Της Άννας Παχή
Όταν η Αντιγόνη Ψυχράμη μιλά για τη δουλειά της, το πρόσωπό της φωτίζεται και χαμογελά αυθόρμητα. Τη συναντήσαμε στο Θέατρο «Κιβωτός», λίγο πριν μπει για πρόβα. Μίλησε στο iART για τις δυο παραστάσεις που εμφανίζεται φέτος και φυσικά, τη μεγάλη της αγάπη, το θέατρο.
Ας ξεκινήσουμε με την παράσταση «Ο Μικρός Πρίγκιπας» στο θέατρο «Κατερίνα Βασιλάκου».
Σκηνοθετεί η Μαριάννα Τόλη και είναι η δεύτερη συνεργασία μας μετά την «Παπλωματού». Ο Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερύ έγραψε αυτό το υπέροχο λογοτέχνημα σε μορφή παραμυθιού, το 1943. Όπως σε όλα τα παραμύθια, ζώα και λουλούδια σκέφτονται, μιλούν κι αισθάνονται. Πίσω από την ιστορία, διακρίνουμε το μεγάλο προβληματισμό του συγγραφέα για τον άνθρωπο, τις σχέσεις, τους στόχους, τις αξίες, τα συναισθήματα. Το έργο διατρέχει η δύναμη της αγάπης και η αξία της ειρήνης. Υποδύομαι το Τριαντάφυλλο, ένα πλάσμα εγωιστικό, παράξενο. Δεν ξέρει και δεν μπορεί να εκφράσει την αγάπη του στον Πρίγκιπα και τον ωθεί να περιπλανηθεί στο σύμπαν. Ο Πρίγκιπας δεν εισπράττει καθόλου αγάπη, δε μπορεί να τη διακρίνει. Θέλει όμως να τη βρει, έστω και κάπου αλλού, για αυτό και ταξιδεύει. Στο τέλος συνειδητοποιεί πως όσο και αν είναι παράξενο κι εγωιστικό αυτό το πλάσμα, παραμένει μοναδικό και ξεχωριστό για εκείνον, οφείλει να γυρίσει πίσω σε αυτό. Το Τριαντάφυλλο εμφανίζεται σε λίγες, αλλά κομβικές σκηνές του έργου. Αγάπησα πολύ αυτόν το ρόλο. Δυσκολεύτηκα λίγο στην αρχή, αλλά νομίζω πως το αποτέλεσμα είναι πολύ όμορφο. Η Μαριάννα έκανε μια υπέροχη διασκευή. Συνδύασε χορό και τραγούδια, δημιούργησε ένα μιούζικαλ, με πολύ ωραία θέση και άποψη. Συγκινούμαι κάθε φορά που το παίζουμε κι αυτό δεν συμβαίνει συχνά. Θεωρώ τον Μικρό Πρίγκιπα πολύ δύσκολο έργο από γραφής και για τους μεγάλους, πόσω μάλλον για τα παιδιά, αλλά πιστεύω ότι συναισθηματικά εισπράττουν πάρα πολλά πράγματα.
Σα λογοτέχνημα δεν είναι φανταχτερό, αλλά εντυπωσιάζει το νόημα του.
Η Μαριάννα ενσωμάτωσε πολλή μουσική στην παράσταση και η προσωπική μου άποψη είναι πως η μουσική βοηθά στο να αντιλαμβανόμαστε καλύτερα τα πράγματα. Δεν άλλαξε το κείμενο, αλλά συμπλήρωσε πολλά στοιχεία κοντινά στο παιδί. Μου έχει κάνει τρομερή εντύπωση που ακόμη και παιδιά προσχολικής ηλικίας, έρχονται και παρακολουθούν προσεκτικά το έργο. Το βρίσκουν πολύ ενδιαφέρον και βγαίνουν ενθουσιασμένα. Τους μένει περισσότερο η εικόνα βέβαια. Τους φωτισμούς έχει κάνει η Ελευθερία Ντεκώ, τα σκηνικά είναι του Γιώργου Γαβαλά, τα κοστούμια του Μιχάλη Σδούγκου και της Μαριάννας Τόλη, πολύ ιδιαίτερα. Ας πούμε, δε ντύνομαι λουλούδι, φοράω μια κόκκινη τουαλέτα, για να εκφράσω το χαρακτήρα του ρόλου. Η Αλεπού, φορά μια τουτού μπαλέτου. Δουλέψαμε πολύ όλοι μας, για αυτό έχουμε αυτό το άρτιο αποτέλεσμα. Η Μαριάννα είναι εξαιρετικός άνθρωπος, εξαιρετικός παραγωγός, σέβεται απόλυτα τους συναδέλφους της και το λέω, επειδή σπανίζει αυτό. Νιώθω πολύ τυχερή που τη γνώρισα και συνεργάζομαι μαζί της για δεύτερη χρονιά.
Ταυτόχρονα εμφανίζεσαι και στο «Μόλις χώρισα».
Ανεβαίνει στο Θέατρο «Κιβωτός» και πρόκειται για το εξαιρετικό έργο του Βασίλη Μυριανθόπουλου και του Βαγγέλη Χατζηνικολάου που είχε γίνει και ταινία. Το σκηνοθετεί ο Βασίλης. Το πρώτο ανέβασμα ήταν το 1998 νομίζω. Και αυτό το έργο μιλά για τις σχέσεις. Πρωταγωνιστούν η Νάντια Μπουλέ ως Ηλέκτρα και ο Μέμος Μπεγνής, που υποδύεται τον Πέτρο, το αγόρι της. Μια παρέα φίλων, ετοιμάζουμε ένα πάρτι έκπληξη για τα γενέθλια της Ηλέκτρας, όταν ακούμε μήνυμα στον τηλεφωνητή της από τον Πέτρο, που ζητά να χωρίσουν. Πρέπει τώρα εμείς, να διαχειριστούμε ένα πάρτι γενεθλίων κι ένα χωρισμό. Όπως καταλαβαίνεις, ακολουθεί χαμός. Είναι υπέροχη κωμωδία, περνάω πολύ όμορφα κι έχουμε δέσει πραγματικά με τα παιδιά, συμπεριλαμβανομένων της Σόφης Ζαννίνου και της Μάρας Γεωργιάδου. Πιστεύω πως θα αρέσει, γιατί είναι έργο όπου ο κόσμος θα ξεχαστεί, θα περάσει καλά, θα τραγουδήσει, καθώς έχει διασκευαστεί εξαιρετικά, με την προσθήκη γνωστών, ελληνικών τραγουδιών. Υποδύομαι τη Λου, την καλύτερη φίλη της Ηλέκτρας. Η Λου είναι ανεξάρτητη, δυναμική, θέλει να ζει το τώρα, να ζει έντονα, δεν της αρέσουν οι δεσμεύσεις.
Ξεκίνησες πάρα πολύ μικρή. Μεγάλωσες μαζί με την καριέρα σου.
Είναι αλήθεια. Τότε, με το Γιώργο Νταλάρα το έβλεπα σαν παιχνίδι, όχι σαν δουλειά. Από τα δεκάξι εργάζομαι κανονικά στο θέατρο. Είναι κάτι που αγαπώ, με αυτό μεγάλωσα. Στα πέντε μπήκα στη χορωδία του Δημήτρη Τυπάλδου και κάναμε σπουδαία πράγματα. Είναι πολύ σημαντικό να ξεκινάς με τέτοιες βάσεις. Από την αρχή μας έκανε ανάλυση των έργων του Μίκη Θεοδωράκη και συνεργαζόμασταν με την Άλκηστις Πρωτοψάλτη, το Γιώργο Νταλάρα, και άλλους, καταξιωμένους ανθρώπους. Αυτό μου έδωσε ώθησε και με έκανε να αγαπήσω τη μουσική, το θέατρο και το χορό. Ήρθαν όλα με φυσική εξέλιξη και ροή. Πιστεύω όμως πως ξεκίνησαν επειδή αγαπώ πολύ βαθιά τη μουσική. Εκείνο που με νοιάζει είναι να εξελίσσομαι, να κάνω πράγματα δημιουργικά, όμορφες δουλειές. Ο στόχος της ζωής μου, όσον αφορά τη δουλειά είναι αυτός. Κάθε χρόνο να κάνω πράγματα που αγαπώ και με πάνε ένα βήμα παραπέρα.
Σίγουρα γνώρισες απογοητεύσεις, παρόλα αυτά συνεχίζεις.
Γιατί να μην συνεχίσω; Δε γίνεται όλα να είναι ιδανικά στη ζωή. Γενικά δεν πτοούμαι εύκολα. Προσπαθώ, κι αν δε βγει κάτι, δε βγήκε. Συνεχίζω. Παλεύω από μικρή, εργάζομαι, ότι κάνω, το κάνω με αγάπη, χωρίς «πλάτες». Είμαι ειλικρινής σε αυτό, ασχολήθηκα, το σπούδασα.. Νιώθω ολοκληρωμένη, πατάω στα πόδια μου, μαζεύω όσες περισσότερες εμπειρίες μπορώ για να γίνομαι καλύτερη.
Πες μου έναν ρόλο που θα ήθελες οπωσδήποτε να παίξεις.
Υπάρχει ένα έργο που δεν είναι πολύ γνωστό, λέγεται Wild Party. Είναι μιούζικαλ και παίχτηκε στο εξωτερικό. Θα ήθελα πολύ να ανέβει εδώ και να κρατήσω τον κύριο ρόλο.
Δεδομένης της κρίσης πως βλέπεις την κατάσταση στο θέατρο;
Ο κόσμος θα επιλέξει που θα πάει. Οπωσδήποτε θα προτιμήσει δουλειές που έχουν κάτι να του δώσουν. Το κοινό σίγουρα έχει μειωθεί, η εποχή είναι πιο δύσκολη από ότι πριν πέντε ή έξι χρόνια. Δε νομίζω όμως πως η κρίση «άδειασε» τα θέατρα. Οι παραστάσεις έχουν αυξηθεί, αν και είναι δύσκολο για τους ηθοποιούς να βρουν εργασία πια. Θεωρώ όμως πως όταν κάτι αξίζει, ο κόσμος θα πάει. Απλά, πιο επιλεκτικά. Βέβαια, παίζει ρόλο και τι προσφέρεις. Όταν έχεις ένα θίασο δεκαοχτώ ατόμων, ένα εισιτήριο των 20 ευρώ ας πούμε, δεν είναι και τόσο ακριβό. Θεωρώ όμως πως το θέατρο, σα μορφή διασκέδασης δεν έχει πέσει πολύ.
Τι θα ήθελες να πεις σε όσους βλέπουν το θέατρο σαν πολυτέλεια;
Είναι μια μορφή τέχνης που αξίζει να παρακολουθεί κανείς, διότι θα βγει από αυτό πιο πλούσιος και γεμάτος. Βλέπουν κάτι που θα τους κάνει καλύτερους, όπως άλλωστε βελτιώνει κι εμάς τους καλλιτέχνες.
Υπάρχουν πολλές συνεργασίες τώρα πια.
Τα νέα παιδιά πειραματίζονται, προσπαθούν να κάνουν δικές τους δουλειές. Αυξάνονται οι ομάδες, τα μικρά θέατρα, είναι πολύ όμορφο και σημαντικό αυτό.
Που βρίσκεται η Αντιγόνη σε όλα αυτά;
Τώρα, μετά την περίοδο της δωδεκάωρης πρόβας, κάπου βρίσκεται και η Αντιγόνη. Αν και κουράζομαι, φέτος περνάω πολύ ωραία. Προσπαθώ να βρίσκω χρόνο για τον εαυτό μου, για τον άντρα μου, να ηρεμώ. Πάντα βρίσκω χρόνο για να παίρνω δυνάμεις και να συνεχίζω. Αγαπάω πολύ αυτό που κάνω.
Πως καταφέρνεις να ισορροπείς μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής;
Συνδυάζονται. Μεγάλωσα σε οικογένεια με άλλα έξι αδέρφια κι εκείνο που έμαθα από τη μητέρα μου είναι ότι αν πραγματικά θες να κάνεις πράγματα, βρίσκεις χρόνο για όλους και για όλα. Εκείνη εργαζόταν πάντα, ήταν παρούσα παντού και παρόλο που έτρεχε συνέχεια, έβρισκε χρόνο και για τον εαυτό της, για μας. Θέλει καλό προγραμματισμό.
Θα έκανες κάτι άλλο, έξω από το θέατρο;
Πιστεύω πως αν η ζωή μου τα έφερνε έτσι που να έπρεπε να κάνω κάτι άλλο, θα το έκανα και θα το έκανα καλά, όπως προσπαθώ με ότι κι αν καταπιάνομαι. Έχουν υπάρξει κι άλλες δουλειές στη ζωή μου. Εύχομαι όμως να μην χρειαστεί, γιατί αγαπώ πολύ το θέατρο και θέλω να συνεχίσω. Κατά τα άλλα ότι κι αν προκύψει θα είμαι εκεί, με αγάπη. Δε φοβάμαι τη δουλειά.
Δείτε περισσότερα για το Μικρό Πρίγκιπα εδώ