Γράφει η Άννα Παχή

Νέα, μεγάλη και αναπάντεχη ανακάλυψη συγκλόνισε πρόσφατα τον κόσμο: Μεγαλοπαραγωγός παρενοχλούσε σεξουαλικά νεαρές – και μη – ηθοποιούς, για να τις εντάξει στο cast των ταινιών του.

Ιστορία παλιά όσο κι ο κόσμος. Φαίνεται πως το γενετήσιο ένστικτο των ανδρών, υπερισχύει κι αυτό της επιβίωσής τους. Η πρώτη πράξη βίας απέναντι στις -σωματικά- αδύναμες γυναίκες ήταν πάντα ο βιασμός. Από τον αρχηγό της αγέλης έως τον με το ζόρι σύζυγο. Από τον εργοδότη έως τον τυχαίο περαστικό που είχε κ@ύλες και βρήκε πρόσφορο θύμα μια γυναίκα που περπατά μόνη μέσα στη νύχτα. Τον ψυχάκια, τον εγκληματία. Στις εμπόλεμες καταστάσεις, η γυναίκα βιάζεται ομαδικά. Σε περίοδο ειρήνης, κατ’ άτομο (και όχι μόνο, φυσικά (;) ). Έχω γράψει πολλές φορές για τη θέση του κρέατος (εδώ κι εδώ  κι εδώ). Το γυναικείο σώμα εκτίθεται, μετριέται με τον όγκο, με το κιλό κι ύστερα πουλιέται ως sex toy. Εδώ και πολλές ζωές.

Ας επανέλθουμε στον μεγαλοπαραγωγό. Δεν είναι ο μόνος. Δεν είναι ο πρώτος. Ίσως να μην είναι κι ο τελευταίος. Η είδηση εδώ δε βρίσκεται στην ύπαρξή του, αλλά στο γεγονός πως κάποιες από τα θύματά του αποφάσισαν να μιλήσουν. Κάποιες πάλι, όχι. Πάντως, έγινε μια αρχή.

Όπως όλα τα θέματα, έτσι κι αυτό τεντώθηκε, ξεχείλωσε, εκχυδαΐστηκε για να μειωθεί τελικά η σημασία του. Ακούστηκαν διάφορες απόψεις, με κυριότερες αυτές των άκρων. Υπάρχει όμως και η μέση οδός, ναι, αυτή που δεν είναι και τόσο cool, ούτε τόσο μοδάτη.

Σεξουαλική παρενόχληση είναι να συνεχίζεις να προσεγγίζεις τον άλλον ερωτικά, όταν καταλαβαίνεις πως ΔΕΝ σε θέλει. Όταν χρησιμοποιείς τη θέση, τα λεφτά και την εξουσία σου για να τον αναγκάσεις να υποκύψεις στις ορέξεις σου. Όταν προσπαθείς με πλάγιους τρόπους να τον μπερδέψεις για να κρύψεις αυτές τις ορέξεις. Όταν χρησιμοποιείς σωματική, λεκτική και ψυχολογική βία για να το καταφέρεις. Όταν μιλάς σε μια άγνωστή σου γυναίκα με χυδαίο τρόπο, για να επιβεβαιώσεις το “αντριλίκι” σου. (Μην ανησυχείς, ξέρουμε πως την έχεις μικρή και σε συμπονούμε). Όταν ξεχνάς πως η γυναίκα στην οποία απευθύνεσαι είναι κόρη κάποιου, γυναίκα, αδελφή και μάνα κάποιου άλλου. Την επόμενη φορά που θα ρωτήσεις μια άγνωστη στο δρόμο “πόσο πάει, μάνα μου;” σκέψου τι θα έκανες αν κάποιος άλλος, ρωτήσει το ίδιο πράγμα τη γυναίκα ή την κόρη σου.

Το φλερτ είναι πολύ ωραίο πράγμα, το σεξ επίσης. Όταν δημιουργεί όμορφα συναισθήματα, όχι όταν σε κάνει να νιώθεις βρωμερός και υπάνθρωπος. Η διαφορές μπορεί να είναι λεπτές, ταυτόχρονα όμως, είναι απόλυτα υπαρκτές και σαφείς.

Οι πρώτοι που θα έπρεπε να τηρούν αυτά τα όρια, είναι οι άνδρες. Εκτός αν τους αρέσει να θεωρούνται όλοι εν δυνάμει βιαστές. Σε τέτοια περίπτωση, μπορούν να απευθυνθούν σε ειδικούς. Κι εύχομαι να μην έχουν κόρες.