Συνέντευξη στην Άννα Παχή

Ο Γιάννης Πανουτσόπουλος παρουσιάζει την πρώτη του έκθεση με τίτλο «Τα Πέντε Στοιχεία» στην Depot Gallery. Δέντρα που λικνίζονται προσπαθώντας να ενωθούν με άλλα δέντρα, άνθρωποι μόνοι ή με άλλους ανθρώπους, σπίτια που κρύβουν τη δική τους ιστορία και πρόσωπα που είτε περιμένουν κάτι, ή νιώθουν πως το έχασαν για πάντα. Έργα που ισορροπούν ανάμεσα στο ψυχρό και θερμό χρώμα, με έναν περίεργο τρόπο, καταφέρνουν να «χαϊδεύουν» την καρδιά του θεατή. Όμορφα σε πρώτο επίπεδο, ουσιαστικά σε δεύτερο, πνευματικά σε τρίτο. Μια βόλτα στην Depot Art Gallery και την έκθεση θα σας αφήσει οπωσδήποτε κερδισμένους. Το iart.gr μιλά με το Γιάννη Πανουτσόπουλο.

Τοπία, σπίτια και πρόσωπα. Πως συνδέεται το τρίπτυχο αυτό;

Πολλές φορές κοιτάμε κάτι και το φανταζόμαστε ως άνθρωπο. Για παράδειγμα, τα παράθυρα ενός σπιτιού μπορούν να θυμίσουν μάτια. Τα κλαδιά των δέντρων ίσως μας φέρουν στο μυαλό χέρια που κινούνται. Σε ένα βαθμό, όλα εξανθρωπίζονται.

Τα περισσότερα έργα μοιάζουν να βρίσκονται πίσω από μια αχλύ. Παρόλα αυτά, ζεστή. Πως το καταφέρνεις;

Δεν το έχω αναλύσει. Ήθελα δώσω το συναίσθημα της ομίχλης που μπορεί να τρομάζει αλλά μπορεί και όχι. Την πρώτη φθινοπωρινή βροχή που έχει και θετική και αρνητική χροιά. Προσπάθησα να αποδώσω αυτήν την αίσθηση αναμιγνύοντας ψυχρά και θερμά χρώματα.  Οι πίνακες με τα σπίτια μοιάζουν σαν να τα έχει ‘πλύνει’ η βροχή, τα χρώματα είναι πιο ζωντανά, σε αντίθεση με τα άλλα έργα.

Στα πρόσωπα, δεν είδα κανένα χαμογελαστό.

Εκεί θέλησα να κάνω το αντίθετο από ότι στα τοπία, να αποτυπώσω δηλαδή τον «απανθρωπισμό», αν μπορώ να χρησιμοποιήσω τη λέξη. Προσπάθησα να τα κάνω λίγο σα μάσκες, σαν κάτι που ίσως κρύβει και κάτι άλλο πίσω.

Είναι η πρώτη σου έκθεση.  

Στα εγκαίνια είχα λίγο άγχος, δε μου αρέσει να βρίσκομαι στο κέντρο της προσοχής, αυτές τις μέρες που έχει λιγότερο κόσμο, είναι καλά. Ζωγραφίζω από παιδί και δεν ήταν εύκολο. Στην αρχή φοβάσαι πως δεν «το έχεις». Είναι καλό όμως να προσπαθείς να κάνεις δουλειά κάτι που σου αρέσει.

Αυτό το δείγμα δουλειάς έχει συνέχεια με κάτι αντίστοιχο;

Νομίζω ότι μετά θα κάνω κάτι διαφορετικό. Θέλω η δουλειά μου να προκαλεί συναισθήματα στο θεατή, αλλά αυτό εξαρτάται και από το θεατή. Σκοπεύω να πειραματιστώ, ίσως στο αστικό τοπίο.

Οι πίνακές σου βγάζουν μια μοναχικότητα.

Νομίζω ότι πρόκειται για την πρωταρχική μορφή του πως είμαστε ως άνθρωποι. Είμαστε εμείς, στο κεφάλι μας. Η ανθρώπινη κατάσταση είναι μοναχική. Μετά προσπαθείς να φτιάξεις ένα κοινωνικό γίγνεσθαι που έχει κάποιους κανόνες οι οποίοι όμως, δε «δουλεύουν» πάντα. Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι περίεργες. Η μοναχικότητα είναι κατάσταση που τη βιώνουμε όλοι. Δεν ξέρω αν είναι κακή. Ξέρω μόνο πως μπορεί να είμαστε μαζί αλλά στην ουσία να είμαστε μόνοι.

Τι θα ήθελες να μείνει στο θεατή από τα έργα σου;

Να γεννηθούν συναισθήματα. Το ποια θα είναι αυτά, εξαρτάται από τον ίδιον.

Πληροφορίες για την έκθεση «Τα πέντε στοιχεία» εδώ