Της Άννας Παχή
Η αγαπημένη ηθοποιός μιλά στο iART για το ρόλο της στο έργο «Πρωταγωνίστριες», την τηλεόραση, το θέατρο και την ανάγκη της να δοκιμάζει διαφορετικά πράγματα.
Μίλησέ μας λίγο για το ρόλο σου.
Ενσαρκώνω τη Μεγκ, πλούσια κληρονόμο της θείας Φλόρενς. Η Μεγκ έχασε τους γονείς της πολύ νωρίς και την ανέλαβε ο κληρικός, φίλος των γονιών της, Νταγκ. Ο Νταγκ την έχει κάνει υποχείριό του και θέλει να την παντρευτεί, παρά τη μεγάλη διαφορά ηλικίας τους, για να απομυζήσει την περιουσία της. Θεωρώ τη Μεγκ πουλάκι φυλακισμένο σε κλουβί. Θέλει να γίνει ηθοποιός, να ταξιδέψει. Όμως είναι εγκλωβισμένη σε ένα μεγαλοαστικό περιβάλλον, «οριοθετημένη». Η καρδιά της θέλει άλλα πράγματα. Θαυμάζει τον ηθοποιό Νικ τον οποίον και συναντά, όταν ο ίδιος μαζί με το φίλο του έρχονται να υποδυθούν τα χαμένα της ξαδέρφια, αποσκοπώντας κι αυτοί στην κληρονομιά της Φλόρενς. Όμως η αγάπη παίζει διάφορα παιχνίδια στους ανθρώπους και φέρνει ανατροπές στις καταστάσεις.
Πόσο σου μοιάζει αυτός ο ρόλος;
Καθόλου, και χαίρομαι πολύ για αυτό. Σίγουρα βέβαια χρησιμοποιώ δικά μου στοιχειά κι εκφραστικά μέσα. Αγαπώ πολύ αυτό το ρόλο, γιατί έχει μια πορεία. Αλλιώς τον συναντάς στις πρώτες σκηνές, κι αλλιώς έχει διαμορφωθεί στις τελευταίες. Αυτό είναι πολύ καλό για τον ηθοποιό, όταν συμβαίνει. Του δίνει τη δυνατότητα να εκφραστεί και να διαφοροποιηθεί μέσα στο ίδιο το έργο, αυτή η διαδικασία είναι μεγάλη χαρά. Από την πλευρά μου προσπάθησα να φωτίσω το ρόλο όπως του ταιριάζει. Η Μεγκ είναι αρκετά καταπιεσμένη και ξαφνικά γνωρίζει τον έρωτα, της ανοίγονται διάφορα παράθυρα, γίνεται γυναίκα. Προσπάθησα λοιπόν τόσο υποκριτικά, όσο και εμφανισιακά να διαφοροποιηθώ μαζί της. Άλλωστε, αυτό με ιντριγκάρισε περισσότερο στο ρόλο και κέντρισε το ενδιαφέρον μου για αυτόν.
Τι είδους έργο είναι οι «Πρωταγωνίστριες»;
Καταρχάς, εξαιρετικά καλογραμμένο. Ο Ken Ludwig είναι άνθρωπος του θεάτρου, ασχολείται πολύ με τον Σαίξπηρ, τον έχει μελετήσει, κυκλοφόρησε βιβλία για παιδιά με αυτό το θέμα. Δεν είναι «ουρανοκατέβατος», δε σταματά απλώς στο αστείο. Γνωρίζει από θεατρική φόρμα, δημιουργεί ανατροπές, είναι μάστορας στο να στήνει ένα έργο. Οι «Πρωταγωνίστριες» είναι κωμωδία, αλλά διαθέτει και εννοιολογικό βάθος, έχει ψάξιμο. Για αυτό κι εμείς το διασκεδάζουμε πολύ και ο κόσμος ανταποκρίνεται πολύ θερμά. Οι ανατροπές του και μόνο προσφέρουν το γέλιο. Δε στηρίζεται στην ατάκα – είναι πολύ σημαντικό αυτό – αλλά κυρίως στην ανατροπή. Περιμένεις από τον ήρωα να πει κάτι κι εκείνος λέει κάτι άλλο. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον.
Ο πολύς κόσμος σε γνωρίζει από την τηλεόραση. Πως διαφέρει από το θέατρο;
Η βάση του ηθοποιού, είναι το θέατρο. Η τηλεόραση είναι πολύ όμορφη, κι έχει να κάνει με τη διαχείριση του χρόνου, πόσο έχεις αναπτύξει τα εκφραστικά σου μέσα, έτσι ώστε να ανταπεξέλθεις στους ρυθμούς της. Στο θέατρο κάνουμε τρεις μήνες πρόβα, τουλάχιστον. Στην τηλεόραση συχνά, μπορεί να μη γίνει καμία, οι σκηνές να πηγαίνουν πρίμα βίστα. Ανταπεξέρχεσαι σε αυτό ανάλογα με το πόσο έχεις δουλέψει με τον εαυτό σου, τις εμπειρίες σου, διότι κάποια πράγματα τα βρίσκεις στην πορεία, δε στα μαθαίνει καμία σχολή. Θυμάμαι ότι στα πρώτα σήριαλ που έκανα μου έλεγαν: «κοίτα την κάμερα» κι εγώ όχι μόνο δεν ήξερα που είναι η κάμερα, αλλά ντρεπόμουν και να ρωτήσω, μη με θεωρήσουν άσχετη. Η γενιά μου ήταν εκείνη που έπεσε πάνω στην έκρηξη της ιδιωτικής τηλεόρασης, γινόντουσαν πολλά σήριαλ, κάπου καλομάθαμε. Η τηλεόραση είναι ευχάριστη δουλειά. Θέλει κόπο και θυσίες, αλλά στα ανταποδίδει όλα αυτά πιο γρήγορα. Όταν παίζεις στο γυαλί μπαίνεις σε χιλιάδες σπίτια, έχεις μεγαλύτερη αναγνωρισιμότητα, μπορείς να διεκδικήσεις καλύτερους ρόλους, περισσότερα χρήματα. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Νιώθω πολύ τυχερή που το έζησα κι έχω εισπράξει πολλή αγάπη. Είμαι ευγνώμων και για την τύχη που είχα και την αγάπη που εισπράττω. Ο κόσμος μου συμπεριφέρεται σα να είμαι δικός τους άνθρωπος κι αυτό με συγκινεί πραγματικά.
Υπάρχει κάποιος ρόλος που θα ήθελες οπωσδήποτε να παίξεις;
Μπορεί να ακουστεί περίεργο, αλλά δεν κάνω σχέδια, δε βάζω στόχους. Πηγαίνω με τη ροή των πραγμάτων, δεν αντιστέκομαι, παίρνω τη ζωή έτσι όπως έρχεται. Τη δεδομένη στιγμή αποφασίζω τι θέλω να κάνω ανάλογα με τις προτάσεις που έχω ή δεν έχω, και πράττω. Αν πω ότι θέλω κάτι, το θέλω χτες. Αυτό είναι βασανιστικό και δε θέλω να βασανίζομαι. Από την άλλη, μπαίνω πολύ εύκολα στα όνειρα των άλλων. Όταν είσαι ηθοποιός, καλείσαι σε μια ομάδα, για να «υπηρετήσεις» (με πολλά εισαγωγικά η λέξη) το όραμα του σκηνοθέτη. Οπότε, με κάθε σκηνοθέτη που δουλεύω, μπαίνω μέσα στο όνειρό του και προσπαθώ να συνδράμω.
Στις «Πρωταγωνίστριες» σε σκηνοθετεί ο Μανούσος Μανουσάκης.
Ο Μανούσος με ξέρει από μικρή. Όταν ξεκίνησα την καριέρα μου εκείνος έκανε όλα αυτά τα εξαιρετικά σήριαλ. Είχα κάνει μάλιστα κάποιες εμφανίσεις στο «Τμήμα Ηθών».
Διαθέτεις πολύ πλούσιο βιογραφικό.
Είμαι εξαιρετικά τυχερή. Έχω κάνει πολλές και διαφορετικές δουλειές, κι αυτό ήταν που επιθυμούσα. Είναι δύσκολο, πιο δύσκολο ίσως από το να υπηρετείς ένα μόνο είδος, που, φυσικά, και μεγάλο βαθμό δυσκολίας έχει και μεγάλο ενδιαφέρον. Προσωπικά, σα χαρακτήρας θέλω να κάνω πολλά και διαφορετικά πράγματα. Το ίδιο συμβαίνει και στην ιδιωτική μου ζωή. Δεν ντύνομαι πάντα με το ίδιο στυλ, δεν τρώω πάντα τα ίδια φαγητά, δεν έχω τα ίδια μαλλιά. Μου αρέσει να αλλάζω, συνέχεια. Επέλεξα αυτήν τη δουλειά επειδή θέλω να ζήσω χίλιες ζωές και δεν έχω άλλο τρόπο. Πάντα κυνηγούσα το διαφορετικό, το εντελώς αντίθετο. Για παράδειγμα, στο «Βέρα στο δεξί» έκανα μια παντρεμένη γυναίκα, με παιδιά, ρόλο με τον οποίον δεν είχα καμία σχέση. Αμέσως μετά, εργάστηκα στα «Ίχνη» ως αστυνομικός μπλεγμένη με ναρκωτικά, που κυκλοφορούσε στα μπαρ του υποκόσμου. Ούτε με αυτό είχα καμία σχέση. Ήθελα όμως κάτι εντελώς αντίθετο με πριν. Δε βαριέμαι ποτέ, αλλά για να μη βαριέμαι, κάνω συνέχεια διαφορετικά πράγματα. Θα επέλεγα έναν μικρότερο ρόλο σε μια παραγωγή, φτάνει να είναι αλλιώτικος με τον προηγούμενο και να μου κινεί το ενδιαφέρον.
INFO
«Οι Πρωταγωνίστριες» του Ken Ludwigh
Ιπποκράτους 17 & Ακαδημίας,Κέντρο
Τηλ.: 2103625119
Σκηνοθεσία: Μανούσος Μανουσάκης
Πρωταγωνιστούν:
Γιώργος Παρτσαλάκης
Σωτήρης Καλυβάτσης
Υρώ Λούπη
Σπύρος Μεριανός
Πέτρος Ξεκούκης
Ιουλία Καλογρίδη
Πέτρος Πέτρου
Συνεργάζεται η Όλγα Πολίτου
Μετάφραση: Τζούλια Κράλιοβιτς
Σκηνικά-Κοστούμια: Αννα Μαχαιριανάκη
Μουσική επιμέλεια: Μανώλης Μανουσάκης
Φωτισμοί: Παναγιώτης Μανούσης
Βοηθός Σκηνοθέτη: Νίκος Χρηστίδης
Παραγωγή: Θεατρικές επιχειρήσεις Χ. Κράλιοβιτς
Διάρκεια: 120 λεπτά
Παραστάσεις:
Τετάρτη & Πέμπτη 19:30
Σάββατο & Κυριακή 18:30 (λαϊκή)
Παρασκευή – Σάββατο – Κυριακή 21:30 (βραδινή)
Θέατρο Ακάδημος