμπουμ που θα είναι έτοιμο πολύ σύντομα και θα κυκλοφορήσει από την 14music.
Πως εκφράζεσαι μέσα από τη μουσική;
Ερμηνεύοντας την αλήθεια μου. Ό,τι αισθάνομαι κάθε στιγμή, ό,τι με κάνει να χαμογελώ, να αγαπώ, να θυμώνω, να αγωνιώ, να πονώ, ό,τι με ξεσηκώνει και με προβληματίζει, βρίσκω τον τρόπο να το εκφράζω στη σκηνή μέσα από λόγια και μελωδίες και αυτό είναι μαγικό και λυτρωτικό.
Τι νιώθεις στη σκηνή;
Ολοκλήρωση. Γίνομαι αυτή που ονειρεύομαι, αυτή που θαυμάζω και αγαπώ. Γιατί ένα μεγάλο κομμάτι μου ζει μόνο μέσα από τα τραγούδια μου και αν δεν το εκφράζω στη σκηνή νιώθω μισή.
Πως επιλέγεις τα κομμάτια που θα τραγουδήσεις; Τι προσέχεις;
Να μιλάνε στην καρδιά μου. Να μου προκαλούν έντονα συναισθήματα.
Τι είναι ροκ για σένα;
Να τολμάς, να μη φοβάσαι, να αντιστέκεσαι, να επαναστατείς, να αγαπάς, να μη σε νοιάζει τί θα πουν οι άλλοι και να ακολουθείς το δρόμο της καρδιάς σου.
Ποια η φιλοσοφία σου για τη ζωή;
Η ζωή είναι μικρή, πολλές φορές άδικη, αλλά εμείς πρέπει να την παίρνουμε στα χέρια μας και να ζούμε την κάθε στιγμή σαν να ‘ναι η τελευταία.
Τι να περιμένουμε από την εμφάνισή σου στην Αρχιτεκτονική;
Θα παρουσιάσω για πρώτη φορά ζωντανά το καινούργιο μου τραγούδι «Πάγος» σε στίχους της Σάννυ Μπαλτζή και μουσική του Bob Κατσιώνη, με τον οποίο θα συνυπάρξουμε για πρώτη φορά επίσης επί σκηνής και με αφορμή τον «Πάγο» θα παίξουμε κι άλλα αγαπημένα μας τραγούδια παρέα. Δε θα λείψουν παλιότερα μου τραγούδια που ξέρω ότι αγαπά πολύ ο κόσμος, καθώς επίσης και διασκευές, ελληνικά και ξένα τραγούδια, όλα δοσμένα με μία πιο ροκ προσέγγιση μέσα από την αισθητική των Victory in Rio. Είναι ένα καινούργιο γκρουπ στο χώρο μας, που κυκλοφορεί σύντομα την πρώτη δισκογραφική του δουλειά και που σε κάθε live τους χαρακτηριστική είναι η ενέργεια και η δύναμη που βγαίνει μέσα από τις ροκ κυρίως διασκευές τους. Το ζητούμενο είναι πάντα το συναίσθημα και είναι αυτό που μας φέρνει τόσο κοντά κάθε φορά με τους θεατές οι οποίοι είναι και οι αποδέκτες αυτού που εμείς προσπαθούμε να πετύχουμε μέσα από τη μουσική μας.
Πες μας λίγα λόγια για το νέο κομμάτι «Πάγος» που ερμηνεύεις;
Είναι μία δυναμική ροκ μπαλάντα, με ευαισθησία στη μελωδία, ξεσπάσματα στην ενορχήστρωση και αλήθεια στο στίχο. Ήταν η πρώτη μελωδία που άκουσα από τον Bob και αμέσως σκέφτηκα την Σάννυ, γιατί πιστεύω ότι αυτή η σκοτεινή πλευρά του κομματιού της ταιριάζει απόλυτα. Και είχα δίκιο. Γράφτηκε έτσι ένα τραγούδι που με εκφράζει και με συγκινεί. Λες και ο Bob και η Σάννυ ήξεραν ακριβώς πώς αισθάνομαι και τί θα ήθελα να τραγουδήσω.
«Το κορίτσι που ήμουν δεν υπάρχει» ισχύει;
Το κορίτσι έγινε γυναίκα, μητέρα, ωρίμασε, δυνάμωσε, έμαθε να αντιστέκεται, να αναγνωρίζει τα λάθη του, να κοιτάζει τους ανθρώπους στα μάτια προσπαθώντας να τους βλέπει πάντα με αγάπη. Σίγουρα δεν είμαι το ίδιο κορίτσι, αλλά πολλές φορές το συναντώ σε στιγμές μου και προσπαθώ να είμαι πιστή στις υποσχέσεις που του έδωσα.
«Ότι από τη φωτιά πιο πολύ μερικές φορές ο πάγος καίει». Τι σημαίνει για εσένα αυτός ο στίχος;
Αυτό ακριβώς που λέει και που είναι τόσο αληθινό. Πόσες φορές έχει τύχει να κρατήσουμε πάγο ή χιόνι στα χέρια μας και να νιώθουμε ότι μας καίει; Μεταφορικά αυτό λέει και το τραγούδι. Μέσα από χτυπήματα και μαχαιριές μαθαίνεις να γίνεσαι σκληρός και αυτό, το να μη σε ακουμπά ή πονά τίποτα, είναι αυτό που ο άλλος δε μπορεί να αντέξει.
Στο σπίτι σου τι μουσική ακούς;
Ανάλογα τη διάθεση. Αυτή την περίοδο ας πούμε ακούω πολύ 60΄ς και 70’ς ποπ και ροκ.
Θα πήγαινες ξανά στην Eurovision;
Όχι.
Ποιες οι απολαύσεις στην καθημερινότητά σου;
Ο πρωινός καφές στο μπαλκόνι του σπιτιού μου, ειδικά τώρα την Άνοιξη με τον ήλιο και τα λουλούδια… Να μαγειρεύω για την οικογένεια μου και να τρώμε παρέα… Και μουσική… Να ακούω μουσική ώστε να μπορώ να ταξιδεύω στα όνειρα μου.
Έχεις φόβους και ποιοι είναι αυτοί;
Δε θα έλεγα ότι έχω φόβους. Ανησυχίες περισσότερο και αγωνίες για το αύριο.
Πως βλέπεις τις σχέσεις των ανθρώπων σήμερα;
Είμαστε αρκετά αποξενωμένοι. Οι καταστάσεις και η δύσκολη καθημερινότητα με τον αγώνα που κάνουμε για επιβίωση μας απομακρύνουν από τον συνάνθρωπο μας και πολλές φορές χάνουμε αξίες και ιδανικά. Χαίρομαι που βλέπω τουλάχιστον ότι στην ελληνική κοινωνία υπάρχει ακόμα ζωντανή η οικογένεια.
Ένα μήνυμα για τους αναγνώστες του iART.
Ένα χαμόγελο τη μέρα τον γιατρό τον κάνει πέρα. :‐)