Της Πέννυς Κροντηρά
Για την ταλαντούχα ηθοποιό Στέλλα Κωστοπούλου η υποκριτική τέχνη δεν ήταν απλώς όνειρο ζωής αλλά διακαής πόθος και στόχος με καταστρωμένο σχέδιο από την εφηβική της ηλικία. Με επιβλητικό παρουσιαστικό που φέρει κάτι το δωρικό και σου θυμίζει αρχαία ιέρεια δεν μπορούσε παρά να μην κλέψει τις εντυπώσεις μέσα από το “Μπρούσκο” όπου συμμετείχε το τελευταίο χρονικό διάστημα.
Αληθεύει ότι 16 χρονών αποφάσισες να γραφτείς σε δραματική σχολή; Πως δέχτηκαν οι γονείς σου αυτή σου την απόφαση;
Για την ακρίβεια δεν γράφτηκα σε δραματική σχολή τότε, ήθελα να γραφτώ, αλλά επενέβησαν φυσικά οι γονείς μου και… με έφεραν στον ίσιο δρόμο! Παρακολουθούσα μαθήματα υποκριτικής από το γυμνάσιο, αλλά σε δραματική τελικά πήγα αφού αποφοίτησα και από το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Σε τι σε εξέλιξε ως άνθρωπο η υποκριτική;
Το πιο σπουδαίο που μου έχει προσφέρει σε ανθρώπινο επίπεδο η υποκριτική είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζω τους ανθρώπους. Όταν πρόκειται να υποδυθείς έναν χαρακτήρα προσπαθείς να αντιληφθείς τον τρόπο σκέψης του, τα κίνητρά του, το λόγο που λειτουργεί με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Στην υποκριτική δεν υπάρχει καλό και κακό, τα πάντα είναι σχετικά. Έτσι μαθαίνεις να δικαιολογείς τους ανθρώπους, να μην τους κρίνεις, να δείχνεις μεγαλύτερη κατανόηση. Αυτή είναι και η βασική αρχή που προσπαθώ να περάσω και στους συμμετέχοντες όταν διδάσκω σε ομάδες.
Θα μπορούσες να παρατήσεις ποτέ το χώρο λόγω της ανασφάλειας που τον συνοδεύει;
Δεν είναι δυνατόν να παρατήσω αυτή τη δουλειά, γιατί για μένα είναι τρόπος ζωής, τα πάντα περιστρέφονται γύρω από αυτή τη δουλειά και τις απαιτήσεις της. Θα έπρεπε να αναθεωρήσω ολόκληρη τη ζωή μου για να αποχωριστώ την υποκριτική. Πάντα θα ασχολούμαι με αυτή, επαγγελματικά ή μη.
Ονειρικός ρόλος;
Κλυταιμνήστρα και Κασσάνδρα. Θα μπορούσα να σου πω και δεκάδες άλλους από το αρχαίο και κλασικό θέατρο που είναι οι μεγάλες μου αγάπες.
Θα έφευγες στο εξωτερικό όπως άλλοι συνάδελφοί σου;
Φυσικά. Είμαι πολύ δεκτική στις αλλαγές, ούτως ή άλλως, και θα το έκανα με την πρώτη ευκαιρία.
Θέατρο ή τηλεόραση; Υφίσταται για εσένα διαχωρισμός;
Σαφώς είναι δύο πολύ διαφορετικά είδη, τόσο στον τρόπο που τα προσλαμβάνει το κοινό, όσο και σε σχέση με όσα προσφέρουν στον ηθοποιό και σε όσα απαιτούν από αυτόν. Συνεπώς είναι πολύ διαφορετικοί οι λόγοι που επιλέγεις να κάνεις το καθένα, δε νομίζω ότι μπορώ να επιλέξω.
Πώς είναι να βρίσκεσαι στην οικογένεια του “Μπρούσκο”;
Το ερώτημα είναι πώς μπορείς να φύγεις από μια τέτοια οικογένεια! Πρόκειται για μια πολύ δεμένη παρέα μεταξύ συνεργείου και ηθοποιών, πράγμα που δε βρίσκεις εύκολα στη δουλειά μας – στο “Μπρούσκο” τρώμε όλοι μαζί, διασκεδάζουμε μαζί, ταξιδεύουμε μαζί… Ακόμα και στις δύσκολες στιγμές υπάρχει κατανόηση και οι διαφορές λύνονται όμορφα. Προσωπικά έχω περάσει υπέροχα ως μέλος αυτής της ομάδας και θα μου λείψει πάρα πολύ. Πολύ σωστά μάλιστα χρησιμοποιείς τη λέξη “οικογένεια”, γιατί ειδικά εμείς που μέναμε μόνιμα στην Κύπρο για τα γυρίσματα είχαμε ακριβώς αυτό το αγκάλιασμα, αυτή την ασφάλεια της οικογένειας από το “Μπρούσκο”.
Η Ελένη Βαΐτσου σε προκάλεσε στο #mprousko_interview_challenge να μας πεις ποιο είναι το πραγματικό σου ταλέντο και τί είδους σόου έδινες στα γυρίσματα. Με την σειρά σου ποιον προκαλείς να μας πει τι;
Η αλήθεια είναι ότι έχω πολλά κρυφά ταλέντα που χτίζουν το μύθο μου ως… σούργελου! (γέλια) Ένα από αυτά είναι να κάνω αλλοπρόσαλλα χορευτικά σε εντελώς άκυρες στιγμές! Αλλά το μεγάλο σόου μου είναι το τελεμάρκετινγκ! Όσο περιμένουμε να στηθεί μια σκηνή ή και μετά το τέλος της, απλά ξεκινάω να “πουλάω” πράγματα με κοινό και “αγοραστές” όσους βρίσκονται στο γύρισμα! Έχω “πουλήσει” από αναψυκτικά, φαγητά, τις καρέκλες στο καφενείο Κωνσταντίνας, τις κάμερες, μέχρι έναν από τους βοηθούς μας σε πακέτο προσφοράς με τη Στέφανη Χαραλάμπους -την Αλίκη! (γέλια). Με τη σειρά μου κι εγώ προκαλώ τον Νίκο Βερλέκη να σας αποκαλύψει τι συμβαίνει μέσα στο αυτοκίνητο κατά τις μετακινήσεις μας από τον ένα χώρο γυρίσματος στον άλλο!
Στο σίριαλ φαίνεται ότι έφυγες για Αμερική. Έτσι ολοκληρώνεται η παρουσία σου ή θα σε δούμε να επιστρέφεις;
Δεν έχει γίνει καμία συζήτηση με την παραγωγή σχετικά με την επιστροφή της Λουκίας, άρα απ’ ότι φαίνεται αυτό το κορίτσι ερωτεύτηκε σφόδρα και δε νομίζω να γυρίσει άμεσα από την Αμερική!
Ποια τα επαγγελματικά σου σχέδια;
Προς το παρόν ετοιμάζουμε το Καλοκαιρινό Εργαστήρι για παιδιά και εφήβους στη Δραματική Σχολή “Μέλισσα” της Έλντας Πανοπούλου, στο οποίο θα διδάσκω και παράλληλα οργανώνω μία θεατρική παράσταση για το χειμώνα. Τηλεοπτικά βρίσκομαι ακόμα σε συζητήσεις.
Ποια τα όνειρα και οι στόχοι σου;
Τα όνειρά μου είναι όσο τρελά μπορεί -ή δε μπορεί!- να φανταστεί άνθρωπος και περιλαμβάνουν σπουδαίους ρόλους, Επίδαυρο, εξωτερικό, Όσκαρ, μεγάλες παραγωγές, μιούζικαλ και… πρόσθεσε άφοβα ό,τι θες! Και στόχος μου φυσικά είναι να πραγματοποιήσω αυτά τα όνειρα!
Πόσο επηρεάζει το συναίσθημα τη ζωή σου; Τι θα έκανες για έναν έρωτα;
Θα έλεγα ότι είμαι περισσότερο λογική παρά συναισθηματική. Με το συναίσθημα λειτουργώ όταν ερωτεύομαι, γι’ αυτό και… αποφεύγω να ερωτεύομαι! Γιατί δυστυχώς όταν ερωτεύομαι φτάνω στα άκρα, κάνω τα πάντα για τον άλλον, γίνομαι τόσο δοτική που φτάνω σε σημείο να χάνω τον εαυτό μου. Γι’ αυτό σου λέω, μακριά από ‘μας αυτά τα πράγματα! (γέλια)
Πιστεύεις ότι η ζήλια είναι αλατοπίπερο στη σχέση;
Ναι! Μ’ αρέσει η παιχνιδιάρικη έκφραση της ζήλειας, τη θεωρώ ένδειξη ενδιαφέροντος και διεκδίκησης. Φυσικά δε μιλάμε για ακραίες, πνιγηρές καταστάσεις που στερούν την ελευθερία του άλλου.
Ποιο το μότο σου στη ζωή;
Όλα γίνονται για καλό.
Με τι κακομαθαίνεις τον εαυτό σου;
Αν το καλοσκεφτείς, νομίζω τελικά ότι η μεγαλύτερη “πολυτέλεια”, με την οποία πραγματικά κακομαθαίνεις, είναι οι μετακινήσεις με αεροπλάνο…
Υπάρχει κάτι που δεν θα έκανες για χάρη του σεναρίου ενός έργου;
Δε νομίζω. Δε μου έχει συμβεί τίποτα ακραίο μέχρι στιγμής, αλλά ούτως ή άλλως είναι στα πλαίσια της δουλειάς μας να υποδυόμαστε ανθρώπους που βιώνουν καταστάσεις και που έχουν απόψεις με τις οποίες μπορεί να διαφωνούμε ριζικά. Νομίζω το πιο δύσκολο είναι να πρέπει να αντιμετωπίσεις έναν ρόλο που κάνει σεναριακά κάτι το οποίο συγκρούεται με την προσωπική σου ηθική. Ακόμη και τότε όμως πρέπει να τον υποδυθείς, αφού προστατεύεσαι εξάλλου από τη σύμβαση που υπάρχει με το κοινό ότι δεν είσαι εσύ ο ίδιος ο ρόλος.