Η Μαρία Κοτρότσου δημιουργεί αισθαντικές, πρωτότυπες μουσικές. Με αφορμή την συναυλία της στο Μουσείο Orsay, μιλά στο iart.gr για – τι άλλο; – τη μουσική….
Πείτε μας λίγα λόγια για την συναυλία που ετοιμάζετε στο Μουσείο Orsay του Παρισιού, προς τιμήν της έκθεσης του ζωγράφου και ποιητή Louis Janmot . Πως σας έγινε η πρόταση, γιατί αποφασίσατε να την πραγματοποιήσατε και με ποιo κριτήριο επιλέξατε αυτά που θα παρουσιάσετε;
Αυτή την περίοδο, τo μουσείο Orsay φιλοξενεί στις αίθουσες του, έργα του ζωγράφου Louis Janmot. Προς τιμήν του, στις 28 Σεπτεμβρίου έχει προγραμματιστεί μια νύχτα με καλλιτεχνικά δρώμενα. Η παραγωγή του μουσείου μού έκανε την πρόταση να συμμετάσχω αυτή την βραδιά, δίνοντας μια συναυλία 3 ωρών μπροστά από το ξακουστό ρολόι. Δέχτηκα την πρόταση με μεγάλη χαρά και τιμή, καθώς ήταν μια επιθυμία χρόνων να δώσω συναυλία στο μουσείο Orsay. Ο Louis Janmot, εκτός από ζωγράφος ήταν και ποιητής. Στην έκθεση υπάρχει ένα ποίημά του το οποίο διηγείται μια ιστορία, όπως όλα του τα έργα. Αντίστοιχα κι εγώ θα διηγηθώ μια ιστορία με τη μουσική μου. Κι αφού η νύχτα αυτή είναι εμπνευσμένη από τον ποιητικό και συναισθηματικό κόσμο του Louis Janmot, θα αρχίσω το πρόγραμμα με New Age και downtempo μελωδίες ώσπου σιγά σιγά θα γίνεται η κορύφωση και θα τελειώσω με μουσική πιο ρυθμική, πιο δυναμική.
Ασχολείστε με τη μουσική από παιδί και δεν σταματήσατε ποτέ. Ξεκινήσατε τις σπουδές σας στην Ελλάδα και συνεχίσατε στο Παρίσι όπου μένετε μόνιμα. Σήμερα είστε καταξιωμένη συνθέτις και πιανίστα. Πόσο δύσκολο ήταν να φτάσετε έως εδώ;
Πιστεύω ότι έχω ακόμα δρόμο να διανύσω για την καταξίωση… Η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύτηκα αρκετά για να φτάσω στο σημείο που είμαι τώρα. Δεν είναι εύκολο να αφήνει κανείς την αγαπημένη του πατρίδα και να αρχίσει σε μια άλλη χώρα από το μηδέν. Το πλεονέκτημα που είχα ήταν ότι ήξερα γαλλικά, αφού είχα τελειώσει γαλλικό σχολείο και με βοήθησε στο να βρω μια δουλειά ως φοιτήτρια για να ορθοποδήσω. Μετά είχα τον ανταγωνισμό όλων των νέων μουσικών που έρχονταν από όλο τον κόσμο, για τον ίδιο ακριβώς λόγο με τον δικό μου… Να πετύχουν στη μουσική τους πορεία. Δεν το έβαλα ποτέ κάτω, μπορεί κάποιες φορές να λύγιζα, να θεωρούσα ότι δεν μπορώ να τα καταφέρω, αλλά δεν άφηνα τον εαυτό μου να με νικήσει ο φόβος μου και αμέσως την επόμενη ημέρα άρχιζα ακόμα πιο αποφασιστικά και με περισσότερο σθένος.
Δημιουργήσατε ένα νέο είδος μουσικής το instelect, που συνδυάζει instrumental κλασικούς ήχους με ηλεκτρονική μουσική. Ποιες ήταν οι πρώτες αντιδράσεις από το κοινό αλλά και από συναδέλφους σας όταν άκουσαν τα πρώτα δείγματα;
Πριν κάνω τη στροφή σε σόλο εμφανίσεις, είχα δημιουργήσει ένα ορχηστρικό σύνολο με συνεργάτες μουσικούς κλασικών οργάνων. Στην αρχή ερμηνεύαμε τις συνθέσεις μου, καθαρά νεοκλασικού στυλ. Επειδή ανέκαθεν αγαπούσα τόσο την κλασική όσο και την ηλεκτρονική μουσική, θέλησα να συνδυάσω τα δύο είδη με έναν τρόπο που να έχει άρτιο αποτέλεσμα μέσα μου. Έτσι κι έγινε. Το κοινό το αγκάλιασε με ενθουσιασμό, αντίδραση που εξέλαβα κι από συναδέλφους μου. Και γι’ αυτό το λόγο, στο άλμπουμ που έβγαλα εκείνη την εποχή, η Νανά Μούσχουρη έγραψε μέσα σε αυτό λόγια στήριξης και θαυμασμού.
Δεν θα ρωτήσω τι είναι η μουσική για εσάς, θα ήθελα όμως να μου πείτε τι εισπράττετε από το κοινό σε κάθε σας εμφάνιση.
Είναι ένα συναίσθημα που δεν μπορώ να περιγράψω με λόγια. Γι’ αυτό λατρεύω τις συναυλίες. Γιατί το κοινό κάθε φορά συμμετέχει τόσο συγκινητικά με τον τρόπο του και στο τέλος έρχεται να με γνωρίσει από κοντά, κάτι το οποίο το επιθυμώ κι εγώ πολύ. Με ευχαριστούν για τις στιγμές που πέρασαν ακούγοντας τη μουσική μου και τους ευχαριστώ κι εγώ για όλη αυτή την αγάπη που εισπράττω.
Κάθε σύνθεση είναι διαφορετική, υπάρχει όμως κάποια που να μιλά περισσότερο στην καρδιά σας;
Κάθε σύνθεση είναι διαφορετική, γιατί είναι διαφορετικά τα συναισθήματα που εκφράζει. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω μία σύνθεση, γιατί όλα τα κομμάτια μου είναι αποκυήματα της καρδιάς μου.
Πιστεύετε πως ασχολούμαστε με τη μουσική (και την τέχνη γενικότερα) όσο πρέπει; Ακούμε ‘σωστά’ μουσική, αν μπορώ να χρησιμοποιήσω τον όρο…
Πιστεύω ότι δεν είμαστε όλοι για όλα. Δεν μπορούμε να έχουμε όλοι την ίδια αγάπη για τις τέχνες ή για τη μουσική πιο συγκεκριμένα. Σίγουρα ένα εξειδικευμένο αυτί έχει μια άλλη αίσθηση όταν ακούει μια μελωδία, την αναλύει διαφορετικά. Αλλά τι πιο όμορφο μια τυχαία μελωδία να κερδίσει και να συγκινήσει κάποιον που δεν είναι εξοικειωμένος με το είδος… Να αφεθεί ανοιχτός στα αισθήματα και να ακούει μουσική… Όποια κι αν ταιριάζει στα ακούσματά του.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Ετοιμάζετε κάποιο project;
Σίγουρα θα συνεχίσω τις συναυλίες στη Γαλλία κι εξωτερικό. Επίσης, ευελπιστώ να τελειώσω το άλμπουμ που δουλεύω τον τελευταίο καιρό, για να κυκλοφορήσει αρχές του επόμενου χρόνου. Υπάρχει ένα έργο που βρίσκεται στα σκαριά του οποίου θα γράψω τη μουσική. Και τέλος, θα συμμετέχω, ντύνοντας με μουσική μου, την έκθεση « Κι ενθυμήθηκα πως είμαι ΓΥΝΑΙΚΑ » που θα πραγματοποιηθεί στο ίδρυμα Κακογιάννης, την οποία θα επιμεληθεί ο διοργανωτής Δημήτρης Λαζάρου.
Τι θα θέλατε να σκέφτονται οι ακροατές σας όταν ακούν το όνομα σας; Ποιο είναι το απώτερο όνειρο σας σε σχέση με τη μουσική;
δΘα ήθελα ο κόσμος να παίρνει την ευχαρίστηση που παίρνω κι εγώ όταν γράφω ένα μουσικό κομμάτι. Μια ανάταση ψυχής. Εάν αυτό συνυφαίνεται με το όνομα μου, θα το έχω πετύχει. Όσο για το απώτερο όνειρο μου με τη μουσική… Να την εξελίσσω.