Της Άννας Παχή

Η πάντα αγαπημένη Σοφία Αρβανίτη, πιο ώριμη και κατασταλαγμένη από ποτέ, με την ίδια ζεστή φωνή και το ατόφιο αιχμηρό της πνεύμα, επανέρχεται στα μουσικά πράγματα με τη νέα της δουλειά. Μίλησε για αυτήν στο iart.gr.

Αυτό το διάστημα παρουσιάζετε νέα δισκογραφική σας δουλειά. Ποιό ήταν το έναυσμα;

Μετά από πολύ καιρό αφουγκράστηκα τον εαυτό μου. Η έμπνευση πέρασε στο χαρτί και το μολύβι, κάποιες φορές που ο φόβος ή ο απολογισμός της ζωής μου, η μοναξιά μου ίσως, με οδήγησαν εδώ, στην επικοινωνία με το κοινό. Ήθελα να μοιραστώ, να ακουμπήσω κάπου τον κρυφό, εσωτερικό μου εαυτό.

 

 

Συνεργαστήκατε και παλαιότερα με το Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Πως προέκυψε η τωρινή συνεργασία; 

Είναι από αυτά τα μαγικά που σου φέρνει η ζωή. Συμπτώσεις με έφεραν στο διάβα του και του πρότεινα να ακούσει μια παραγωγή που μόλις είχα τελειώσει με τον στενό μου συνεργάτη Δημήτρη Λιόλιο. Άκουσε με προσοχή, ενθουσιάστηκε και έτσι μετά από αρκετό καιρό στο στούντιο ολοκληρώσαμε με τις ευχές του πλέον, το άλμπουμ “Αλαβαρντάχαλα τραγούδια των καιρών”.

Τι σημαίνει «Αλαβαρντάχαλα»;  Πώς σχετίζεται με τη συγκεκριμένη κοινωνική και ιστορική στιγμή; 

Η μικρή μου Αλαβαρντάχαλα είναι το παιδί που όλοι έχουμε μέσα μας, που όσο κι αν απογοητεύεται από ό,τι γίνεται γύρω της, όσο χαμηλά και να πέσει, στο τέλος θα βρει το θάρρος να σηκωθεί και θα καταφέρει να σταθεί ξανά στα πόδια της.

Σε ένα θολό μουσικό τοπίο όπως το σημερινό, τι θα επιθυμούσατε να «φέρει» η καινούρια σας δουλειά στο κοινό; 

Τα τραγούδια των καιρών, επειδή είναι σαφώς επηρεασμένα από ό,τι γίνεται γύρω μας, μπορούν να κάνουν τον ακροατή να θυμηθεί και να τσαντιστεί, να χοροπηδήσει, ίσως να βρίσει, να διεισδύσει στο παρελθόν ή να ατενίσει το μέλλον. Πάντως, θα ταυτιστεί με έναν τρόπο, αρκεί να γουστάρει τον σκληρό ήχο και τις ανατροπές.

 

 

Το ταξίδι σας στη μουσική έχει πολλούς σταθμούς. Ποπ, ελαφρολαϊκό, λαϊκό, έθνικ. Που οφείλεται αυτή η διαρκής αναζήτηση; Υπάρχει κάποιο είδος πιο κοντά στην καρδιά σας, ή τα αγαπάτε εξίσου όλα;

Αυτό που κάνω τώρα είναι απαύγασμα όλων των προηγούμενων, αλλά το έχω πάει και παραπέρα, θέλω να πιστεύω.

Κάποια στιγμή αποφασίσατε να απέχετε από τη show biz και το κάνατε. Πόσο δύσκολο ήταν; Τι σας προσέφερε αυτή η – ας πούμε – απομόνωση;

Έπρεπε να δω την ζωή μου από απόσταση για να δω τι με κάνει περισσότερο ευτυχισμένη. Δεν ήταν εύκολο καθόλου και αν δεν συνέβαινε αυτό, ίσως να μην κατάφερνα να ξαναγεννηθώ από τις στάχτες μου.

Θα συμμετείχατε ως κριτής σε talent show; 

Είναι κάτι πολύ βαρετό για μένα πιστέψτε με, τον καιρό μου θα έχανα ή καλύτερα, μάλλον θα πω ότι δεν με αφορά κάτι τέτοιο. Προτιμώ να πάω σινεμά η βόλτα με τα σκυλιά μου στην παλιά μου γειτονιά στο πάρκο της Καισαριανής, ή οτιδήποτε άλλο.

Ανήκετε στους καλλιτέχνες που παραμένουν αγαπητοί και ο κόσμος πάντα ακολουθεί τις εμφανίσεις σας. Πως εισπράττετε αυτήν την αγάπη; 

Ο κόσμος έρχεται και φεύγει. Κάποιοι μένουν και όταν μέσα στο χρόνο δουν ότι κάτι εμπνευσμένο, έρχεται φτιαγμένο με πάθος και αγάπη, είναι πάλι εκεί και έρχονται κι άλλοι ενδεχομένως, για να συνεχίζετε να μεγαλώνετε και να ωριμάζετε μαζί. Είναι συγκινητικό.

 

 

Το «Μη μου μιλάς για καλοκαίρια» είναι ένας από τους μουσικούς μας ύμνους. Περιμένατε πως θα γνώριζε τόσο μεγάλη επιτυχία όταν το τραγουδήσατε πρώτη φορά; 

Μπορώ να πω πως το περίμενα και νοιώθω πολύ όμορφα.

Νιώθετε δικαιωμένη από τη μέχρι τώρα πορεία σας; 

Αισθάνομαι πως ό,τι έδωσα πήρα, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.

Ποιό θα θέλατε να είναι το επόμενο βήμα σας;  

Θα μου το δείξει η μικρή μου Αλαβαρντάχαλα. Έτσι κι αλλιώς θα βαδίζει δίπλα μου να με προσέχει και να με στηρίζει στον δύσκολο αυτό δρόμο μου!