Του Νίκου Κόκκινου
Ο ξεχωριστός συγγραφέας Γιώργος Γιώτσας, που κέρδισε ήδη κοινό, κριτικούς και κάμποσα βραβεία, μιλά στο iart.gr για το πρώτο του βιβλίο, «Εκ νεκρών».
Το «Εκ Νεκρών» είναι το βιβλίο που παγίωσε το όνομά σας στον χώρο του φανταστικού. Στο εξώφυλλο βλέπουμε ένα αεροπλάνο να πέφτει, μέσα στο βιβλίο διαβάζουμε για ένα μεγάλο μυστήριο, ενώ στο τέλος ο ήρωας βρίσκεται σε έναν άχρονο χρόνο και σε έναν άτοπο τόπο. Τι είναι τελικά το “Εκ Νεκρών”; Αστυνομικό, fantasy ή τρόμου;
Όπως σημειώνουν αναγνώστες και κριτικοί το “Εκ Νεκρών” παρουσιάζει μια πολυεπίπεδη ιστορία. Θα μπορούσε να χωριστεί σε τρία μέρη – εκ των οποίων καθένα αντιπροσωπεύει κι ένα λογοτεχνικό είδος: (Εισαγωγή/τρόμος, κλιμάκωση/αστυνομικό, conclusion/φαντασία). Είναι μια βουτιά σε μια δεξαμενή γεμάτη χρώματα που θα ιντριγκάρει τους φίλους του αστυνομικού και του fantasy/horror. Δεν έγινε σκόπιμα, έτσι με οδήγησε η ιστορία, έτσι το αποτύπωσα και χαίρομαι ιδιαίτερα για το τελικό αποτέλεσμα και τα σχόλια των αναγνωστών -ιδιαίτερα για το φινάλε.
Κάθε βιβλίο κρύβει μέσα του ένα νόημα. Ποιο είναι το νόημα στο “Εκ Νεκρών”;
Δεν πιστεύω ότι πάντα πρέπει να υπάρχει ένα κρυμμένο νόημα -αναφορικά πάντα με την επιτήδευση που μπορεί να κρύβει κάτι τέτοιο. Όπως είχε πει και ο συγγραφέας Ρίτσαρντ Φλάναγκαν: “Τα μυθιστορήματα δεν είναι καθρέπτες της ζωής, τα μυθιστορήματα δεν μας εξηγούν τη ζωή, ούτε συνιστούν οδηγίες για τη ζωή. Τα μυθιστορήματα είτε είναι η ίδια η ζωή, είτε δεν είναι τίποτα”. Προσωπικά λοιπόν, πιστεύω ότι μπορεί να υπάρχει απλά μια συναρπαστική ιστορία. Και μέσα από την ιστορία αυτή -που είπαμε ότι είναι η ίδια η ζωή- ο καθένας να αφουγκραστεί το νόημα που απευθύνεται σε εκείνον.
Ο συγγραφέας είναι και αναγνώστης ταυτόχρονα καθώς στην ουσία αποτυπώνει στο χαρτί την ιστορία που του ψιθυρίζει η Μούσα. Αυτό που μου έκανε εντύπωση σαν αναγνώστη και αναφέρει μέσα στο βιβλίο και ο Σκοτεινός είναι η βαθιά ανάγκη του ανθρώπου να βρει απαντήσεις στα πάντα, να κατηγοριοποιήσει το άγνωστο, να βάλει τα πράγματα σε κουτάκια για να είναι ήσυχος ότι τα ελέγχει… να εκλογικεύσει τα πάντα, ακόμα και αυτά που δεν εκλογικεύονται…
Πώς νιώθετε που πολύς κόσμος σας παρακολουθεί, αφήνει κριτικές, σχόλια, μηνύματα;
Οι συγγραφείς είναι σαν μυστικοί πράκτορες. Δεν μας παρακολουθείτε εσείς, εμείς παρακολουθούμε εσάς! (γέλια) Σίγουρα νιώθω όμορφα που μέσα από τη συγγραφή έχω τη δυνατότητα να συναναστρέφομαι μαζί με αναγνώστες, συναδέλφους, φίλους και ανθρώπους που αγαπάνε τα βιβλία.
Ποιον Έλληνα συγγραφέα φαντασίας θαυμάζετε;
Τον Αντώνη Τουμανίδη. Όχι μόνο για τις συγγραφικές του δυνατότητες, αλλά και γιατί είναι ένας άνθρωπος αυτοδημιούργητος, χωρίς δεκανίκια, προσιτός, με σπουδαίο χαρακτήρα και είναι συνάδελφος πραγματικός. Είμαι τυχερός που γνώρισα συνάδελφους διαμάντια σε αυτό το χώρο. Ξέρουν εκείνοι και ξέρω και εγώ. Επίσης έχω την τύχη να συνυπάρχω στις εκδόσεις Λυκόφως με συγγραφείς από την αφρόκρεμα του ελληνικού φανταστικού. Πέννες εξαιρετικές αλλά και ανθρώπους με σωστή συμπεριφορά και αρχές.
Ποια είναι η “σωστή συμπεριφορά”;
Να ακολουθεί κανείς τις αρχές και τις αξίες. Βέβαια, πολλές φορές, είτε οι άνθρωποι είτε οι καταστάσεις δοκιμάζουν τα όριά μας. Εκεί απλά προσπαθώ, όπως είχα πει και σε μια άλλη ευκαιρία, να μην είμαι μαλάκας. Αν με την ευγένειά μου και τον χαρακτήρα μου δεν βγαίνει κάτι, απλά αδιαφορώ. Δεν έχω χρόνο για μικροψυχίες ούτε υπάρχει τίποτα εκεί για εμένα. Άλλωστε, το να κακολογείς είναι και αντιπαραγωγικό… Και πέρα από τον χαρακτήρα κοιτάω να είμαι πάντα επαγγελματίας. Με τον εκδότη μου, με τους συναδέλφους μου, με τους αναγνώστες που περιμένουν από εμένα.
Πώς βλέπετε τη σύγχρονη εποχή των smartphones και tablets όπου ο καθένας είναι πάνω από μια οθόνη;
Πλέον ζούμε σε μια εποχή γεμάτη κάμερες και μικρόφωνα όπου όλα υπεραναλύονται. Νιώθω τυχερός γιατί μεγάλωσα σε ένα εντελώς διαφορετικο περιβάλλον. Πιο ρομαντικό, πιο όμορφο, πιο αυθεντικό. Μου έχει δώσει τις βάσεις μαζί με την οικογένεια μου για να προσαρμόζομαι και να προχωράω και στο περιβάλλον της εποχής αυτής.
Αγαπημένη μουσική; Ποιο τραγούδι παίζει τώρα στο μυαλό σας;
Υπάρχει ένα τραγούδι για κάθε στιγμή -από ελληνικά μέχρι ροκ. Η μουσική είναι ζωή. Αγαπώ R.E.M! Το τραγούδι πάντως που δεν λέει να ξεκολλήσει από το μυαλό μου αυτό τον καιρό είναι το “Fear of the dark” των Iron Maiden!
“Fear of the dark” ταιριαστό και με το “Εκ Νεκρών”!
Σίγουρα! Το είχαν βάλει σαν μουσική υπόκρουση πριν ξεκινήσει η παρουσίασή μας στη Θήβα και είχα τρελαθεί!
Έχετε βραβευτεί πολλές φορές σε πανελλήνιους διαγωνισμούς ενώ σας έχουν φιλοξενήσει πολλά κα σημαντικά μέσα ενημέρωσης. Πώς διαχειρίζεται ένας νέος συγγραφέας αλλά και νέος άνθρωπος μια επιτυχία όπως αυτή;
Τα πάντα είναι θέμα νοοτροπίας. Αντί να παίρνουν αέρα τα μυαλά μας, πρέπει να παίρνουν αέρα τα πανιά μας, μετά από τέτοιες στιγμές. Μου δίνεται η ευκαιρία να τους ευχαριστήσω όλους για τη φιλοξενία τους. Μεγάλη τιμή και χαρά, πολύτιμες χάντρες σε ένα πολύχρωμο κομπολόι προς τα μπροστά. Γιατί σε τελική ανάλυση αυτό είναι το μυστικό, να κινούμαστε προς τα μπροστά.
Για να χρησιμοποιήσω και ένα απόσπασμα από το αγαπημένο “Άκου Νεοέλληνα” (Αβέρκιος Λουδάρος, εκδ. Λυκόφως, 2015): “Η ζωή είναι ένας διαρκής αγώνας και κάθε βήμα προς τα εμπρός δεν είναι τίποτα άλλο παρά η προσπάθεια του ανθρώπου να μη σωριαστεί στο έδαφος. Όταν ο άνθρωπος δεν κάνει το επόμενο βήμα είναι σίγουρο ότι θα σωριαστεί στο έδαφος”.
Εγώ αυτό φροντίζω και νομίζω έτσι απαντάω και στην ερώτηση σας- κοιτάω να προχωράω πάντα μπροστά!